Ο ΠΑΟΚ έχει την περισσότερη ατομική ποιότητα, απο οποιαδήποτε ομάδα στο πρωτάθλημα και είναι η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, που ο Δικέφαλος έχει τους καλύτερους παίκτες της χώρας.
Ωστόσο ως τώρα έδειξε τις ίδιες “παθογένειες” που είχε και τις άλλες χρονιές με ρόστερ μικρότερης ποιότητας. Ακριβώς τις ίδιες. Μεταπτώσεις στην απόδοση του, άλλο πρόσωπο εντός και άλλο εκτός και “μουδιασμένος” στο μοναδικό ντέρμπι που έπαιξε.
Οι αιτίες μπορεί να είναι πολλές αλλά η σημαντικότερη είναι, ότι αυτοί οι ποιοτικοί παίκτες, δεν έχουν γίνει ακόμη ένα σύνολο και δεν έχουν ακόμη αποκτήσει τη νοοτροπία νικητή. Δεν χωράει ο νους, πως αυτή η ομάδα, με τέτοιους παικταράδες μέσα, κάνει καθυστερήσεις από το 60΄ στη Λάρισα, και τελικά δέχεται γκολ.
Σίγουρα κάτι “φρενάρει” την ομάδα κάτι την κρατάει πίσω, ενώ είναι έτοιμη να… πετάξει. Δεν μπορεί κανείς να γνωρίζει καλύτερα τι είναι αυτό, εκτός από τους ίδιους τους ανθρώπους της ομάδας. Αυτό όμως που είναι δεδομένο είναι πως ακόμη και αν δεν λειτούργησαν όλα τέλεια απο το καλοκαίρι, ακόμη και αν δεν είναι ούτε τώρα όλα τέλεια, ο ΠΑΟΚ μπορεί να πετύχει τους στόχους του.
Αυτό το ρόστερ δεν χρειάζεται πολλά, πολλά, για να πάρει αυτό το πρωτάθλημα. Ίσως στο τέλος, φανεί αρκετό το “δέσιμο του συνόλου και ας μην έρθουν όλα τα άλλα.
Ίσως του φτάσει του ΠΑΟΚ αν αυτοί οι παικταράδες γίνουν ομάδα και μέσα από τους αγώνες γίνουν “ατσάλινοι”. Διότι του ΠΑΟΚ μοιάζει να του λείπει μόνο το “δέσιμο” και το “νεύρο” που συνήθως έχουν ομάδες που είναι μία “γροθιά” και αποτελούνται από ποδοσφαιριστές που παίζουν για χρόνια μαζί.
Αυτά της έλειψαν αυτής της ομάδας, “φλόγα”, “χημεία”, τσαμπουκάς. Αλλά νίκες σαν αυτήν της Δευτέρας, όπως και ο χρόνος που περνάει, βοηθούν ώστε να αποκτηθούν όλα αυτά.
Σύντομα, σε έξι ημέρες από τώρα, στο ματς του ΟΑΚΑ, θα γίνει πιο ξεκάθαρο το αν ο ΠΑΟΚ κάνει βήματα, ώστε να αποκτήσει τα… κότσια που χρειάζονται για να κάνει πρωταθλητισμό.
