Ειλικρινά θα ντρεπόμουν αν ήμουν ο Κώστας Φορτούνης. Θα ντρεπόμουν να αποτελώ αντικείμενο αρνητικών συζητήσεων και χλευασμού, ακόμα και από τους φιλάθλους της ομάδας στην οποία αγωνίζομαι. Δεν θα μπορούσα να νιώσω άνετα γνωρίζοντας ότι, έχω κοροϊδέψει ή εξαπατήσει.
Ξέρω καλά ότι, δεν ζούμε σε έναν κόσμο… αγγελικά πλασμένο. Μάλλον το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Η ατομική ανάγκη διάκρισης αλλά και της εξυπηρέτησης συμφερόντων των ομάδων στις οποίες αγωνίζονται, αναγκάζει τους επαγγελματίες αθλητές να ξεπερνούν τα όρια. Αυτό ισχύει για όλους μας. Όχι μόνο για τους επαγγελματίες αθλητές.
Ισχύει για όλους τους επαγγελματίες. Για όλους τους ανθρώπους. Κάθε μέρα, όλοι μας κάνουμε λάθη. Είναι στη φύση του ανθρώπου να κάνει λάθη. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν τα λάθη μας, επηρεάζουν τις ζωές ανθρώπων. Αν ο Φορτούνης δεν έχει συνείδηση για όσα προκαλούν οι… βουτιές του, ας λυπηθεί τουλάχιστον τον εαυτό του.
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι θέλει να τον θυμούνται ως… βουτηχτή. Ένας χαρισματικός ποδοσφαιριστής, αποτελεί θέμα συζήτησης γιατί δεν σέβεται τον ιδρώτα των αντιπάλων του και όχι για τις επαγγελματικές του ικανότητες. Κατάφερε σε μικρό σχετικά χρονικό διάστημα, να προσθέσει το όνομα του στη λίστα με τους Γιαννακόπουλο, Τζόρτζεβιτς και Αλεξανδρή που έπεφταν κάθε φορά που… φυσούσε.
Αυτή είναι η ανάγνωση που αφορά τον ίδιο προσωπικά. Υπάρχει και άλλη ανάγνωση που αφορά τους διαιτητές. Είναι και δική τους ευθύνη το φαινόμενο… Φορτούνης. Αν ο Καραντώνης και οι συνεργάτες του, δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν ότι ο Φορτούνης τους κορόιδεψε, δεν έχουν θέση στον πίνακα των διαιτητών της Super League.
