Το ότι ο Τζανλουίτζι Μπουφόν είναι ένας από τους πλέον φημισμένους τερματοφύλακες στον κόσμο είναι γνωστό τοις πάσοι, αυτό όμως που ίσως δεν γνωρίζει πολύς κόσμος είναι πως ο πορτιέρε που έχει τον καθολικό σεβασμό της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής κοινής γνώμης βρέθηκε στην σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού πριν αρκετά χρόνια.
Αναφερόμαστε για την κατάθλιψη που “χτύπησε” τον 40χρονο κίπερ για έναν περίπου χρόνο, από το 2004 μέχρι το 2005, με τον Μπουφόν να μιλάει για αυτήν στο νέο βιβλίο του Αλεσάντρο Αλσάτο με τίτλο “Δαίμονες” κάνοντας ειδική μνεία σε ένα περιστατικό κρίσης πανικού τον έπιασε πριν από έναν αγώνα με την Ρετζίνα το 2005.
“Ουδείς το πρόσεξε και εκείνη τη στιγμή ένιωσα ακόμα περισσότερο μόνος. Βγήκα στον αγωνιστικό χώρο, όμως στηρίχτηκα στην υπερηφάνειά μου και στην αγάπη μου για τη δουλειά μου και αποφάσισα να μην τα παρατήσω.
Είπα στον εαυτό μου: εάν πάρεις τον εύκολο δρόμο, εάν δεν βγεις στον αγωνιστικό χώρο, τότε θα κάνεις πάντα αυτό”, δήλωσε αρχικά ο επί 17 συναπτά έτη γκολκίπερ της Γιουβέντους, για να προσθέσει:
“Έμεινα στον αγωνιστικό χώρο και μετά από λίγα λεπτά έκανα μία απόκρουση σε προσπάθεια του Φραντσέσκο Κότσα. Νικήσαμε 1-0 και αυτό ήταν σαν θεραπεία ηλεκτροσόκ για μένα. Ήμουν όμορφος, πλούσιος και διάσημος και αναρωτιόμουν γιατί δεν είχε ξανασυμβεί στο παρελθόν.
Γιατί εκείνη τη στιγμή; Γιατί όχι αργότερα; Έσωσα τον εαυτό μου μέσα από την υπερηφάνειά μου. Μία ημέρα πήγα σε μία γκαλερί τέχνης στο Τορίνο και ερωτεύτηκα ενα πίνακα του Μαρκ Σαγκάλ, την “Passeggiata”.
Συνειδητοποίησα ότι μικρά πράγματα μπορούσαν να με βοηθήσουν και ότι μπορούσα να ξαναβρώ τη χαρά της ζωής. Επέστρεψα την επόμενη ημέρα για να ξαναδώ τον πίνακα.
Χρειάζεται να έχεις υπομονή, δεν είναι κάτι το διαβολικό που εξαφανίζεται μέσα σε μία νύχτα, όπως επίσης δεν είναι κάτι που εμφανίζεται από τη μία μέρα στην άλλη”.
