Όταν κάνεις πρωταθλητισμό και έχει υψηλούς στόχους, το τρίποντο της νίκης -και μόνο αυτό- είναι το απόλυτο ζητούμενο. Η απαραίτητη προϋπόθεση για να φύγεις χαμογελαστός και ικανοποιημένος από το γήπεδο. Για ένα διάστημα, όταν ακόμα η ομάδα έψαχνε τα πατήματα και το περιβόητο… balance της, στον κόσμο αλλά και στους ανθρώπους του ΠΑΟΚ έφτανε το αποτέλεσμα. Και πάντα αυτό θα φτάνει, αν θέλουμε να μιλήσουμε ρεαλιστικά. Πόσο πιο “γεμάτος” όμως είναι ο κάθε ΠΑΟΚκτσής όταν παρακολουθεί παραστάσεις όπως η αποψινή στην Τούμπα, αλλά και τόσες άλλες τους τελευταίους μήνες, όπου ο Δικέφαλος σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.
Τα… τρίμπαλα πάνε κι έρχονται εντός ή εκτός έδρας, η ομάδα παρουσιάζεται σε κάθε ματς και καλύτερη, αλλά στον αγώνα με την ΑΕΛ στην Τούμπα έκανε τα πάντα για να αποδείξει ότι είναι απόλυτα δίκαια στην κορυφή. Και το κατάφερε με τον πλέον συναρπαστικό τρόπο. Δεν ήταν η δυναμικότητα του αντιπάλου, δεν ήταν η νίκη. Ήταν το ελκυστικό, παραγωγικό και συνδυαστικό ποδόσφαιρο που έβγαλαν στο χορτάρι οι παίκτες του Ράζβαν Λουτσέσκου, πιο ενωμένοι από ποτέ, πιο πειστικοί από ποτέ.
Η συνοχή και η προσήλωση στο πλάνο έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό, που ψάχνεις να βρεις τρόπο πώς αυτό μπορεί να χαλάσει μέχρι το τέλος της σεζόν. Φανταστείτε ότι ακόμα ο Μουλέν που υποτίθεται ήρθε για να βοηθήσει άμεσα ως αντι-Τσίμιροτ έμεινε εκτός αποστολής για να μη διαταραχθεί αυτή η ισορροπία.
Όταν ρωτήθηκε απόψε ο Λουτσέσκου για το μυστικό της επιτυχίας μίλησε απλά για “δουλειά”. Η αλήθεια όμως ήρθε λίγο αργότερα, πάλι από τα χείλη του. Η ατμόσφαιρα και το πνεύμα μέσα στην ομάδα, που μπορεί να φέρνει παίκτες όπως ο Μουλέν, ο Μπίσεσβαρ ή ο Μακ εκτός ενδεκάδας, αλλά τους έχει πάντα έτοιμους να τα δώσουν όλα όταν έρθει η στιγμή τους να περάσουν στο γήπεδο. Εκεί νομίζω ότι είναι και το κερδισμένο στοίχημα του Ρουμάνου. Να πείσει τον Βιεϊρίνια να καθιερωθεί ως αριστερό μπακ (και να κάνει μάλιστα… παπάδες εκεί), να πείσει παίκτες μεγάλης αξίας και ποιότητας να μπουν σε ψυχολογία συνόλου. Καθόλου εύκολο έργο…
Σήμερα Δευτέρα είχαμε και την κλήρωση του κυπέλλου, αν μη τι άλλο ευνοϊκή για τον ΠΑΟΚ, αλλά και για την ΑΕΚ. Το ζευγάρι του τελικού είναι δύσκολο να “σπάσει” και πιάσαμε ήδη την κουβέντα της έδρας. Συμφωνώ ότι είναι ακόμα νωρίς για να ασχοληθεί περισσότερο από όσα διέρρευσε ο επίσημος ΠΑΟΚ. Συμφωνώ επίσης και με την αρχική σκέψη των επιτελών του. Από τη μία ο τεράστιος κίνδυνος που ελλοχεύει να δούμε τα περσινά αίσχη σε οποιοδήποτε γήπεδο της Ελλάδας, και από την άλλη η ηδονή να παίρνεις ένα τρόπαιο μέσα στην έδρα του αντιπάλου, με γέρνουν και εμένα προς το ΟΑΚΑ. Ναι, το “καταρραμένο” ΟΑΚΑ, αλλά φέτος είναι η χρονιά που όλα αλλάζουν. Είναι η χρονιά που “σπανε” ρεκόρ, παραδόσεις και κατεστημένα…
ΥΓ. Πόσο ΠΑΟΚ είναι φέτος αυτός ο Βαρέλα;
ΥΓ. 2 Αν ποτέ μπορούσα ποτέ να λυπηθώ τον Ολυμπιακό, θα έλεγα ότι είναι πλέον για λύπηση… Αλλά δεν μπορώ! Είναι αδύνατον!
ΥΓ.2 Αλέξηηη;
Για επικοινωνία στο…
Facebook: Thodoros Hastas
Ε-mail: [email protected]
