Ο παλαιστής του Α.Σ. ΠΑΟΚ, Ηλίας Παγκαλίδης, μίλησε στο acpaok.gr για τη χρονιά που έφυγε, για το 2018, για το «σκόπελο» των πανελληνίων εξετάσεων, καθώς και για το μέλλον…
Για το «τρεμπλ» που πέτυχε το 2017 το τμήμα Πάλης…
Αυτό το “τρεμπλ” ήταν μια τεράστια επιτυχία για το τμήμα, που δεν είχε επαναληφθεί από κανέναν μέχρι πέρσι. Έδειξε τη σωστή δουλειά που έγινε από όλους σε κάθε τομέα. Ήταν χωρίς αμφιβολία η πιο πετυχημένη χρονιά μας και μας γεμίζει με ακόμη μεγαλύτερη αισιοδοξία για αυτές που έρχονται. Για αυτό και για εμένα, όσο και για κάθε άλλο «παιδί» αυτής της ομάδας, αυτά τα πρωταθλήματα σημαίνουν πολλά, κι όταν αγωνιζόμασταν, αλλά κι όταν πανηγυρίζαμε για τους συναθλητές μας από την κερκίδα. Έχουμε δεθεί μεταξύ μας σαν οικογένεια και θέλουμε συνέχεια να βλέπουμε και να βοηθάμε αυτήν την οικογένεια να φτάνει όλο και ψηλότερα.
Για τις επιτυχίες σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο…
Η περσινή χρονιά, λοιπόν, ήταν ξεχωριστή, τόσο για το σύλλογό μου, όσο και για μένα. Το παλαιστικό τμήμα του ΠΑΟΚ έγινε το 2017 η πρώτη ομάδα στα χρονικά της ελληνορωμαϊκής πάλης που στέφεται πρωταθλήτρια και στις τρεις ηλικιακές κατηγορίες (ανδρών-εφήβων-παίδων) στο ίδιο έτος. Παράλληλα, πολλοί αθλητές μας αναδείχθηκαν πρωταθλητές Ελλάδος ατομικά και συμμετείχαν σε Πανευρωπαϊκά και Παγκόσμια Πρωταθλήματα εκπροσοπώντας την Εθνική μας και λαμβάνοντας καλές θέσεις καλές θέσεις, ενώ οι άντρες συμμετείχαν και στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων.
Το 2017 πώς πήγε για σένα…
Για μένα, η χρονιά ξεκίνησε ιδανικά, κερδίζοντας το πανελλήνιο πρωτάθλημα των παίδων και των εφήβων στα 85 κιλά, και κορυφώθηκε με την 3η θέση στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Βοσνίας το καλοκαίρι, ενώ εκλεισε με ανάμεικτα συναισθήματα και την 7η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που διεξήχθη στη χώρα μας.
Ο πατέρας σου είναι και προπονητής σου… Πόσο σε βοηθάει αυτό στην αγωνιστική σου εξέλιξη;
Τον πατέρα μου τον είχα δίπλα μου από τότε που ξεκίνησα. Αυτός, προπονητής πλέον με πολλά χρόνια στην πλάτη του ως αθλητής, γεμάτα επιτυχίες και εμπειρίες, με έφερε στο άθλημα της πάλης από μικρή ηλικία, στον προηγούμενο σύλλογο στην πόλη μας. Μαζί μεταγραφήκαμε, σαν αθλητής και προπονητής, στον ΠΑΟΚ και χάρη στις επιτυχίες όλων των αθλητών του πατέρα μου και του Συλλόγου μας, καθώς και στη σκληρή δουλειά που κάναμε, τον είχα προπονητή και στην εθνική ομάδα.
Η παρουσία του ήταν καθοριστική. Ίσως είχα αυτή τη πίεση, σαν γιος, να φανώ αντάξιος των επιτυχιών του στο άθλημα στο παρελθόν, αλλά το ότι είναι ο πατέρας μου δεν έχει καμία σημασία στο αγωνιστικό κομμάτι, είτε βρισκόμαστε στην εθνική είτε στον ΠΑΟΚ. Ο πατέρας μου, ήταν σε κάθε μου βήμα δίπλα μου, και είμαι ευγνώμων για αυτό, και περήφανος που πανηγυρίσαμε μαζί επιτυχίες, οι οποίες όσο ανήκουν σε εμένα, άλλο τόσο ανήκουν και σε αυτόν. Οι άνθρωποι που πίστεψαν σε μένα και με στήριξαν ήταν το μεγαλύτερο μου κίνητρο. Χωρίς τον πατέρα μου, τους υπόλοιπους προπονητές μου και αυτούς που με στήριξαν δε θα είχα καταφέρει και πολλά.
Οι στόχοι σου για το 2018…
Φετος, δυστυχώς, έχω μπει και εγώ στη διαδικασία των πανελληνίων και αναγκάστηκα να αφήσω πολύ πίσω τις προπονήσεις μου και, γενικότερα, το άθλημά μου. Οι επιτυχίες μου, έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα στη χώρα μας, δε μου εξασφάλισαν κάποια «σιγουριά» για το μέλλον μου από την πολιτεία, ώστε να μπορώ να συνεχίσω να προπονούμαι σε αυτό το επίπεδο και να συμμετέχω με αξιώσεις στις διοργανώσεις του εξωτερικού. Οι πανελλήνιες με πήγαν πολύ πίσω, σαν να καταστράφηκαν όλα όσα εχτιζα αυτά τα χρόνια. Και, φυσικά, δεν είμαι ο μόνος αθλητής που του συνέβη αυτό. Δεν μπορώ, λοιπόν, για φέτος να κάνω αυτό που αγαπαω και αυτό με στενοχωρεί πολύ. Η χρονιά φαίνεται σαν χαμένη. Όταν με το καλό τελειώσει αυτή η διαδικασία, θα θέσω εκ νέου τους στόχους μου στο άθλημα.
Και οι ευχές για το 2018…
Ευχομαι σε όλους πρώτα απ’ολα υγεία, το νέο έτος να τους φέρει πολλά χαμόγελα και να είναι δίπλα στους ανθρώπους που αγαπάνε. Το 2018 ας φέρει σε όλη την οικογένεια του ΠΑΟΚ ομόνοια και κάθε επιτυχία σε όλα τα τμήματα του, να δούμε τον Δικέφαλο όλο και ψηλότερα!
