Ο Άντρε Βιεϊρίνια επέστρεψε πέρυσι στον ΠΑΟΚ και στη διάρκεια της χρονιάς ο Ράζβαν Λουτσέσκου του έδωσε και το περιβραχιόνιο του αρχηγού.
Σε μια μεγάλη συνέντευξη που έδωσε στο SDNA μίλησε για τα πάντα! Από τον ΠΑΟΚ του Σάντος μέχρι τον ΠΑΟΚ του σήμερα (και όχι μόνο)…
-Είναι τόσο δύσκολο για ένα νέο ποδοσφαιριστή να μπορέσει να γίνει μέλος του βασικού κορμού αυτού του ΠΑΟΚ;
«Εμείς έχουμε αποδείξει πως είμαστε μία πάρα πολύ καλή ομάδα. Όχι μόνο πέρυσι. Από τη στιγμή που έχουμε αποδείξει κάποια πράγματα αυτοί που είμαστε εδώ, άρα αυτός που θα έρθει είναι υποχρεωμένος να προσθέσει κάτι καινούργιο στην ομάδα. Όποιος και αν έρθει από την πλευρά μας είμαστε υποχρεωμένοι να του δείξουμε πως ήρθε σε μία οικογένεια, έτσι ώστε να μπορέσει να δείξει τα στοιχεία που τον έφεραν σε αυτή».
-Ο προπονητής λέει πάντα πως για να μπει κάποιος στο βασικό γκρουπ πρέπει να μάθει αυτά που ζητάει. Είναι τόσο σύνθετα αυτά ή απλά τα κάνετε τόσο καλά ώστε να τον αναγκάζεται να μη ρισκάρει μέχρι να είναι έτοιμος ο κάθε καινούργιος παίκτης;
«Έχουμε μία ξεκάθαρη φιλοσοφία, έχουμε μάθει τι θέλει ακριβώς μέσα στο γήπεδο και βέβαια έχουμε την ανάγκη να αποδεικνύουμε κάθε εβδομάδα πως είμαστε αυτοί που μπορούνε να βγάλουν αυτά που θέλει μέσα στο γήπεδο. Για τα καινούργια παιδιά είναι ακόμα πιο δύσκολο γιατί δεν έχουν τον έναν χρόνο δουλειάς που έχουμε εμείς με τον προπονητή. Για να πάρει κάποιος την θέση του βασικού, είναι υποχρεωμένος να καλύψει μεγάλο έδαφος και αυτό είναι το φυσιολογικό».
-Πέρυσι είχες ένα καλοκαίρι μυστήριο χωρίς προετοιμασία με τον ΠΑΟΚ και με μεγάλο κενό διάστημα. Φέτος, έχεις ήδη μία σεζόν με την ομάδα και ξεκινάς κανονικά την προετοιμασία. Να περιμένουμε κάτι διαφορετικό;
«Είμαι καλύτερα από πέρυσι σίγουρα. Ήμουν έναν μήνα χωρίς προπόνηση. Άργησα να βρω ρυθμό, έπρεπε να μάθω τη φιλοσοφία του προπονητή, κάτι που δεν συμβαίνει τώρα. Από την άλλη όμως, υπάρχει η δυσκολία να μείνουμε στο επίπεδο που ήμασταν πέρυσι μετά από κάποιο διάστημα και αυτό χρειάζεται πολύ σοβαρή δουλειά. Έχουμε τους στόχους μας, θέλουμε να κάνουμε κάτι καλύτερο και το πρώτο βήμα για αυτό είναι να περάσουμε τη Βασιλεία και να μπορούμε να πάμε στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ που είναι το όνειρό μας και μετά να παλέψουμε για την κατάκτηση του πρωταθλήματος».
-Μετά τον τελικό, είχες ζητήσει να μην αλλάξει η ομάδα. Τελικά είστε σχεδόν ίδιοι και φέτος μέχρι στιγμής.
«Ευτυχώς κρατήσαμε τον κορμό, επέστρεψαν και οι δανεικοί που μπορούν να μας προσφέρουν κάποια στοιχεία επιπλέον, οπότε μέχρι στιγμής είμαστε καλά και μπορούμε να πούμε πως ξεκινάμε καλά. Θα δούμε τι θα συμβεί μέσα στους επόμενους δύο μήνες, αλλά αυτή τη στιγμή είμαστε καλά».
-Συζητούσαμε μεταξύ μας οι δημοσιογράφοι πριν από μέρες, πως η φουρνιά του Σάντος με εσένα και όλα τα παιδιά μέσα, δεν κατάφερε να πάρει έναν τίτλο. Από εκείνη την παρέα, τελικά τρόπαιο σήκωσες πέρυσι μόνο εσύ και βέβαια ο Μαλεζάς. Πιστεύεις πως ήταν άδικο για εκείνη την ομάδα το ότι δεν πήρε κάτι;
«Νομίζω πως ήταν αλλιώς το ελληνικό ποδόσφαιρο τότε. Οι μεγάλες ομάδες είχαν εκπληκτικά ρόστερ, υπήρχε ο Άρης που τελευταία έλειπε, ήταν πολύ πιο δύσκολα. Παρόλα αυτά όλοι αυτοί οι παίκτες που βρισκόμασταν μαζί και πλέον σταμάτησαν την καριέρα τους – αρκετοί από αυτούς στον ΠΑΟΚ – για εμένα ήταν άδικο που δεν κατέκτησαν έναν τίτλο στην ομάδα».
-Συνάντησες και διαφορές στη διαιτησία σε σχέση με τότε;
«Ναι είναι γεγονός. Όμως και πάλι, ενώ η διαιτησία δεν είχε θέμα, εμφανίστηκαν οι δικαστές. Άλλαξαν τον τρόπο σε σχέση με τότε για το πως θα κλέβουν πρωταθλήματα. Παλιά ήταν ξεκάθαρο τι συμβαίνει, τώρα βρήκαν άλλον τρόπο να το κάνουν. Πάντως ναι, η διαιτησία δεν έχει καμία σχέση με τότε».
-Πλέον είσαι αριστερός μπακ, ο προπονητής δεν σκέφτεται καν να σε αλλάξει.
«Δυστυχώς» (σ.σ. γέλια)
-Γελάς, αλλά αυτός θεωρεί πως έτσι θα πάρει περισσότερα πράγματα από εσένα. Από τη μία λοιπόν έχουμε την αγάπη σου για την θέση που παίζεις από μωρό παιδί. Από την άλλη έχουμε την ανάγκη για προσφορά στην ομάδα. Όταν τα ζυγίζεις πως σκέφτεσαι;
«Να βοηθήσω την ομάδα βέβαια. Πλέον άλλωστε είμαι σε μία ηλικία και έχω μία πορεία που δεν χρειάζεται να αποδείξω σε κανέναν τίποτα, ούτε έχω ανάγκη να ψάξω για ομάδα. Δεν έχω ανάγκη τα στατιστικά, να εντυπωσιάζω τον κόσμο ή γενικά αυτούς που με παρακολουθούν. Πλέον δεν έχω κανένα θέμα να μην αγωνίζομαι στην θέση που αγαπάω, αρκεί να βοηθάω την ομάδα όσο περισσότερο γίνεται. Από την στιγμή που ο προπονητής πιστεύει αυτό, τότε εγώ είμαι θετικός στο να το κάνω»
-Πως σε έπεισε να παίξεις εκεί;
«Δεν είναι πως το συζητήσαμε. Στην αρχή ήταν αναγκαστικό αφού δεν υπήρχε άλλη λύση. Και ξαφνικά έγινε μόνιμο. Η εντύπωση που είχα εγώ ήταν πως θα παίξω δύο – τρία παιχνίδια. Όμως τελικά έπαιξα παραπάνω από μισή σεζόν. Και μάλλον για ακόμα μία και βλέπουμε. Ότι ακριβώς έγινε στη Γερμανία, γίνεται και εδώ στον ΠΑΟΚ. Από εξτρέμ έγινα μπακ. Σημασία όμως έχει η ομάδα».
-Ωραία όλα αυτά, αλλά υπάρχουν και πράγματα της καθημερινότητας που ο κόσμος δεν γνωρίζει. Όταν σας χωρίζει ο προπονητής σε άμυνα και επίθεση στις ασκήσεις και εσύ πηγαίνεις με τους αμυντικούς γιατί εκεί ανήκεις στο πλάνο του, εσύ τι κάνεις; Πώς αντέχεις στις ασκήσεις να κάνεις μόνο άμυνα.
«Είναι το χειρότερο που υπάρχει για εμένα. Αν είναι να παίζουμε διπλό και να παίζω αριστερό μπακ όλα είναι νορμάλ. Αλλά κάνουμε και επίθεση έτσι, άρα είμαι καλά. Όταν όμως στην άσκηση πρέπει να κάνω μόνο άμυνα, θα σου πω την αλήθεια πως τα μάτια μου δεν φεύγουν από την άλλη πλευρά. Είναι κάτι που ακόμα με τρώει».
-Κατανοητά όλα αυτά, όμως είσαι σε μία ηλικία τώρα που θα πρέπει να σκέφτεσαι και το πως θα τραβήξει περισσότερα χρόνια η καριέρα σου. Ως μπακ για παράδειγμα αυτό το ενδεχόμενο να πας μακριά, είναι μεγαλύτερο.
«Έχει αλλάξει ο τρόπος που παίζει ο μπακ. Δεν είναι το κλασικό μπακ που έχουμε μάθει. Εγώ σίγουρα δεν είμαι κάτι τέτοιο. Στη Γερμανία που έχουν λόξα με τα στατιστικά, φαινόταν πως ως μπακ έτρεχα σχεδόν δύο φορές περισσότερο απ’ όταν έπαιζα εξτρέμ. Πλέον η εμπειρία με βοηθά να αντέξω σε οποιεσδήποτε συνθήκες αγώνων, αφού μπορώ να διαχειρίζομαι έξυπνα τις δυνάμεις μου. Άρα πιστεύω πως για αρκετά χρόνια ακόμη, θα είμαι ένα μπακ που δεν είναι μπακ. Και ως γενικό σχόλιο, βλέποντας παίκτες τύπου Μαρσέλο – Ντάνι Άλβες και αρκετούς άλλους, στη θεωρεία είναι μπακ, όμως ουσιαστικά είναι εξτρέμ. Στον ΠΑΟΚ αυτοί που παίζουμε την θέση, είμαστε τυχεροί γιατί η ομάδα είναι σωστά στημένη και υπάρχουν οι τρόποι να καλυφθούν τα ανεβάσματά μας».
-Η ιστορία έγραψε το πως έχασε πέρυσι ο ΠΑΟΚ το πρωτάθλημα, τα έχεις πει και εσύ, δεν χρειάζεται να επαναλαμβανόμαστε. Φέτος, άπαντες τον χρίζουν πρώτο φαβορί. Είναι καλό ή κακό αυτό;
«Είναι και καλό και κακό. Ανάλογα. Πρώτα απ’ όλα σημαίνει πως αποδείξαμε ότι ανεβήκαμε επίπεδο και μπορούμε να αντιμετωπίσουμε πετυχημένα τις υπόλοιπες ομάδες. Εγώ θέλω να έχω αυτή την πίεση. Βλέπω σε αυτό ότι μας σέβονται και αυτό μας υποχρεώνει να είμαστε σοβαροί όποιον κι αν αντιμετωπίζουμε».
-Στον ΠΑΟΚ σήμερα, υπάρχει ένας κορμός οκτώ – εννέα παικτών, από 31 μέχρι και 33 ετών, κάτι που σημαίνει πως σύντομα θα χρειαστεί η μετάβαση από την μία γενιά στην άλλη. Είναι κάτι που σε απασχολεί, είναι κάτι που πιστεύεις πως θα βρεθεί σωστός τρόπος να αντιμετωπιστεί;
«Έχουμε αρχίσει να δουλεύουμε προς αυτή την κατεύθυνση μέσα από τους δανεικούς που επέστρεψαν και έχουν στοιχεία για να φτιάξουν τον μελλοντικό κορμό της ομάδας. Για εμένα είναι πάρα πολύ σημαντικό να τους κρατήσουμε εδώ, γιατί εκτός από ποδοσφαιρικό ταλέντο είναι τα περισσότερα παιδιά που καταλαβαίνουν που βρίσκονται, κάποια από αυτά ξέρουν τον σύλλογο από τις ακαδημίες του. Σιγά – σιγά θα μάθουν και το τι θέλει ο προπονητής, το αγωνιστικό πλάνο και μέσα από τον χρόνο θα έρθει η στιγμή που θα πάρουν θέση στην ομάδα. Εννοείται πως σε αυτή την λογική, χρειάζεται και η σταθερότητα στη θέση του προπονητή, ο οποίος δεν πρέπει να αλλάξει και πρέπει να υπάρχει συνέχεια. Μόνο έτσι θα έχουμε ομαλή μετάβαση από τη μία εποχή στην άλλη. Είναι δουλειά της διοίκησης να δει τι θα συμβεί σε δύο τρία χρόνια για να είναι έτοιμη. Για μένα πάντως το πιο σημαντικό στοιχείο απ’ όλα, είναι να έχεις στην ομάδα σου παιδιά που νιώθουν έντονα συναισθήματα για τον σύλλογο».
-Είπες την λέξη διοίκηση. Σε άφησε μόνο σου στο αριστερό άκρο της άμυνας.
«Εγώ αντέχω δεν έχω ανάγκη. Όμως αυτά είναι θέματα του προπονητή. Αν αυτός νομίζει πως μπορεί να βγάλει την χρονιά με έναν μπακ, που δεν είναι μπακ αλλά παίζει μπακ, ας το ρισκάρει (σ.σ. γέλια). Ο προπονητής πάλι κάτι θα σκεφτεί αν και νομίζω πως στο τέλος κάποιος θα έρθει. Έχουμε και Κίτσιου, έχουμε και Κρέσπο, θα βρεθεί η άκρη. Πάντα αυτοί που είναι από πάνω μας ξέρουν καλύτερα από εμάς».
-Ήρθε η ώρα να μιλήσεις για τον προπονητή και κάποιους συμπαίκτες σου. Είδαμε πέρυσι έναν Πέλκα πολύ πιο ουσιαστικό, είδαμε στη διάρκεια της σεζόν έναν πολύ βελτιωμένο Πρίγιοβιτς στο συνδυαστικό ποδόσφαιρο, είδαμε έναν Βαρέλα να κάνει πολύ σταθερή σεζόν, είδαμε γενικά πολλά παιδιά που έβαλαν στοιχεία στο παιχνίδι τους. Μήπως αυτό ήταν το κλειδί της επιτυχίας;
«Σίγουρα είναι σημαντικό. Για τον Πέλκα, αυτό που βλέπω είναι πως από την ημέρα που έφυγε δανεικός επέστρεψε άλλος παίκτης. Ήμασταν τυχεροί πέρυσι γιατί χρησιμοποιήθηκε στη θέση που έπρεπε από κάποια φάση και μετά. Για μένα είναι 10άρι, πρέπει να οργανώνει το παιχνίδι μας. Είναι αυτός που έχει το μεγαλύτερο βάρος απ’ όλους, αφού πρέπει να διαβάσει καλά το παιχνίδι για να ξέρει πότε να ανεβάσει ρυθμό, πότε να τον παγώσει. Ο Πρίγιοβιτς πραγματικά διόρθωσε πολλά πράγματα στο παιχνίδι του και έγινε ακόμα πιο σημαντικός για την ομάδα, ενώ τον Βαρέλα δεν τον ήξερα, αλλά είδα έναν παίκτη που μας έδινε ασφάλεια. Πάντως για εμένα το πιο σημαντικό σημείο της σεζόν για την ομάδα, ήταν η αλλαγή του Πέλκα από αριστερά στον άξονα».
-Είναι εκείνο το παιχνίδι στην Ξάνθη, όπου έπαιξες για πρώτη φορά αριστερό μπακ, ο Πέλκας πήγε στο 10, ο Κουλούρης ήταν βασικός και ο Λημνιός επίσης. Είναι αυτό το παιχνίδι που άλλαξε τη μοίρα σας;
«Ήταν η μέρα που αποφασίσαμε να αλλάξουν τα πάντα. Το ίδιο και ο προπονητής νομίζω. Υπήρξε ένας συνδυασμός γεγονότων που μας οδήγησε στο σωστό δρόμο».
-Δεν τα κατάφερε ο Φερνάντο Σάντος στο Παγκόσμιο Κύπελλο.
«Δεν είχε Βιεϊρίνια»
-Μήπως δεν είχε κίνητρο η ομάδα μετά το Ευρωπαϊκό;
«Άλλο Ευρωπαϊκό, άλλο Παγκόσμιο. Αν δεν έχουμε οι παίκτες κίνητρο και σε τέτοιες διοργανώσεις ας τα παρατήσουμε».
-Όταν όμως τον έπιασε η κάμερα μετά τα τρία γκολ που δέχτηκε από την Ισπανία, ήταν κάπως…
«Δεν ήταν ευχαριστημένος σίγουρα (σ.σ. γέλια). Είναι μουντιάλ, έχει σημασία το πως θα έρθει ο κάθε παίκτης από μία βαριά σεζόν. Όλοι περίμεναν τον Ρονάλντο σκασμένο, όμως φέτος ήταν σε πολύ καλή κατάσταση. Όμως δεν είχαμε την καλύτερη δυνατή εικόνα. Δεν ήμουν εκεί για να ξέρω τι έγινε, αλλά τουλάχιστον με την Ουρουγουάη δεν αξίζαμε να χάσουμε το παιχνίδι. Δεν μας βόλεψε και ο αντίπαλος. Το ότι πετύχαμε την Ουρουγουάη δεν ήταν καλό. Χίλιες φορές να παίζαμε με θεωρητικά πιο δυνατό αντίπαλο που δεν κλείνεται, παρά με τον συγκεκριμένο. Χίλιες φορές με την Γαλλία να παίζαμε, παρά με αυτούς. Ήταν αμυντικά πολύ σκληρή και μας απέκλεισε για αυτόν τον λόγο».
-Αφού πιάσαμε τα του Παγκοσμίου Κυπέλλου, τελικά είναι πολύ πιο δύσκολο για μία εθνική να εντάξει παίκτες σαν τον Μέσι στο σύνολό τους από την ομάδα που αγωνίζεται ο παίκτης;
«Μία ομάδα μπορεί να στήσει ένα πρότζεκτ πάνω σε έναν ταλαντούχο ποδοσφαιριστή γιατί έχει τον χρόνο. Και τον έχει κάθε μέρα μαζί της. Στην Εθνική τα πράγματα είναι αλλιώς. Όσο ταλέντο και να υπάρχει, δεν μπορείς να δουλέψεις όσο θα ήθελες. Όμως όταν τον έχεις τον Μέσι και τον Κριστιάνο, είσαι υποχρεωμένος να στήσεις την ομάδα γύρω από αυτούς. Χωρίς όμως να έχεις τον χρόνο να υποστηρίξεις αυτό το πράγμα όσο θα ήθελες. Από την άλλη, ο Μέσι είναι από 14 χρονών στη Μπαρτσελόνα. Ξέρει τη φιλοσοφία της και όπως σου έλεγα πριν αυτό είναι πολύ σημαντικό. Έχει μπει ο ρόλος μέσα του. Στην εθνική, συναντιούνται παραμονές κάθε τουρνουά και είναι αδύνατο να υποστηριχτεί όπως στην ομάδα του».
-Άλλη μία κουβέντα που γίνεται, είναι η αμφισβήτηση του μύθου της Λατινικής Αμερικής για τα ατόφια ταλέντα. Πλέον σε προχωρημένη φάση του Μουντιάλ, δεν υπήρξε καμία ομάδα. Η Ευρώπη έχει ξεπεράσει τους πάντες;
«Η Ευρώπη έχει ξεφύγει από τα άλλα σημεία του πλανήτη. Στη Λατινική Αμερική οι παίκτες φεύγουν πολύ νωρίς χωρίς να έχουν διαμορφώσει χαρακτήρα και χωρίς να έχουν συμβάλει στα τοπικά πρωταθλήματα. Και κυρίως τους ενδιαφέρει να πουλήσουν και όχι να αναπτύξουν το ποδόσφαιρο».
-Η Αγγλία έφτασε ψηλά μετά από πολύ καιρό σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Μέτρησε το ότι παίζουν όλοι στο καλύτερο πρωτάθλημα;
«Η Αγγλία έχει μία πολύ καλή φουρνιά παικτών, αλλά το βασικότερο είναι πως παίζουν στο ίδιο πρωτάθλημα όλοι. Το οποίο είναι όπως είπες το καλύτερο. Για παράδειγμα στη δική μου ομάδα, στη Πορτογαλία, πόσοι παίζουν στο πρωτάθλημά της; Το πολύ δύο – τρεις. Οι Άγγλοι γνωρίζονται μεταξύ τους και απλά υπήρξε ένας προπονητής να τους βάλει να παίζουν σωστά. Βλέπουμε βρέθηκε ρόλος ακόμη και για τον Γουόκερ ως δεξιός στόπερ και πήγε πολύ καλά».
-Όταν σταματήσεις το ποδόσφαιρο τι θα κάνεις;
«Θα μείνω στο ποδόσφαιρο σίγουρα. Δεν ξέρω το πόστο, για προπονητής δεν το έχω. Μπορεί τεχνικός διευθυντής, μπορεί και μάνατζερ ποδοσφαιριστών».
-Τους αντέχεις τους παίκτες ακόμα; Ξέρεις πως όλοι όσοι έχω συναντήσει μετά το τέλος της καριέρας τους, βρίζουν τους ποδοσφαιριστές.
«Εγώ από τώρα βρίζω, δεν χρειάζεται να τελειώσω την καριέρα μου (σ.σ γέλια). Νορμάλ είναι, όταν βλέπω τηλεόραση αντιδρώ σαν φίλαθλος, ενώ ξέρω πως είναι να είσαι μέσα. Είναι στον άνθρωπο, απλά σου βγαίνει».
