Η 13η αγωνιστική ολοκληρώθηκε, ο ΠΑΟΚ παραμένει στην 3η θέση της βαθμολογίας, με ένα και δυο πόντους διαφορά από Ολυμπιακό και ΑΕΚ αντίστοιχα, αλλά τίποτα δεν είναι ίδιο στην ψυχολογία και την προοπτική της ομάδας, μετά τα όσα είδαμε στον αγώνα με την Ξάνθη. Όπως έχω αναφέρει ξανά, αυτό που έλειπε από τον Δικέφαλο δεν ήταν ούτε η ποιότητα, ούτε η ικανότητα, ούτε καν η αρμόζουσα βαθμολογική συγκομιδή. Αυτό που δεν είχαμε δει μέχρι τώρα ήταν η πίστη για τον στόχο, η θέληση μέσα στο γήπεδο, η αυταπάρνηση για να έρθει το αποτέλεσμα, η πειστικότητα του επίδοξου πρωταθλητή. Όλα αυτά τα είδαμε για πρώτη φορά στα Πηγάδια…
Πρώτη φορά παρακολουθήσαμε τους έντεκα παίκτες του Δικεφάλου που βρίσκονται στον αγωνιστικό χώρο να παίζουν από το πρώτο λεπτό με… νέφτι στον κώλο. Να κυνηγούν κάθε μπάλα, να εκνευρίζονται, να έχουν πάθος, να παίζουν ο ένας για τον άλλον, να πανηγυρίζουν όλοι μαζί βασικοί-πάγκος-προπονητές, να είναι πραγματικά κυρίαρχοι, κι όχι απλά να έχουν την κατοχή της μπάλας (το τελευταίο άλλωστε είναι σύνηθες). Όλα αυτά, παρόλο που δε δημιούργησαν ιδιαίτερες φάσεις μέχρι να μπει το πρώτο γκολ. Κι όμως, η εικόνα ήταν τόσο διαφορετική από όλα τα υπόλοιπα ματς της σεζόν…
Δεν ήταν λοιπόν το πρώτο διπλό στο πρωτάθλημα που κάνει τους ΠΑΟΚτσήδες να αναθαρρήσουν, ούτε τα τρία γκολ. Ήταν αυτό που έβλεπαν στο χορτάρι. Αυτό είναι ο αδιάψευστος μάρτυρας, ο καλύτερος κριτής για μια ομάδα που θέλει να κατακτήσει τον τίτλο. Πιστέψτε το εσείς, να το πιστέψουμε κι εμείς…
Μετά το ντέρμπι με την ΑΕΚ, είχα τοποθετηθεί γράφοντας πως ο Ράζβαν Λουτσέσκου δεν μπορεί να… γυρίσει το έργο, όλο αυτό δηλαδή που παρουσίαζε η ομάδα για τρεις περίπου μήνες. Μία από τις βασικές παραμέτρους που ανέφερα ήταν ότι ο Ρουμάνος τεχνικός δεν έχει καταφέρει να εμπνεύσει τους ίδιους τους παίκτες του. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η πολυδοκιμασμένη λύση είναι αλλαγή προπονητή.
Οι αναταράξεις που φέρνει μια τέτοια κίνηση από τη διοίκηση, αυτό το “ηλεκτροσόκ” που επιφέρει, σε πολλές περιπτώσεις έχει άμεσο θετικό αντίκτυπο στην επόμενη αγωνιστική υποχρέωση της ομάδας. Παίκτες “ανασταίνονται”, βγάζουν πράγματα που δεν είχαν δείξει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Κι όμως. Ο ΠΑΟΚ κατάφερε να έχει την αγωνιστική εικόνα μιας αλλαγής προπονητή, χωρίς… αλλαγή προπονητή!
Το ματς με την Ξάνθη, μου θύμισε… εξωφρενικά το προπέρσινο κόντρα στον Παναιτωλικό. Αρχές Μαρτίου του 2016, ο Δικέφαλος έκανε το γνωστό “κόλπο” απολύοντας τον Ιγκόρ Τούντορ και φέρνοντας τον Βλάνταν Ίβιτς, που στο Αγρίνιο έκανε το ντεμπούτο του στον πάγκο. Με καταρρακτώδη βροχή και τότε. Ίδιο σκορ και τότε, 0-3. Σαν τώρα μου έρχεται η εικόνα να τρίβω τα μάτια μου για αυτό που έβλεπα. Ξαφνικά ο ΠΑΟΚ είχε μεταμορφωθεί, οι παίκτες του “χόρευαν” στο γλιστερό τερέν.
Ο ΠΑΟΚ πέτυχε λοιπόν στην Ξάνθη ακριβώς το ίδιο πράγμα, χωρίς το ενδιάμεσο στάδιο της αλλαγής τεχνικού.
Δεν ξέρω αν ήταν οι μεσοβδόμαδες ομιλίες του Λουτσέσκου στους ποδοσφαιριστές του, οι ιδιαίτερες συναντήσεις που είχε με τους αρχηγούς (ενημερωθήκατε για όλα αυτά από το INPAOK, ΕΔΩ και ΕΔΩ) λειτούργησαν καταλυτικά για να αναστραφεί το κλίμα και το ποδόσφαιρο που παρουσιάζει η ομάδα μέσα στο γήπεδο. Προσεύχομαι να είναι αυτό. Να ήταν αυτό το κουμπί που έπρεπε να γυρίσει για να δούμε τον ΠΑΟΚ που θέλουμε.
Ένα ματς, σίγουρα δεν είναι απόλυτο δείγμα. Είναι όμως ένα δείγμα. Τώρα ξέρουμε ότι μπορούν. Κι αν θέλουν, θα το κάνουν μέχρι τέλους…
Για επικοινωνία στο…
Facebook: Thodoros Hastas
Ε-mail: [email protected]
