Αν κάτι κέρδισε ο ΠΑΟΚ από το προχθεσινό ματς, πέραν των τριών (πολύτιμων) βαθμών, είναι η απόδειξη ότι δεν λέει όχι και στις ανατροπές.
Θα μου πείτε ότι η ισοφάριση ήρθε με πέναλτι που συζητιέται (ανάλογα με την σκοπιά που το βλέπει ο καθένας), αλλά πάντως ήρθε. Και βέβαια ποιος θα θυμάται την λεπτομέρεια, όταν οι βαθμοί είναι που μετρούν, όπως άλλωστε συνέβη ήδη προς όφελος ΑΕΚ και Ολυμπιακού και προς ζημία του ΠΑΟΚ (Λειβαδιά-Λάρισα).
Αυτό με τον Βιεϊρίνια αριστερά και πίσω,σαν να μην ήταν και τόσο άσχημο,μια που ο καλός παίκτης παντού μπορεί να σταθεί, χώρια που με την τακτική του υπεροπλία, πιθανόν συμπαρέσυρε και τον Μακ προς τα πάνω, συγκροτώντας ένα ενδιαφέρον δίδυμο.
Μετά από καιρό είδα ξανά και το γνωστό επιτυχημένο δίδυμο Μάτος-Κάμπος από δεξιά, άσχετα αν ο Τζάλμα πλην του γκολ δεν με ενθουσίασε κιόλας (αρκετές ημιτελείς προσπάθειες). Φυσικά, με δυνατές και παραγωγικές πτέρυγες, δεν το συζητάμε πως ο κεφάτος Πρίγιοβιτς θα είναι… μανούλα για να τελειώνει την δουλειά.
Μια χαρμόσυνη είδηση ήρθε από τη μεριά του Κάνιας, που τον είδαμε να προσπαθεί να βρει τον καλό του εαυτό, με αρκετή δόση ηρεμίας στη συμπεριφορά του, στοιχείο τόσο απαραίτητο στον πολύπαθο χώρο, μπροστά από τα σέντερ-μπακ.
Κάποια στιγμή βέβαια περιμένουμε την ομάδα να αποκτήσει ρυθμό, τους παίκτες να ..βρίσκονται μεταξύ τους πιο εύκολα, τους αυτοματισμούς να βγαίνουν, μήπως και περιοριστούν τα λάθη και περισσέψουν οι οργανωμένες και ομαδικές προσπάθειες μπροστά. Και λίγα νιάτα (Λημνιός) δε βλάπτουν, καθώς φέρνουν τον φρέσκο αέρα και την ελπίδα.
Όσο για την αμυντική λειτουργία στα στημένα με αποκορύφωση το γκολ του Ατρόμητου, καιρός είναι να βελτιωθεί και ίσως οι παίκτες να κλείνουν πιο τακτικά ραντεβού με κάτι έννοιες βασικές όπως η σοβαρότητα,η συγκέντρωση και η υπευθυνότητα.
Κατά τα λοιπά, ας κάνει λίγο τόπο η γκρίνια, μήπως και η ομάδα πάρει τα πάνω της και μπει επιτέλους σε μια σταθερή τροχιά, αντίστοιχη του πρωταθλητισμού που υποχρεωτικά κάνει.
