Σαν σήμερα (17/11) το 1940, ο αριστερός οπισθοφύλακας του ΠΑΟΚ, Γιώργος Βατίκης, άφησε την τελευταία του πνοή στο αλβανικό μέτωπο.
Σε ηλικία μόλις 22 ετών, ο παίκτης του Δικεφάλου έμεινε στην ιστορία όχι μόνο γιατί ήταν ο πρώτος Έλληνας αθλητής που έχασε τη ζωή του στο αλβανικό μέτωπο, αλλά γιατί επέδειξε σπουδαίο ηρωισμό!
Για τον ήρωα Γιώργο Βατίκη, υπάρχει αναφορά και της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, η οποία σε κείμενό της αναφέρει:
«Αρκετά χρόνια μετά το τέλος του πολέμου, ο νεαρός αθλητικός συντάκτης Μίμης Παπαναγιώτου που αργότερα έγινε προϊστάμενος του γραφείου Τύπου της Προεδρίας της Δημοκρατίας, έγραψε παραστατικά τις λεπτομέρειες για τους “Τραγικούς Ήρωες” του πολέμου του 1940.
Τα αποσπάσματα είναι από την εφημερίδα “Αθλητική Ηχώ” και έχει διατηρηθεί το ύφος και η ορθογραφία της εποχής.
Μοράβας, 17 Νοεμβρίου 1940… «Μέρες τώρα, μάχη σκληρή. Εφτά φορές στην ίδια μέρα το ύψωμα 1878, καταλαμβάνεται και ανακαταλαμβάνεται. Η διαταγή του επιτελείου, αμετάκλητη: πρέπει να παρθή, να πάρουμε σίγουρα την Κορυτσά. Η 573η μονάς πυροβολητών ενισχύει το 27ον Σύνταγμα Κοζάνης. Διοικητής μίας πυροβολαρχίας της, ο έφεδρος ανθυπασπιστής, Γιώργος Βατίκης». Είχε μόλις βγει από τη Σχολή Εφέδρων της Σύρου… «Απόγευμα, άλλη μια επίθεσις. Ο νεαρός ανθυπασπιστής, αχρηστεύει με πυροβόλα δύο βασικές εστίες αμύνης των Ιταλών. Και κατορθώνει να στήση το πολυβόλο του στην κορυφή του υψώματος. Εκεί ψηλά, με 10 πολυβολητάς του. Οι Ιταλοί χτυπάνε. Ο πρώτος πολυβολητής πέφτει. Ο δεύτερος…».
Μένουν έξι… «Νοιώθει πόνο στον ώμο. Ψαύει με τα δάκτυλα. Κατακόκκινα. Κάποια σφαίρα. Τσουρουφλάει τη σάρκα. Μα μένει εκεί, πρώτη γραμμή. Νέα φωτιά…». Μένουν πέντε, τρεις… «Λυσσασμένος, ορμάει στο πυροβόλο, βάλη μόνος του. Η μοίρα το ‘φερε να μείνη τελευταίος. Οι στρατιώτες του έπεσαν μέχρις ενός. Το σούρουπο, έφθασαν οι ενισχύσεις. Οταν ανέβηκαν, με επί κεφαλής τον ανθυπολοχαγό, Κωνσταντίνο Κολόμβα, τον βρήκαν νεκρό επάνω στο πυροβόλο, με γαζωμένο στήθος». Ο πρώτος Ελληνας αθλητής που «έπεσε» στο αλβανικό. Μία μέρα πριν από τον Πιερράκο! Θυσία που άνοιξε τον δρόμο για την Κορυτσά.
Τρίτη μέρα Δεκεμβρίου, επιστολή Κολόμβα στη μάνα του, Μακρίνα: «Τον ενεταφίασα μόνος. Κλίνω ευλαβικά το γόνυ προ του μεγάλου νεκρού…». Πρώτος, το πληροφορήθηκε ο άνδρας της αδελφής του Πολύμνιας, αντιεισαγγελέας Γαλόπουλος. Δεν μίλησε. Λίγο μετά, το τηλεγράφημα στον Μεταξά σκορπούσε ρίγη: «Χαλάλι το παιδί μας για την πατρίδα…». Απάντηση: «Σας εννοώ, σας θαυμάζω. Το παιδί σας ζη τώρα αιώνια…».
Μετά θάνατον, ο Βατίκης προήχθη σε ανθυπολοχαγό και του απενεμήθη Αργυρούν Αριστείο Ανδρείας και Δίπλωμα Ευγνωμοσύνης της Πατρίδος”.
