Ο ΠΑΟΚ υποδέχεται την Κυμή το Σάββατο (21/10, 16:30) στο Παλατάκι, με τον Ανδρέα Γλυνιαδάκη -που πλέον αγωνίζεται στην ομάδα της Εύβοιας- να αναφέρεται στο πέρασμά του από τον Δικέφαλο.
Ο πολύπειρος σέντερ μίλησε με τα καλύτερα λόγια για την πρώην ομάδα του και το οικογενειακό κλίμα, για τους Θεσσαλονίκεις, ενώ αποκάλυψε και τα στέκια του στην πόλη.
Διαβάστε παρακάτω το κείμενο του Γλυνιαδάκη στο προσωπικό του blog στο σάιτ του ΕΣΑΚΕ:
“Η επιστροφή στα παλιά λημέρια και το παράδειγμα του Βασιλόπουλου
Τρίτη αγωνιστική του πρωταθλήματος και επιστροφή στα παλιά μου λημέρια. Η ομάδα μου, η Κύμη, θα αντιμετωπίσει εκτός έδρας τον ΠΑΟΚ, στον οποίο αγωνίστηκα την περσινή περίοδο. Πρόσφατες μνήμες λοιπόν και σίγουρα πολύ ιδιαίτερες!
Είναι κάπως περίεργο το ότι αν και είχα περάσει από πολλές διαφορετικές ομάδες και είχα ζήσει σε πολλές διαφορετικές πόλεις, σε Ελλάδα και σε εξωτερικό, ποτέ δεν είχα ζήσει στην Θεσσαλονίκη. Η ευκαιρία μου δόθηκε πέρσι με την παρουσία μου στον ΠΑΟΚ και μπορώ να πω ότι το απήλαυσα πραγματικά.
Οι Θεσσαλονικείς έχουν μια ιδιαιτερότητα, είναι πολύ φιλόξενοι και φιλικοί άνθρωποι, που σε κάνουν να αισθάνεσαι οικεία και άνετα μαζί τους, ακόμα και αν σε γνωρίζουν για πολύ μικρό διάστημα. Το καθημερινό στέκι μου ήταν η πλατεία της Καλαμαριάς, μια πανέμορφη περιοχή ιδανική για ήρεμους περιπάτους ειδικά αν έχεις μικρά παιδιά, ενώ επίσης καταπληκτικά ήταν και στην Αρετσού.
Όσον αφορά την ομάδα του ΠΑΟΚ, κατάλαβα αμέσως ότι πρόκειται για μία οικογένεια. Αυτό οφείλεται πιστεύω στο ότι ο πρόεδρος, ο τιμ μάνατζερ και μέλη της διοίκησης έχουν αγωνιστεί σε υψηλό επίπεδο και γνωρίζουν πως να συμπεριφερθούν στους αθλητές.
Το 2ο θέμα που θέλω να ασχοληθώ σήμερα είναι οι πολύ σοβαροί τραυματισμοί των παικτών, με αφορμή τον φρικιαστικό τραυματισμό του Χέιγουορντ στο NBA, αλλά και τον τραυματισμό του συμπαίκτη μου Τζέικ Ομπράιεν. Αρχικά, θέλω να ευχηθώ περαστικά στον Τζέικ και να του πω ότι βρισκόμαστε όλοι δίπλα του, αφού εκτός από πολύ καλός παίκτης είναι και ένα εξαιρετικό παιδί.
Τώρα για την συχνότητα των σοβαρών τραυματισμών που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια, πιστεύω ότι αυτό οφείλεται στο ότι το παιχνίδι έχει αλλάξει, έχει γίνει πιο δυνατό, πιο γρήγορο, πιο αθλητικό και με περισσότερη ενέργεια. Σε αυτές τις αλλαγές δεν έχουν προλάβει να προσαρμοστούν πλήρως τα σώματα των αθλητών. Θεωρώ ότι οι ομάδες πρέπει να έχουν πιο εξειδικευμένο πρόγραμμα προπόνησης ανάλογα με τις ανάγκες και τον οργανισμό του κάθε αθλητή ξεχωριστά, ενώ όσο πλησιάζει η ημέρα του αγώνα θα πρέπει να ρίχνουν την ένταση.
Οι τραυματισμοί είναι σίγουρα κάτι πολύ άσχημο, αλλά είναι και κομμάτι του αθλητισμού. Όταν σου συμβεί οφείλεις να φανείς δυνατός, να αντιμετωπίσεις όλες τις δυσκολίες που θα σου τύχουν και να δουλέψεις σκληρά για να επανέλθεις στο ίδιο αγωνιστικό επίπεδο.
Ένα καλό παράδειγμα για όλους μας είναι ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος, ο οποίος με υπομονή, επιμονή και πολύ δουλειά κατάφερε να αφήσει πίσω του όλα όσα του έτυχαν και να επιστρέψει στο υψηλότερο επίπεδο του ελληνικού μπάσκετ. Ο Παναγιώτης μας έδειξε τον δρόμο για το πως αντιμετωπίζεις όλες τις αναποδιές με ψηλά το κεφάλι και μας έδωσε ένα μεγάλο μάθημα ζωής με την τεράστια ψυχική του δύναμη!”
