Κάποιοι υποστηρίζουν ότι το Euro 2004 δεν άφησε τίποτα πίσω του στο ελληνικό ποδόσφαιρο, δεν αξιοποιήθηκε ποτέ επί της ουσίας. Λάθος. Στην πραγματικότητα απενοχοποίησε την ελληνική ποδοσφαιρική ταυτότητα. Αυτή της μαζικής άμυνας, της αυταπάρνησης, του άρνησης υποταγής, της αμυντικής προσήλωσης, της προσαρμογής στο παιχνίδι του αντιπάλου, της λεβεντιάς και της αυτοθυσίας.
Την ώρα που όλος ο πλανήτης διδάσκει / παίζει ποδόσφαιρο κατοχής, εμείς στην Ελλάδα πιστοί και κολλημένοι στο ταμπούρι, στο μπουλούκι, στα ματς του μισό – μηδέν (διότι ο Θεός μας είναι το αποτέλεσμα) παράγουμε μαζικά κάτι που είναι πια δυσεύρετο (και πανάκριβο ως εκ τούτου) σε όλο τον πλανήτη. Παίκτες που να ξέρουν να παίζουν χωρίς την μπάλα στα πόδια!
Η μεταγραφή του Κωνσταντίνου Μαυροπάνου στην Άρσεναλ είναι σαν ένα κανονικό παραμύθι. Όπως και να το δει κανείς ακούγεται (και είναι) απίστευτο, ένα παιδί με δυο ματς πρωταθλήματος μέχρι το καλοκαίρι στην ταπεινή Super League (και 16 μέχρι σήμερα) να κάνει μεταγραφάρα 2,1 εκατομμυρίων ευρώ στην Άρσεναλ.
Επί του πρακτέου όμως, στο πρόσωπο του 20χρονου πιτσιρικά από τα Άγναντα Άρτας, οι «κανονιέρηδες» επενδύουν στον Έλληνα αμυντικό. Στον λεβέντη, τσολιά (με την καλή έννοια), μάγκα, παθιασμένο, αξιόπιστο, ενίοτε παγαπόντη Έλληνα στόπερ, που έχει μάθει καλά τη δουλειά στο εργοστάσιο παραγωγής κεντρικών αμυντικών της Ελλάδας.
Δεν έχουν άδικο. Όποιος Έλληνας στόπερ κι αν έπαιξε στο εξωτερικό έδωσε πολύ περισσότερα από όσα θα περίμενε κανείς. Δεν είναι μόνο ο Σωκράτης, ο Μανωλάς, ο Κυριάκος Παπαδόπουλος ή ο Ρέτσος, που διαπρέπουν σήμερα. Ο Τραϊανός Δέλλας και ο Σωτήρης Κυργιάκος στάθηκαν άξια σε ομαδάρες όπως η Ρόμα και η Λίβερπουλ, Μόρας, Καρυπίδης, Νάστος έκαναν ντοκτορά στην Ιταλία, ο Ταυλαρίδης άφησε εποχή στη Γαλλία, ο Καψής θα έπαιζε στη Μπορντό αν δεν είχε τόσους τραυματισμούς, ενώ μία χαρά στάθηκαν (ή στέκονται ακόμα) κι άλλοι όπως ο Μαλεζάς, ο Σιόβας, ο Μάριος Οικονόμου. Η λίστα είναι ατελείωτη.
Το ερώτημα του ενός εκατομμυρίου έρχεται εύκολα στον κοινό νου: «Μα καλά, πως τον είδαν οι Άγγλοι πρώτοι και δεν τον είδαν οι δικοί μας εδώ»; Η απάντηση είναι απλή, μα και σύνθετη συνάμα. Οι Άγγλοι έχουν την πολυτέλεια να αγοράζουν ακατέργαστη πρώτη ύλη και έχουν την τεχνογνωσία να την εξελίσσουν, να την βελτιώνουν. Εμείς εδώ όχι.
