Παρακολουθώντας όλες αυτές τις ημέρες τον κακό χαμό που γίνεται με τα απόνερα της υπόθεσης Σαββίδη, ξεχωρίζω ένα στοιχείο που είναι πολύ πιο επικίνδυνο ακόμη και από το πιστόλι του Ιβάν: την ποιότητα της πληροφόρησης στην Ελλάδα!
Οι σκηνές της Τούμπας αφορούν, πέρα από ένα τραγικό λάθος ενός ανθρώπου, ένα μίσος μέρους του αθηναϊκού κατεστημένου προς πρόσωπα και καταστάσεις της Θεσσαλονίκης. Και αυτό το μίσος εκφράζεται κυρίως από ΜΜΕ-επιχειρήσεις που ανήκουν ή επηρεάζονται από συγκεκριμένα πολιτικά και επιχειρηματικά κέντρα των Αθηνών!
Αλήθεια, εάν, όπως κάποιοι φροντίζουν να επαναλαμβάνουν κουνώντας το δάκτυλο, δεν πρέπει να νιώθουμε υπερήφανοι για τις σκηνές στην Τούμπα, ας μας πει κάποιος ποιος μπορεί σήμερα στην Ελλάδα να αισθάνεται υπερήφανος και ικανοποιημένος από τον τρόπο λειτουργίας των ΜΜΕ; Και εάν οι ασχήμιες του Ιβάν προσβάλλουν και αφορούν ένα μικρό μέρος των Ελλήνων, τι γίνεται με τις ασχήμιες των αθηναϊκών καναλιών;
Όποιος παρακολούθησε έστω και ένα σύντομο Δελτίο Ειδήσεων από την Κυριακή έφριξε από τον λαϊκισμό, την αισχρή επίθεση, τον διχαστικό λόγο, την κυριαρχία της μίας άποψης και την παραποίηση εικόνων και καταστάσεων. Και όλα αυτά προχώρησαν ανεμπόδιστα. Καμία Ένωση Συντακτών δεν θίχθηκε, κανένας πνευματικός φορέας δεν παρενέβη.
Πώς είναι δυνατό μία χώρα ολόκληρη να έχει αφεθεί στις ορέξεις κάποιων; Πώς είναι δυνατό να επιτρέπουμε ως κοινωνία αυτούς τους ιδιοτελείς να κραυγάζουν; Υπάρχει αλήθεια άνθρωπος που μπορεί να περιμένει να ενημερωθεί σωστά για τον Ιβάν από τις εφημερίδες του Μαρινάκη, τα κανάλια του Αλαφούζου ή τα ΜΜΕ στα οποία είναι χορηγός ο Μελισσανίδης;
ΥΓ: Ήταν χρυσή ευκαιρία μέσα στον βούρκο αυτόν να λάμψουν τα δημόσια ΜΜΕ! Αλλά δυστυχώς αντί να παίξουν τον ρόλο τους πρωτοστάτησαν σε fake news…
- Άρθρο του Χρήστου Νικολαίδη από το φύλλο της THESSNEWS #97 (17/03/2018-18/03/2018)
