Εδώ και αρκετά χρόνια, η ποδοσφαιρική πολιτική των μεγάλων ομάδων σχετικά με το ρόστερ που έχουν να διαχειριστούν, επιβάλλει την παραχώρηση παικτών με δανεισμό. Άλλοτε γιατί αυτοί είναι νεαροί και χρειάζονται χρόνο συμμετοχής, άλλοτε γιατί απλά δε χωράνε και εκτιμάται ότι θα χρησιμοποιηθούν ελάχιστα, ή και καθόλου κατά τη διάρκεια της σεζόν. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον ΠΑΟΚ, το όποιο όμως αρκετά συχνά γίνεται αντικείμενο συζητήσεων, ή ακόμα και αντιδράσεων.
Τα παραδείγματα είναι πολλά. Πιο πρόσφατα αυτά των Ουάρντα, του Χαρίση, του Γιαννούλη, του Χατζηισαϊα ή του Λάμπρου. Σχεδόν όλοι τους διαπρέπουν στις ομάδες με τις οποίες αγωνίζονται, εγείροντας συχνά το ερώτημα γιατί να μη προσφέρουν τα ίδια στον ΠΑΟΚ, και απλά “σπαταλούν” το ταλέντο τους αλλού. Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι απλά…
Το γεγονός ότι μπορεί κάποιον να τον πιάνει το… παράπονο, όταν βλέπει τις επιδόσεις δικών του παικτών που φορούν άλλες φανέλες, δε σημαίνει ότι στην αντίθετη περίπτωση, τα αποτελέσματα θα ήταν ίδια. Όλο το… ζουμί βρίσκεται στη λέξη “πίεση”. Είναι απείρως πιο εύκολο να ξεδιπλώσεις τις όποιες αρετές σου σε ομάδες όπως ο Ατρόμητος, ο Πανιώνιος, ή ακόμα και κάποια μικρομεσαία ευρωπαϊκή, από το να κάνει το ίδιο στον ΠΑΟΚ. Χωρίς πολλές απαιτήσεις από το σύλλογο, την κερκίδα ή τον τύπο, όλα βγαίνουν πιο άνετα μέσα στο γήπεδο. Πόσο όμως μπορείς να αντέξεις και να ανταπεξέλθεις στο βουιτό της Τούμπας, στον πρωταθλητισμό και στην ανάγκη για νίκη κάθε Κυριακή;
Το βάρος της φανέλας, μπορεί να είναι μια πολύ θεωρητική έννοια στο ποδόσφαιρο, αλλά έχει βαθιά ριζωμένες βάσεις σε κάθε περίπτωση. Στην… ελαφριά της έκδοση, διευκολύνει τις κινήσεις και τις αποφάσεις μέσα στο χορτάρι. Όταν όμως φοράς την “πανοπλία” του ΠΑΟΚ, πρέπει να σκεφτείς δυο και τρεις φορές τι θα κάνεις. Πρέπει να τη σηκώσεις και να παίξεις με αυτήν. Μπορεί να σε προστατεύει από τον “εχθρό”, αλλά έχει και μεγάλες απαιτήσεις. Γιατί εδώ είναι πόλεμος και η νίκη αποτελεί αδιαπραγμάτευτη απαίτηση.
Κάποιοι στο παρελθόν, στο παρόν ή στο μέλλον αποδεικνύουν ότι μπορούν. Είναι όμως λίγοι. Άλλο δανεικός, άλλο ιδανικός…
Πηγή: FORZA