Είναι από το Αμπερντίν. Έχει ζήσει σε πολλά μέρη της Μεγάλης Βρετανίας και έχει παρακολουθήσει αγώνες μεταξύ των κορυφαίων ομάδων του πλανήτη. Ως φίλαθλος. Διότι, ως οπαδός βλέπει ΠΑΟΚ. Ενημερώνεται καθημερινά για τις εξελίξεις στο Δικέφαλο και θέλει να έρθει στη γεμάτη Τούμπα. Αυτή είναι η ιστορία του Πίτερ, ενός ΠΑΟΚτσή από τη Σκωτία.
Ο «ήρωας» της ιστορίας μας γεννήθηκε το 1962 στο Αμπερντίν της βορειοανατολικής Σκωτίας και από νεαρή ηλικία κόλλησε το… μικρόβιο του ποδοσφαίρου. Νεαρό αγόρι ακόμα φόρεσε τη φανέλα της τοπικής ομάδας και δεν την έβγαλε ποτέ. Το 1969 πήγε για πρώτη φορά στο γήπεδο και είδε από κοντά την Αμπερντίν να νικά 2-1 την Σέλτικ. Η Αμπερντίν ζούσε πάντα στην σκιά των δύο μεγαθηρίων της Γλασκόβης, των Ρέιντζέρς και Σέλτικ και σπάνια διεκδικούσε το πρωτάθλημα.
Το 1970 έζησε από κοντά την κατάκτηση του Κυπέλλου Σκωτίας, αλλά τα επόμενα χρόνια η ομάδα δεν κατάφερε να κατακτήσει κάποιον τίτλο. Όλα όμως έμελλε να αλλάξουν το 1978, όταν στον πάγκο κάθισε ο Άλεξ Φέργκιουσον. Με τον μετέπειτα Σερ στον πάγκο ο Πίτερ είδε την ομάδα του να κατακτά τρία πρωταθλήματα, τέσσερα Κύπελλα και το 1983 το Κύπελλο Κυπελλούχων, επικρατώντας 2-1 της Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό του Γκέτεμποργκ.
Όταν ο δρόμος του τον οδήγησε στην Ελλάδα θέλησε να μάθει πράγματα για το ποδόσφαιρο της χώρας μας. Ο ΠΑΟΚ του κέντρισε το ενδιαφέρον. Οι συμπτώσεις και οι ομοιότητες με την δική του ομάδα ήταν πάρα πολλές για να μην του κινήσουν την περιέργεια. Σε δύο εντελώς διαφορετικούς ποδοσφαιρικούς κόσμους που ομάδες άλλης πόλης διατηρούσαν τα ηνία και κυριαρχούσαν στις εγχώριες διοργανώσεις, ΠΑΟΚ και Αμπερντίν κατάφερναν να μένουν στο προσκήνιο, στηριζόμενες στο πάθος και την περηφάνια τους, εκπροσωπώντας τις δικές τους πόλεις. Μάλιστα, την περίοδο που ο Πιτ βρισκόταν στην χώρα μας ο ΠΑΟΚ είχε καταφέρει να κατακτήσει το πρωτάθλημα, όπως και η Αμπερντίν το αντίστοιχο στην Σκωτία.
Ο καιρός πέρασε, ο Πίτερ έφυγε από την χώρα μας και εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο, αλλά ποτέ δεν έπαψε να ενδιαφέρεται για τον ΠΑΟΚ. «Λείπω από το Αμπερντίν εδώ και 30 χρόνια, έχοντας ζήσει σε Λονδίνο, Εδιμβούργο και πλέον στο Λίβερπουλ, αλλά ποτέ δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι την ομάδα μου. Επίσης πάντα μέσα στην καρδιά μου υπάρχει ένα σημείο αφιερωμένο στον ΠΑΟΚ. Ο Δικέφαλος μου θυμίζει σε πολλά κομμάτια την Αμπερντίν αν και μπορώ να πω ότι οι οπαδοί του είναι σαφώς πιο… τρελοί» .
Φέτος μετά από 32 χρόνια ο Πίτερ επέστρεψε στην Ελλάδα για διακοπές, μαζί με την γυναίκα την Τζέιν, η οποία είναι από το Λίβερπουλ και προέρχεται από μία άκρως «κόκκινη» οικογένεια. Και οι δύο ήθελαν πολύ να βρεθούν σε κάποιο παιχνίδι του ΠΑΟΚ και να ζήσουν την μαγεία της Τούμπας. Δυστυχώς η τιμωρία της ομάδας δεν το επέτρεψε. «Θέλω πάρα πολύ να παρακολουθήσω μία αναμέτρηση του ΠΑΟΚ από κοντά και να βιώσω την τρέλα των οπαδών και το πάθος τους, αλλά είμαι άτυχος. Βρισκόμουν στο Λονδίνο όταν ο Δικέφαλος πήρε το μεγάλο διπλό στην έδρα της Τότεναμ, αλλά λόγω δουλειάς δεν μπορούσα να πάω στο γήπεδο. Το ίδιο συνέβη και στην πρόκριση επί της Άρσεναλ στο θρυλικό Χάιμπουρι. Το κακό τρίτωσε φέτος στην επίσκεψή μου στην Ελλάδα».
Ο Πιτ και η Τζέιν κατάφεραν εν τέλει και δύο ώρες πριν το αεροπλάνο τους απογειωθεί για το ταξίδι της επιστροφής, είδαν έστω και άδεια την έδρα του ΠΑΟΚ. Ξεναγήθηκαν στα αποδυτήρια, τις κερκίδες, τον αγωνιστικό χώρο, με τον Πίτερ να μην μπορεί να κρύψει τον ενθουσιασμό του και την χαρά του για την εμπειρία που έζησε. «Ήταν μία μοναδική στιγμή. Η Τούμπα ακόμα και άδεια σου προκαλεί δέος και μπορείς να νιώσεις πολλά».
Ο Πιτ μιλούσε σαν ένας ντόπιος ποδοσφαιρόφιλος. Είχε εξαιρετική γνώση της κατάστασης του ποδοσφαίρου στην χώρα μας, έδειξε ενθουσιασμένος με την αλλαγή ηγεσίας στην ΕΠΟ και εξέφρασε την πίστη του ότι πλέον το άθλημα στην Ελλάδα θα αρχίσει να έχει ανοδική πορεία. Μαζί και ο Δικέφαλος. «Η κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας ήταν μία μεγάλη στιγμή. Επιστρέψαμε στους τίτλους μετά από χρόνια και ας ελπίσουμε ότι αυτό θα είναι μόνο η αρχή».
Λίγο πριν αναχωρήσει για το αεροδρόμιο δεν παρέλειψε να εκφράσει και το όνειρό του: «Οι ομάδες μου έχουν αρχίσει εξαιρετικά την σεζόν. Ελπίζω να συνεχίσουν έτσι και στο φινάλε να πανηγυρίσουν την κορυφή 33 χρόνια μετά την τελευταία φορά. Θα είναι κάτι το μοναδικό και έχω σχεδιάσει ήδη πως θα το γιορτάσω: με ουίσκι και ούζο» .
