Ποιος θα φανταζόταν πως ο προβληματικός ΠΑΟΚ που προ 8 μηνών ηττήθηκε ακόμα και από τα Τρίκαλα, δεχόμενος μάλιστα 87 πόντους, που έβλεπε ως το Φλεβάρη την τετράδα με το… κιάλι, θα ολοκλήρωνε τη χρονιά με χαμόγελα και μετάλλια;
Ποιος θα φανταζόταν πως μια ομάδα με λίγες σταθερές (Μαργαρίτης, Χρυσικόπουλος, Κόνιαρης και Τσόχλας) από την περασμένη σεζόν και γεμάτη νιάτα και απειρία θα κατάφερνε να τα γυρίσει όλα… τούμπα και στο φινάλε όχι απλά να έχει πετύχει τον αρχικό της στόχο (τετράδα), αλλά να πάει δύο βήματα πάνω σε σχέση με την περσινή χρονιά;
Η διαδρομή μέχρι τη “μεταμόρφωση” του Δικεφάλου από την αποκαρδιωτική εικόνα στο ξεκίνημα, μέχρι το “ταβάνι” της 3ης θέσης δεν ήταν απλή υπόθεση. Ο δρόμος ήταν ανηφορικός, οι αλλαγές που έγιναν, ριζικές και η μεγάλη υπομονή “κλειδί” για την αλλαγή του σκηνικού.
Μετά από μια αλλαγή σελίδας-εποχής και τη λύση της συνεργασίας με μια τεράστια μορφή του ελληνικού μπάσκετ, τον Σούλη Μαρκόπουλο, που θα αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του για πολλά χρόνια, η μεταβατική περίοδος προμηνύονταν δύσκολη, αλλά στην πραγματικότητα αποδείχθηκε δυσκολότερη το πρώτο δίμηνο.
Ο κόσμος είχε δεθεί με τον κόουτς (έστω κι αν η εικόνα στις κερκίδες του PAOK Sports Arena ήταν ακόμα πιο απογοητευτική από φέτος), οι μεγάλες προσδοκίες που δημιουργήθηκαν το καλοκαίρι, μέχρι τα μέσα Οκτώβρη διαψεύστηκαν απότομα, επομένως δεν ήθελε και πολύ για να γίνει το κλίμα από βαρύ έως… εκρηκτικό.
Οι επιλογές των Κέβιν Ντίλαρντ, Μπράντον Τρις και Όουεν Κλάσεν (ιδιαίτερα οι προσδοκίες για τον πρώτο ήταν πολλές) ήταν βασικές αιτίες για τις μαζεμένες ήττες στο ξεκίνημα, ενώ οι πολλοί τραυματισμοί “έδεσαν τα χέρια” του Ηλία Παπαθεοδώρου ακόμα περισσότερο, συνθέτοντας ένα πλαίσιο πολύ δύσκολα διαχειρίσιμο για τον ίδιο, ο οποίος για πρώτη φορά αναλάμβανε τις τύχες ενός τόσου μεγάλο συλλόγου.
Το “κλειδί” για να αντιστραφεί η κατάσταση ήταν οι βελτιωτικές κινήσεις που έγιναν. Το μπάτζετ μπορεί να ήταν κάπως αυξημένο συγκριτικά με την περασμένη σεζόν, όμως ουσιαστική αλλαγή όχι απλά δε φάνηκε αλλά τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά, μέχρι που έγιναν οι σωστές αλλαγές…
Η άμεση προσθήκη του Δημήτρη Κατσίβελη θα αποδειχθεί σύντομα καταλυτική, η επιλογή του Φιλ Γκος είναι κάτι περισσότερο από “σωτήρια”, ενώ μετέπειτα αυτές των Νταρνέλ Τζάκσον και Τεράν Πέτεγουεϊ γεμίζουν το ρόστερ και προσδίδουν ποιότητα τέτοια, που ο ΠΑΟΚ θα κάνει 4 νίκες επί της ΑΕΚ και μάλιστα για… πλάκα, ενώ στα play off θα “σκουπίσει” τον Προμηθέα για την 3η θέση.
Από την άλλη, αποδείχθηκε για ακόμα μια φορά, πως στο μπάσκετ αν δεν υπάρξει “χημεία” δεν μπορείς να πετύχεις τίποτα. Η πολυπόθητη “χημεία” θέλει χρόνο και χρόνος σημαίνει υπομονή. Οι άνθρωποι της ομάδας έδειξαν υπομονή, συσπειρώθηκαν στα δύσκολα και το τέλος τους δικαίωσε, όχι τόσο με την 3η θέση (που πρακτικά δεν σημαίνει κάτι διαφορετικό από την 4η) αλλά κυρίως με το χορταστικό θέμα και το εξαιρετικό μπάσκετ που έπαιξε η ομάδα, από τον Δεκέμβριο κατά διαστήματα και σχεδόν σε όλα της τα παιχνίδια από τον Μάρτιο και μετά (εξαίρεση οι αγώνες σε ΣΕΦ και ΟΑΚΑ…).
Η επόμενη μέρα δεν είναι εύκολη. Ο ΠΑΟΚ με την εικόνα του στο δεύτερο μισό της σεζόν ανέβασε τον πήχη και κακά τα ψέματα, χωρίς επενδυτή δύσκολα το ταβάνι να μεγαλώσει πάνω από την 3η θέση. Όπως και να έχει, ένα απαραίτητο break για διακοπές χρειάζονται όλοι και άμεσα επιστροφή στη δουλειά για το “χτίσιμο” της νέας ομάδας.
Πάντως, οι διεργασίες για τη νέα χρονιά έχουν ήδη ξεκινήσει. Να θυμήσουμε, πως Θοδωρής Ζάρας, Λίνος Χρυσικόπουλος και Αντώνης Κόνιαρης δεσμεύονται με συμβόλαιο και τη νέα χρονιά. Προφανώς προτεραιότητα αποτελεί το νέο συμβόλαιο στον Βαγγέλη Μαργαρίτη, ενώ για τους Αμερικανούς όλα θα εξαρτηθούν από τις οικονομικές δυνατότητες της ομάδας, όπως συμβαίνει όλα αυτά τα χρόνια. Διάθεση και μάλιστα εκατέρωθεν υπάρχει και με το παραπάνω…
