Τις δηλώσεις των ποδοσφαιριστών, κατά βάση, τις θεωρώ βαρετές. Θεωρώ ότι στις περισσότερες περιπτώσεις απλά βγαίνουν από την υποχρέωση όταν στέκονται μπροστά στις κάμερες και τα μικρόφωνα. Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις. Μια τέτοια εξαίρεση υπέπεσε στην αντίληψη μου το μεσημέρι της Κυριακής.
Ο Δημήτρης Πέλκας, στο περιθώριο της βράβευσης του (αναδείχθηκε MVP Σεπτεμβρίου για τον ΠΑΟΚ ενώ το ττέρμα που σημείωσε στην αναμέτρηση Κυπέλλου με τον Λεβαδειακό, ψηφίστηκε ως το Regency Casino Best Goal), δεν μάσησε τα λόγια του. Ούτε έψαξε για δικαιολογίες. Περιέγραψε με ειλικρίνεια την κατάσταση που επικρατεί στον ΠΑΟΚ, χωρίς να κρυφτεί πίσω από το δάχτυλο του.
Αντιγράφω από το σχετικό ρεπορτάζ…
“Κι εμάς δεν μας άρεσε η εμφάνιση στο Κύπελλο, πρέπει να ανασυνταχτούμε και να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας. Πρέπει να δώσουμε παραπάνω από ότι χρειάζεται. Μερικές φορές, επειδή το έχουμε συζητήσει και μεταξύ μας, ίσως πιστεύουμε ότι μπορούμε να κερδίσουμε απλά επειδή είμαστε ο ΠΑΟΚ. Δεν βλέπω σίγουρα αδιαφορία από κανέναν αλλά ίσως υπάρχει η λάθος σκέψη ότι θα κερδίσουμε απλά επειδή είμαστε ο ΠΑΟΚ. Πρέπει να μπαίνουμε στα ματς θεωρώντας ότι εμείς δεν είμαστε η καλύτερη ομάδα κι έτσι να καταφέρνουμε να πάρουμε τις νίκες που πρέπει. Προσπαθούμε μέσα από τις προπονήσεις να είμαστε το ίδιο στα εντός και στα εκτός έδρας ματς. Ίσως ακόμη δεν έχουμε βρει την κατάλληλη χημεία εμείς οι παίκτες και προσπαθούμε να βρεθούμε μεταξύ μας. Ίσως αυτό είναι ένα κομμάτι γιατί είμαστε αλλιώς εντός κι αλλιώς εκτός”.
Δηλώσεις που προδίδουν ηγετικό… μικρόβιο και πλήρη αντίληψη της κατάστασης. Ο Πέλκας δεν είναι χθεσινός στον ΠΑΟΚ. Ανδρώθηκε μέσα στον ασπρόμαυρο οργανισμό. Μαθητής ήταν όταν φόρεσε για πρώτη φορά τη φανέλα των τμημάτων υποδομής. Ξεκίνησε από το μηδέν και πριν από λίγες εβδομάδες κατάφερε να κερδίσει ένα σημαντικό συμβόλαιο.
Ξέρει καλύτερα από τον καθένα τι σημαίνει ΠΑΟΚ. Θα βάλω στην ίδια κατηγορία και τον Στέλιο Μαλεζά που επίσης ανδρώθηκε μέσα στον Δικέφαλο. Στέκομαι σήμερα στον Πέλκα γιατί ομολογώ ότι με εντυπωσίασαν οι δηλώσεις του. Στο μυαλό που πέρασε πλέον σε άλλο επίπεδο.
