Παρά το γεγονός ότι όλα πήγαν στραβά το καλοκαίρι με αποτέλεσμα ο ΠΑΟΚ να δεχτεί μεγάλο πλήγμα με τον αποκλεισμό από τους ομίλους του Europa League και παρόλο που μία ομάδα πολλών εκατομμυρίων ευρώ ψάχνει ακόμη να βρει τα πατήματα της, δεν έγινε αυτή τη φορά καμία απόλυση στην ΠΑΕ. Ο Αθλητικός Διευθυντής παραιτήθηκε αλλά τελικά έμεινε, ο προπονητής γνωρίζει την απόλυτη στήριξη και στον ΠΑΟΚ φαίνεται πως έχουν αποφασίσει ότι δεν ευθύνονται τα πρόσωπα και εφόσον συμβαίνει αυτό ίσως είναι ευκαιρία ο ΠΑΟΚ να κάνει αυτό που πρέπει και να οργανωθεί καλύτερα. Αν κανείς ανατρέξει στο παρελθόν θα παρατηρήσει ότι πράγματι δεν ευθύνονται τελικά τα πρόσωπα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι αυτά τα κατάλληλα για να κάνουν έναν ΠΑΟΚ πρωταθλητή.
Αυτό θα μπορούσε να κριθεί πιο εύκολα, αν είχε αλλάξει αυτό που πραγματικά ευθύνεται για το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ κάνει μεν βήματα μπροστά, αλλά με πιο αργό ρυθμό απ΄ ότι αναμενόταν. Η αλλαγή στον τρόπο σκέψης, διοίκησης και οργάνωσης της ομάδας, είναι αυτή που πρέπει να αλλάξει, για να μπορέσει ο Δικέφαλος να γίνει ακόμα πιο ισχυρός. Πρέπει στα εσωτερικά του ΠΑΟΚ να μιλήσουν ακόμη περισσότερο για ποδόσφαιρο, αλλά σίγουρα για να το κάνουν αυτό, πρέπει να βρεθούν οι άνθρωποι που γνωρίζουν από το άθλημα. Μήπως είναι τυχαίο ότι την τελευταία φορά που ο ΠΑΟΚ είχε δημιουργήσει πραγματικά ομαδάρα και είχε δώσει όραμα στους φιλάθλους ήταν την εποχή των Ζαγοράκη-Βρύζα και μάλιστα χωρίς καθόλου χρήματα; Οχι φυσικά, καθόλου τυχαίο.
Ο ΠΑΟΚ έχει ανάγκη να κοιτάξει προς αυτή την κατεύθυνση, να φέρει δηλαδή τη συζήτηση στο ποδοσφαιρικό κομμάτι και αν το κάνει, όχι μόνο θα γίνει πρώτος στην Ελλάδα άλλα θα μπορέσει να πετύχει πράγματα και εκτός συνόρων. Φυσικά για να μάθεις πρέπει να… πάθεις και ο Δικέφαλος φέτος έφτασε στην κορύφωση των “παθημάτων” του.
Όλα όσα “φρενάρουν” τον ΠΑΟΚ είναι αποτέλεσμα της απουσίας ποδοσφαιρικής νοοτροπίας. Η απουσία αρκετών ποιοτικών Ελλήνων στην ενδεκάδα, τα μεγάλα συμβόλαια ποδοσφαιριστών που αξίζουν λιγότερα, η μη εξέλιξη των περισσότερων παικτών στον ΠΑΟΚ, τα πολλά περισσότερα έξοδα σε σχέση με τα έσοδα από τις αγοροπωλησίες, οι συνεχείς αλλαγές προπονητών, οι αρκετές αποτυχημένες μεταγραφές, το ράβε-ξήλωνε του ρόστερ κάθε καλοκαίρι, η απουσία μακροχρόνιου πλάνου, η έλλειψη αγωνιστικής ταυτότητας της πρώτης ομάδας, η απουσία σταθερού τιμ (γυμναστών, ιατρών κτλ) το οποίο αλλάζει κάθε φορά που έρχεται ένας προπονητής, το γεγονός ότι παρά τις σπουδαίες ακαδημίες, λίγα παιδιά καταφέρνουν να βοηθήσουν την επαγγελματική ομάδα και χάνονται, η έλλειψη αρκετών επιστημονικών συνεργατών (όπως για παράδειγμα απουσία ψυχολόγου), αυτά και αρκετά ακόμη, είναι σημάδια ότι ο ΠΑΟΚ σηκώνει ο ίδιος το χειρόφρενο στον εαυτό του.
Ευτυχώς τα εκατομμύρια ευρώ του μεγαλομετόχου του είναι τόσα, ώστε να μπορεί και πάλι να πρωταγωνιστεί αλλά γίνεται κατανοητό, ότι ο Δικέφαλος θα μπορούσε να είναι πολύ πιο ισχυρός αν ήταν έτοιμος να αλλάξει τη σκέψη του, αν έβρισκε και τα κατάλληλα άτομα, ώστε να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν ένα πρότζεκτ με σταθερές βάσεις, για να μετατρέψουν τον ΠΑΟΚ σε κορυφαίο ευρωπαϊκό κλαμπ. Αυτό το τελευταίο άλλωστε είναι το όνειρο του Ιβάν Σαββίδη και θεωρείται βέβαιο ότι έτσι θα τα καταφέρει πιο γρήγορα και πιο ορθολογικά.
