Φτωχότερο είναι, πλέον, το παγκόσμιο βόλεϊ, αφού ένας από τους μεγαλύτερους αθλητές που ανέδειξε το άθλημα, ο Ντάντε Γκιμαράες Σάντος ντο Αμαράλ, κατά κόσμον Ντάντε, ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, σε ηλικία 37 ετών. Μια απόφαση που είχε ληφθεί εδώ και καιρό, αλλά ο σπουδαίος Βραζιλιάνος άσος περίμενε τη σωστή στιγμή για να την ανακοινώσει επίσημα.
Αυτή ήρθε μετά τον αποκλεισμό της ομάδας του (Ταουμπάτε) στα ημιτελικά του πρωταθλήματος Βραζιλίας από τη Σάντα Κρουζέιρα. Ο Ντάντε είναι πολύ γνωστός στο ελληνικό φίλαθλο κοινό, αφού από το 2005 έως το 2008 φόρεσε τη φανέλα του Παναθηναϊκού κατακτώντας με τους «πράσινους» ένα πρωτάθλημα (2006), δύο Κύπελλα Ελλάδας (2007, 2008) και το Σούπερ Καπ (2006), ενώ ως αθλητής του ΠΑΟΚ (2016-17) σήκωσε πανηγύρισε άλλο ένα πρωτάθλημα, το 2017.
Στη Σελεσάο αγωνίστηκε ανελλιπώς από το 1999 έως το 2013, κατακτώντας όλες τις διακρίσεις που μπορεί να ονειρευτεί αθλητής στην καριέρα του και συνθέτοντας ίσως το κορυφαίο δίδυμο ακραίων στην Ιστορία του βόλεϊ, με παρτενέρ τον ανυπέρβλητο Ζίμπα: «χρυσός» Ολυμπιονίκης το 2004 στην Αθήνα και «ασημένιος» στο Πεκίνο (2008) και το Λονδίνο (2012). Χρυσά μετάλλια στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα το 2002, 2006, 2010. Χρυσό μετάλλιο στο World League το 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2010 και ασημένια το 2002 και το 2011. Τέλος, χρυσά μετάλλια στο Παγκόσμιο Κύπελλο το 2003, 2007 και χάλκινο το 2011.
Το μήνυμα του Ντάντε στα social media:
«Με δυνατά συναισθήματα, στον τελευταίο αγώνα της περιόδου, ένας κύκλος της ζωής μου έφτασε στο τέλος του. Ήταν 23 χρόνια με πολλή αφοσίωση, μεγάλα συναισθήματα, κατακτήσεις τίτλων στο βόλεϊ και είμαι πολύ ευγνώμων για ό,τι έζησα. Ευχαριστώ τον Θεό για ό,τι μου έδωσε, τη δυνατότητα να φτάσω έως εδώ, τους γονείς μου, τη σύζυγό μου, τα αδέρφια μου, τα παιδιά μου, που πάντα με υποστήριξαν ανεξαρτήτως συνθηκών.
Ευχαριστώ, επίσης, όλους τους τεχνικούς μου και τα επιτελεία τους με τα οποία δούλεψα, τις ομάδες που αγωνίστηκα, τους αθλητές που γνώρισα, τους αντιπάλους που τόσο συνέβαλαν στη βελτίωσή μου, τους φιλάθλους της Εθνικής Βραζιλίας, τον Τύπο που πάντα με μεταχειρίστηκε καλά και καθαρά και κάθε οπαδό που πίστεψε στο βόλεϊ μου. Ήσασταν απίστευτοι.
Επισήμως αφήνω τα παρκέ, αλλά συνεχίζω στο βόλεϊ με την πραγματοποίηση ενός παλιού ονείρου, που είναι να αναπτύξω ένα κοινωνικό σχέδιο για να μάθω βόλεϊ σε φτωχά παιδιά. Σύντομα θα έχω νέα για να τα μοιραστώ μαζί σας».
