Ο Κώστας Βασιλόπουλος γράφει για την υπόθεση του Μάρσιο Αζεβέδο και δίνει τις δικές του ευχές για τον ΠΑΟΚ.
Αισθάνομαι την ανάγκη να ξεκινήσω το 2018, με τις καλύτερες ευχές, για όλο τον κόσμο. Οι ευχές για υγεία και εσωτερική γαλήνη, θεωρώ ότι είναι οι πιο σημαντικές. Ακολουθούν οι ευχές για τύχη, επαγγελματικές και προσωπικές επιτυχίες στον καθένα.
Η ευχή μου για τον ΠΑΟΚ είναι διπλή. Ναι, διπλή. Εύχομαι λοιπόν την κατάκτηση του πρωταθλήματος (αυτό το ανεκπλήρωτο όνειρο να γίνει τον Μάιο πραγματικότητα) και λιγότερη γκρίνια. Ναι, λιγότερη γκρίνια.
Λιγότερη μιζέρια δηλαδή και εσωστρέφεια στον οργανισμό του ΠΑΟΚ. Άλλα ήθελα να γράψω χρονιάρες μέρες, άλλα γράφω με αφορμή τα σχόλια που αφορούν την απόφαση του Δικεφάλου να προσθέσει στο ρόστερ της, τον Μάρσιο Αζεβέδο. Τι δε δεν διαβάσαμε ή ακούσαμε από την ώρα που επιβεβαιώθηκε η είδηση που αποκάλυψε η εφημερίδα FORZA, για την κίνηση του ΠΑΟΚ να προσθέσει στο ρόστερ του τον Βραζιλιάνο.
«Είναι ευάλωτος σε τραυματισμούς», «έχει πολλά κιλά», «δεν έχει αγωνιστικό ρυθμό», «θα προσαρμοστεί το ΠΑΣΧA» και άλλα πολλά όπως η σύγκριση με τον Λεβέκ. Αντιλαμβάνομαι ότι μετά η περίπτωση του Λεβέκ θυμίζει την παροιμία με το χυλό και το γιαούρτι. Όποιος καεί από τον χυλό, φυσάει ακόμα και το γιαούρτι. Η αντιμετώπιση του Βραζιλιάνου, ξεπερνά τα όρια.
Ο καθένας γράφει και λέει το μακρύ και το κοντό του. Δύσκολα θα βρεις στον ελληνικό Τύπο (Αθήνας και Θεσσαλονίκης) μια σοβαρή προσέγγιση για τον Αζεβέδο. Διαβάσαμε ακόμα και απορίες γιατί αποτελεί επιλογή του Λουτσέσκου ο παίκτης. Προφανώς έπρεπε να επιλέξει λύση για το αριστερό άκρο της άμυνας, κάποιος από τους φροντιστές της ομάδας! Δεν εξηγείται αλλιώς η έκπληξη όσων μας ενημέρωσαν ότι ο Αζεβέδο είναι επιλογή του Ρουμάνου τεχνικού.
