Ο αρματωμένος άντρας τον κοίταξε διαπεραστικά από την κορυφή ως τα νύχια. Ήθελε να σιγουρευτεί ότι είναι αυτός. Το αίμα του επισκέπτη πάγωσε. Άραγε το βλέμμα του ήταν φιλικό ή εχθρικό;
Tι θέλεις εσύ εδώ»; τον ρώτησε με κοφτή φωνή και αυστηρό βλέμμα. Μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου χιλιάδες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό του Πάσα Αζίζι, ο οποίος είχε την φαεινή ιδέα να επισκεφτεί ένα στρατόπεδο Κούρδων πολεμιστών Πεσμεργκά σε μία πόλη λίγο έξω από την Μοσούλη. Μήπως ήταν ένας ακόμα συμπολεμιστής του πατέρα του; Μήπως κάποιος θυμωμένος στρατιώτης που ήθελε να ξεσπάσει πάνω του; Η όψη του δεν του θύμιζε τίποτα.
«Τι κάνεις εδώ Πάσα; Σε παρακολουθώ εδώ και τρία χρόνια. Παίζεις στην αγαπημένη μου ομάδα και είσαι ο καλύτερος της παίκτης. Δεν θα έπρεπε να είσαι εδώ. Γύρνα πίσω στο σπίτι σου και κάνε μας χαρούμενους, μέσω του ποδοσφαίρου».
