Το πρόγραμμα ήταν εξοντωτικό. Έπρεπε να ξυπνάει στις 5 το πρωί για να προλάβει τα πάντα. Για να βρίσκεται στις 6:30 στις ακαδημίες ποδοσφαίρου του παλιού ποδοσφαιριστή Καρλίνιος Παουλίστα έπρεπε να σκεφτεί ένα κόλπο για να βρεθεί στην άλλη άκρη της κωμόπολης που γεννήθηκε της Γκουαραμπίρα, στην επαρχία της Παραΐμπα.
«Είσαι τρελός» του έλεγαν οι φίλοι του, που τον έβλεπαν κάθε μέρα να σκίζεται για να πραγματοποιήσει το μεγάλο του όνειρα. Στις καλές ημέρες όλο και κάποιος φίλος θα βρισκόταν για να του δανείσει το ποδήλατο του -δικό του δεν είχε. Στις κακές έπρεπε να περπατήσει στωικά αμέτρητα χιλιόμετρα. Ίσως εκεί οφείλεται το γεγονός ότι έχτισε απίθανα πνευμόνια, που… καταπίνουν πάνω από 10 χιλιόμετρα σε κάθε αναμέτρηση!
Μπορεί αυτό να ήταν και κληρονομικό χάρισμα. Ο πατέρας του ο Μπιάνορ υπήρξε ένας εκπληκτικός αθλητής. Ήταν λεπτός και μικροκαμωμένος, αλλά είχε αφύσικα μεγάλη μυϊκή δύναμη και ταχύτητα. Δεν ασχολήθηκε ποτέ του επαγγελματικά με τα σπορ, αλλά κουβαλούσε σακιά με ρύζι και ζάχαρη από τις φυτείες, ώστε να προσφέρει τα προς το ζην στην μητέρα και στα τέσσερα αδέρφια του Μάρσιο Αζεβέδο: «Δεν μας έλειψε ποτέ το φαΐ, αλλά τα παιδικά μας χρόνια ήταν δύσκολα, με τις στερήσεις», θυμάται.
Αποκαλεί δεύτερο πατέρα του, τον «Καθηγητή Οσβάλντο», που τον ξεχώρισε από τα άλλα παιδιά στις ακαδημίες: «Εσύ μπορείς να παίξεις επαγγελματικά. Είσαι γρήγορος, δυνατός και ικανός». Αυτός τον έστειλε στα 17 του στις ακαδημίες της Σανταλουϊζένσε και το ποδοσφαιρικό ταξίδι του Βραζιλιάνου αριστερού μπακ ξεκίνησε.
Για να βρει την άκρη του χρειάστηκε να ξενιτευτεί περίπου 3.000 χιλιόμετρα από το πατρικό του και στο Ρίο Γκράντε ντο Σουλ στην Νότια Βραζιλία, όπου έκανε τα πρώτα του βήματα με την Ζουβεντούδε (2004-07), με την οποία αναδεικνύεται κορυφαίος αριστερός μπακ του πρωταθλήματος Γκαούσο, ενώ μετά από μία απίθανη σεζόν στην Φορταλέσα, με την οποία βρήκε δίχτυα 10 φορές παίζοντας περισσότερο ως μεσοεπιθετικός, έρχεται η καθιέρωση.
Τρεις γεμάτες χρονιές στην Ατλέτικο Παραναένσε (3 γκολ σε 97 παιχνίδια) και η μεγάλη μεταγραφή στην Μποταφόγκο, όπου όμως βρίσκεται στην σκιά του καλύτερου μπακ του πρωταθλήματος Μπρούνο Κορτέζ. Για καλή του τύχη, όμως αυτός φεύγει για την Σάο Πάουλο και ο δρόμος για την καταξίωση, ανοίγει.
Τη σεζόν 2011-12 κάνει εκπληκτικά πράγματα και στο δημοψήφισμα της εφημερίδας Globo ψηφίζεται ως τρίτος καλύτερος αριστερός μπακ του Μπραζιλεϊράο, κάτι αρκετό για να τραβήξει το βλέμμα της Μέταλιστ Χάρκιβ που στις 27 Φεβρουαρίου του 2013 τον αποκτά έναντι 3 εκατομμυρίων ευρώ. Για τα επόμενα 5 χρόνια η Ουκρανία έγινε το σπίτι του. Εκεί έχτισε την οικογένεια του, εκεί έζησε τις πιο πονεμένες στιγμές της καριέρας του, που τον έκαναν να σκεφτεί το ενδεχόμενο να παρατήσει αυτό που αγαπά πιο πολύ από όλα.
Από την ημέρα που μεταγράφηκε στην Σαχτάρ Ντόνετσκ έναντι 4 εκατομμυρίων ευρώ τον Αύγουστο του 2014, όλα του πάνε στραβά. Αν βέβαια τα πράγματα πήγαιναν φυσιολογικά, τότε πολύ δύσκολα ο Μάρσιο Αζεβέδο θα περνούσε τις πύλες της Τούμπας για να προσθέσει κι άλλη λάτιν αλεγρία στο παιχνίδι του Δικεφάλου…
Οι δοκιμασίες της ζωής και τα «εύθραυστα» γόνατα
Στη ζωή του έμαθε ότι «κάθε δοκιμασία, κάθε σκληρό μάθημα της ζωής είναι ένα είδος τεστ της πίστης του», όπως λέει χαρακτηριστικά. Το διδάχθηκε στα 20 του, όταν ονειρευόταν να ανοίξει τα φτερά του και να πετάξει ψηλά. Το καλοκαίρι 2007 είχε τον πρώτο σοβαρό τραυματισμό της καριέρας του, όταν ακόμα ήταν παίκτης της Ατλέτικο Παραναένσε: «Ήταν ένα κάταγμα επιγονατίδας. Είχα πάθει κατάθλιψη, πίστευα ότι δεν πρόκειται να παίξω ξανά ποδόσφαιρο», θυμάται.
Τελικά, όχι μόνο έπαιξε ξανά, αλλά μετά από εξάμηνη αποχή από τους αγωνιστικούς χώρους, υπέγραψε σε ακόμα μεγαλύτερη ομάδα (Μποταφόγκο), η οποία αποτέλεσε διαβατήριο για την αγωνιστική του πρόοδο.
Οι τραυματισμοί δεν κρύβονται. Είναι το ιατρικό ιστορικό του καθενός και το κουβαλάει μαζί του, όσο ζει. Ο Μάρσιο Αζεβέδο δεν στάθηκε τυχερός στην θητεία του στην Σαχτάρ, αφού δύο ακόμα σοβαροί τραυματισμοί φρέναραν την εξέλιξη του και ουσιαστικά του έκοψαν το δρόμο για μία ακόμα πιο πετυχημένη καριέρα εκεί.
Ο πρώτος ήρθε τον Μάρτιο του 2015, πάνω που ο Βραζιλιάνος ανέβαζε ρυθμούς για να επανακτήσει την θέση του στην ενδεκάδα. Χρειάστηκε μία επέμβαση στο γόνατο, που έγινε στην Βαρκελώνη, με τον Αζεβέδο να επιστρέφει σιδερένιος για την καλοκαιρινή προετοιμασία του συλλόγου.
Ωστόσο δεν ήταν ο τελευταίος. Μετά από ένα πολύ αξιόλογο πρώτο μισό της σεζόν 2015-16, ο Βραζιλιάνος παθαίνει νέα ζημιά στο γόνατο κατά την διάρκεια της χειμερινής προετοιμασίας (Ιανουάριος 2016) και φεύγει στην χώρα του για αποθεραπεία, στον πιο σοβαρό τραυματισμό της καριέρας του, που τον κράτησε σχεδόν ένα χρόνο μακριά από τα γήπεδα.
Μολονότι ήταν έτοιμος ιατρικά από τον Οκτώβριο του 2016, αγωνίστηκε ξανά σε επίσημο παιχνίδι στις 16 Φεβρουαρίου του 2017 (ως αλλαγή καθυστέρησης στον αγώνα με την Θέλτα για το Europa League), ενώ πήρε άλλα τρία παιχνίδια στο τέλος του πρωταθλήματος, όταν η μάχη του τίτλου είχε κριθεί.
Στην πραγματικότητα, το 2017 κύλησε με τον Μάρσιο Αζεβέδο μακριά από τους τραυματισμούς, όμως ο Βραζιλιάνος μπακ ουδέποτε απέκτησε την εμπιστοσύνη του Πάουλο Φονσέκα, ο οποίος προτιμούσε την λύση του Ισμαΐλι.
Ωστόσο, έμπαινε κανονικά σε όλες τις αποστολές κι έκανε φέτος 5 ματς πρωταθλήματος (το τελευταίο στις 10 Δεκεμβρίου), ενώ αγωνίστηκε για 26 λεπτά στο εντός έδρας παιχνίδι με την Μάντσεστερ Σίτι, τέσσερις ημέρες νωρίτερα. Με άλλα λόγια; Ιατρικά δείχνει έτοιμος, αν και η… σκουριά μοιάζει εμφανής.
Ένας ντροπαλός… θάμνος!
Για όσους τον ξέρουν καλά, χρησιμοποιούν μόνο μία λέξη για να τον χαρακτηρίσουν: ντροπαλός. Φαίνεται από την φάτσα του πως είναι καλό παιδί, ένα συνεσταλμένος οικογενειάρχης που ξεκίνησε από πολύ χαμηλά για να φτάσει εδώ που είναι σήμερα.
Το σήμα κατατεθέν του δεν είναι άλλο από το μαλλί του. Αυτή η κατσαρή «αφάνα» την οποία έχει από μικρός και δεν την αποχωρίζεται ποτέ. Ποτέ είπαμε; «Το όνειρο μου είναι να κατακτήσω το Champions League με την Σαχτάρ Ντόνετσκ. Μέσω αυτής είμαι σίγουρος ότι θα έχω περισσότερες ευκαιρίες για να κληθώ στην Εθνική ομάδα της Βραζιλίας. Αν κερδίσουμε το πρωτάθλημα με την Σαχτάρ, σας υπόσχομαι ότι θα ξυρίσω το κεφάλι μου», δήλωσε λίγο μετά την επίσημη παρουσίαση του, υπόσχεση που τήρησε εν μέρει, αφού μετά τον τίτλο «κλάδεψε» λίγο τον… θάμνο, που έχει στο κεφάλι!
Ομολογεί ότι έχει για ποδοσφαιρικά πρότυπα τους Μαρσέλο και Ρομπέρτο Κάρλος, το πέρασμα του από την Μποταφόγκο, που όλως τυχαίως φοράει ασπρόμαυρα, τον έκανε να δεθεί με αυτήν, ενώ αφιερώνει όλη την ζωή του στην οικογένεια του.
Γνώρισε την σύντροφο της ζωής του, Μισέλ στα 15 του στις γειτονιές της Γκουαραμπίρα και είναι ένας ευτυχισμένος χαζομπαμπάς, αφού κουμάντο στο σπίτι του κάνουν οι τρεις κόρες του, η Μικαέλεν, η Μαριάνα και η νεογέννητη Μελίσα, που είναι ο βενιαμίν της φαμίλιας.
Όπως όλοι οι Βραζιλιάνοι λατρεύει το τσουράσκο, αφού τα μπάρμπεκιου έπαιρναν φωτιά στο Ντόνετσκ, όπου είχε συσσωρευτεί μία μικρή ποδοσφαιρική παροικία από τη χώρα του καφέ, όμως το μεγάλο του πρόβλημα είναι η επικοινωνία.
Μιλάει μόνο πορτογαλικά (στην Ουκρανία όλοι του οι προπονητές γνώριζαν την γλώσσα), κάτι που συρρικνώνει τις παρέες του, σε όσους μιλούν την μητρική του γλώσσα.
Ως σπιτόγατος την βγάζει αραχτός στον καναπέ, βλέποντας καμιά ταινία με τους αγαπημένους του Ντένζελ Ουάσινγκτον και Τζούλια Ρόμπερτς, ενώ εδώ και μερικά χρόνια έχει μυηθεί στην τρέλα των τατού. Έχει «χτυπήσει» αμέτρητα στο κορμί του (μάνι-μάνι τα τρία είναι τα ονόματα των παιδιών του) και από ότι φαίνεται δεν πρόκειται να σταματήσει εδώ.
Κι όμως, ο Αζεβέδο ξέρει από (άδεια) Τούμπα!
Για ένα παιδί που μεγάλωσε στα θερμά κλίματα της Παραΐμπα, τόσο κρύο που έφαγε στην ζωή του είναι ανυπόφορο. Χρειάστηκε να μεταναστεύσει στην άλλη άκρη της Βραζιλίας και στον Νότο για να κάνει καριέρα εντός συνόρων και… τουρτούρισε για χρόνια στην Ζουβεντούδε και την Ατλέτικο Παρανένσε.
Όσο για την Ουκρανία; Εκεί την… άκουσε κανονικά: «Καμιά φορά είχε 10, 15, 20 βαθμούς υπό το μηδέν. Έπρεπε όμως να προσαρμοστώ αν και το κρύο δεν συνηθίζεται ποτέ», έλεγε σε μία πρόσφατη συνέντευξη.
Ο Αζεβέδο για πρώτη φορά στην θητεία του στην Ευρώπη, θα ζεστάνει το κοκαλάκι του, έστω κι αν η γεύση που πήρε από «Τούμπα» ήταν παγωμένη, αφού στο παιχνίδι του ΠΑΟΚ με την Μέταλιστ για τα προκριματικά του Champions League 2013-14, η έδρα του Δικεφάλου ήταν τιμωρημένη.
Παρότι επιθετικογενής μπακ, δεν έχει σκοράρει ακόμα από την μέρα που πάτησε το πόδι του στην Ευρώπη πριν από περίπου 5 χρόνια (σε 72 επίσημα παιχνίδια), όμως έχει δύο στοιχεία δυσεύρετα στο ρόστερ του ΠΑΟΚ.
Έχει σηκώσει πρωτάθλημα με την Σαχτάρ Ντόνετσκ, ξέρει από συνθήκες σκληρού πρωταθλητισμού, όπου κάθε απώλεια μετράει και μετρά 8 παιχνίδια σε ομίλους Champions League με την φανέλα των «ανθρακωρύχων», το τελευταίο εκ των οποίων στις 12 Δεκεμβρίου απέναντι στην Μάντσεστερ Σίτι, στο οποίο μπήκε ως αλλαγή. Μαθημένος στα δύσκολα δηλαδή…
πηγή: FORZA
