Μπορεί με ψυχρή κι αποστασιωπημένη λογική, να φαίνεται ότι ο ΠΑΟΚ βρίσκεται μόλις δυο πόντους από την κορυφή της βαθμολογίας. Μπορεί να φαίνεται ότι παραμένει μέσα στους στόχους του. Μπορεί απόψε στο ΟΑΚΑ, απλά να έχασε ένα εκτός έδρας ντέρμπι με 1-0, ούτε κρύο ούτε ζέστη δηλαδή, δεν ήταν κάτι τραγικό ή αφύσικο. Μπορεί να φαίνεται ότι έχει περιθώρια βελτίωσης, ότι ίσως ο χρόνος λειτουργεί υπέρ του. Μπορεί αλλά ΔΕΝ…!
Με τη συμπλήρωση του 1/3 του πρωταθλήματος, ο Δικέφαλος έφτασε στο σημείο μηδέν. Το ντέρμπι με την ΑΕΚ επιβεβαίωσε πανηγυρικά μια βαθειά αρρωστημένη κατάσταση που επικρατεί στο αγωνιστικο τμήμα, μια κατάσταση που δεν έχει ούτε μπροστά, ούτε πίσω. Βαλτωμένος σε μια αναμονή για να σχηματοποιηθεί το αγωνιστικό του στυλ, να μπολιάσει το ποιοτικό του ρόστερ, με δυο προπονητές ήδη να έχουν κάτσει στο πάγκο της ομάδας. Υπάρχει περιθώριο και για άλλη;
Και πάλι, η ψυχρή λογική λέει όχι. Κι όμως, όχι μόνο υπάρχει περιθώριο, αλλά προσωπικά θεωρώ ότι είναι επιβεβλημένη. Τώρα, ούτε αύριο, ούτε μεθαύριο. Όσο αστείο κι αν μπορεί να ακούγεται στους απέξω, όσο “βιασμό” της ποδοσφαιρικής ορθότητας κι αν αποτελεί.
Είναι κάτι παραπάνω από εμφανές ότι ο Ράζβαν Λουτσέσκου έχει αποτύχει να εμπνεύσει οποιονδήποτε. Κι αν ο κόσμός δεν αποτελεί (πάντα) κριτήριο, η έμπνευση στους ποδοσφαιριστές σου είναι επιβεβλημένη. Ο ΠΑΟΚ απόψε δεν έπαιζε απλά ένα ντέρμπι κορυφής. Ήταν το turning point που θα έπρεπε να εκμεταλλευτεί, το κουμπί που έπρεπε να πατηθεί. Τελικά, όχι μόνο δεν κατάφερε κάτι τέτοιο σε αγωνιστικό επίπεδο, αλλά παρουσίασε νέα και ακόμα χειρότερα δείγματα. Νεύρα και κόκκινες κάρτες που θα έπρεπε να ήταν χαρακτηριστικό των κουρασμένων γηπεδούχων, εμφανίστηκαν στον “φρέσκο” ΠΑΟΚ. Αποβολές “θολούρας” που βγαίνουν από το γεγονός ότι τίποτα μέσα στον αγωνιστικό χώρο δεν πηγαίνει καλά. Όχι μόνο απόψε, αλλά συνεχόμενα…
Ο ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ έπαιζε απέναντι σε μια γονατισμένη -από τα συνεχόμενα ματς- ομάδα, που έχασε τον αρχηγό της πριν λίγες μέρες, τον κεντρικό αμυντικό της λίγη ώρα πριν την έναρξη του ματς, και τον επιθετικό της με αποβολή στο 8′. Κάτω από ποιες συνθήκες δηλαδή θα μπορούσε να σταθεί επαρκώς σε ένα ντέρμπι, να το διεκδικήσει -αν όχι να το πάρει- και να δείξει το πρόσωπο του επίδοξου πρωταθλητή; Αντίθετα, ο Δικέφαλος παρουσιάστηκε κάτωχρος, χωρίς σφυγμό, χωρίς πίστη, χωρίς τσαγανό και χωρίς πλάνο στο γήπεδο. Παντελώς απροετοίμαστος, κι ας είχε μια βδομάδα αντί για μια μέρα όπως ο αντίπαλος του, στο σκληρό παιχνίδι της ΑΕΚ. Μιας ΑΕΚ φανερά υποδιέστερης ποιοτικά αλλά με μέταλλο, με παίκτες των οποίων τα μάτια γυαλίζουν. Τι αντιπαράθεσε σε αυτά ο ΠΑΟΚ; Απάθεια, έλλειψη συγκέντρωσης και ανικανότητα.
Στο δια ταύτα όμως. Θα ήθελα την επιστροφή του Βλάνταν Ίβιτς, αλλά κάτι τέτοιο δεν έχει πιθανότητες. Νέος προπονητής να μάθει ξανά την ομάδα από την αρχή, θα είναι έγκλημα. Έτσι, μοναδική διέξοδο για να σώσει τη χρονιά του ο ΠΑΟΚ θεωρώ πως είναι ο Πάμπλο Γκαρσία. Άπειρος, απαίδευτος αλλά έχοντας τουλάχιστον το βασικό που λείπει από την ομάδα. Κύρος, έμπνευση, ψυχή ΠΑΟΚ. Δε χρειάζεται πολλά παραπάνω ο Δικέφαλος για να πάρει το πρωτάθλημα. Τους παίκτες του έχει. Αυτός που θα τους κάνει να πιστέψουν στον τίτλο, του λείπει.
Το ρεπορτάζ, προς το παρόν, αναφέρει ότι το μεγαλύτερο φταίξιμο για την εικόνα του ΟΑΚΑ πέφτει στους παίκτες. Δεν αποκλείεται μάλιστα να υπάρχουν αποφάσεις για κάποιους από αυτούς. Δε συμφωνώ. Όσο κι αν κάποιοι μένουν στα χρυσοπληρωμένα συμβόλαιά τους, χωρίς την ανάλογη προσφορά. Αύριο το πρωί, Πάμπλο Γκαρσία με δυο βδομάδες κενό λόγω Εθνικής και με πολύ δύσκολα ματς να ακολουθούν. Ατρόμητος μέσα, Πανιώνιος έξω, Ξάνθη έξω, Παναθηναϊκός μέσα. Αλήθεια, υπό τις υπάρχουσες συνθήκες, βλέπει κάποιος ότι μπορεί ο ΠΑΟΚ να κάνει το 4/4; Εγώ όχι…
