Οκτώ χρόνια μετά την αυτοκτονία του Γερμανού τερματοφύλακα Ρόμπερτ Ένκε, ο συμπατριώτης και καλός φίλος του, Περ Μερτεσάκερ, δεν μπορεί να τον ξεχάσει.
“Ήμουν κεντρικός αμυντικός, ήταν τερματοφύλακας, κυριολεκτικά στεκόταν πίσω μου. Με ενθάρρυνε, αναδείκνυε τις ικανότητές μου, τις οποίες ορισμένες φορές ένας ανασφαλής 19χρονος δεν μπορεί να καταλάβει μόνος του. Νομίζω ότι είναι απαραίτητο να το τονίσουμε, όχι για να αποθεώσουμε με κάποιον τρόπο τον Ρόμπερτ, αλλά για να κάνουμε σαφές ότι οι άνθρωποι που υποφέρουν από κατάθλιψη δεν είναι σε καμία περίπτωση αδύναμοι.
Η κατάθλιψη μπορεί να χτυπήσει ακόμη και τους πιο δυνατούς ανθρώπους, όπως τον Ρόμπερτ, επειδή, όπως ο καρκίνος, είναι καθαρά μια αρρώστια. Γιατί δεν μου είπε ποτέ για την κατάθλιψή του; Ήμασταν φίλοι, οι οποίοι θα έπρεπε να λένε τα πάντα ο ένας στον άλλον. Έμαθα όμως ότι αυτή η συμπεριφορά συγκαταλέγεται στην κλινική φύση της κατάθλιψης. Όταν οι άνθρωποι πραγματικά υποφέρουν από αυτή, συνήθως προσπαθούν να το κρύψουν”.
