Ο λόγος είναι αδύναμος μπροστά στη κραυγή της καρδιάς, και δεν είναι μόνο μια, είναι πολλές, που χτυπάνε για αυτόν τον τίτλο. Εκατοντάδες χιλιάδες φορές. Εξήντα φορές το λεπτό χτυπάει η καρδιά ενός ανθρώπου, 100.000 την ημέρα.
Τακ, τακ, τακ. Πόσα χτυπήματα; Πόσοι χαρισμένοι χτύποι για σένα ΠΑΟΚ; Πάρα πολλοί. Η προσμονή για αυτό το πρωτάθλημα κυλά στο αίμα, σαν λάβα και καίει τα σωθικά.
Προσμονή έτοιμη να ξεψυχήσει, φυτοζωεί κάπου σε κάποιο πέταλο μίας κερκίδας που λίγο πριν δονούταν από τις ιαχές. Χαροπαλεύει σε κάποιο φτωχικό δρόμο στα δυτικά, στη Νεάπολη, στη Επτάλοφο, στο Κορδελιό, αλλά και στα Ανατολικά, στις βίλες και στις φτωχογειτονιές. Μία προσμονή που έχει μπει στην εντατική και δίνει μάχη για να αντέξει. Μέσα σε ένα παιδικό χαμόγελο, σε ένα δάκρυ χαράς που δεν πρόλαβε να πέσει και πάγωσε, σε ένα κείμενο ελπίδας που έμεινε στα αρχεία.
Μέσα σε παιδικά όνειρα, σε κάποια γωνιά της Τούμπας κάθεται η προσμονή, καταραμένη, καρτερικά και περιμένει. Σε οδηγεί σε ακραίες καταστάσεις αυτή η προσμονή που δεν εκπληρώνεται. Σε καίει, σε τρελαίνει. Να, όμως που το νερό μπήκε στο αυλάκι και θα σβήσει αυτή η λάβα προσμονής αρκεί να μην φοβηθεί κανείς να περάσει από εκεί.
Οσοι φοβούνται πεθαίνουν πολλές φορές πριν το θάνατό τους. Για αυτό απαγορεύεται να φοβάσαι. Αλλωστε είναι η στιγμή σου. Αυτή που περίμενες. Μην την αφήσεις να σου φύγει. Τρέξε περισσότερο. Τρέξε ακόμα και όταν δεν μπορείς άλλο. Δώσε τα όλα και θα τα πάρεις διπλά πίσω. Απαγορεύεται να κάνεις καθυστερήσεις από το 60΄. Δεν το θέλει κανείς αυτό. Απαγορεύεται να μην γίνεις «ένα», μία «γροθιά», να κοιτάει ο καθένας τον εαυτό του. Απαγορεύεται να δείχνεις ότι δεν το πιστεύεις.
Νιώσε την προσμονή που καίει γύρω σου, γίνε μαχητής της, μπες μέσα και σάρωσε τα όλα. Εκπλήρωσε τα όνειρα δεκαετιών. Πίστεψε το.
Οι αντοχές σβήνουν κατάλαβε το. Σε πιστεύουν όμως, πίστεψε το και εσύ. Αυτός ο τίτλος είναι δικός σου. Μπες μέσα και πάρ΄ τον. Επιτέλους!
