Η Θεσσαλονίκη είναι η πέμπτη ποδοσφαιριστή στάση του 26χρονου επιθετικού, που ήρθε για να ρίξει άγκυρα αφήνοντας πίσω του όλες τις κακοτοπιές
Αν ο Νίκος Καρέλης σου μιλήσει για όλα όσα έχει προλάβει να ζήσει στο ποδόσφαιρο, θα νομίζεις ότι είναι στο φινάλε της καριέρας του, όμως ηλικιακά είναι… στα καλύτερά του.
Τον Φεβρουάριο του 1992, και συγκεκριμένα στις 24 του μήνα, ο Νίκος Καρέλης έγινε ένας από τους… βαριά – βαριά 300 κατοίκους της Αυλής Πεδιάδας, ενός εκ των χωριών του Νομού Ηρακλείου, σε απόσταση 35 χιλιομέτρων, από την πρωτεύουσα του Νομού. Όπως όλοι, έτσι και εκείνος, άρχισε κάποια στιγμή να κλωτσάει μια μπάλα, και ο πατέρας του, τον πήγε στις ακαδημίες του Εργοτέλη.
Πολλά παιδιά πηγαίνουν σε ακαδημίες, λίγα προχωράνε, ακόμα λιγότερα ξεχωρίζουν. Ο Καρέλης έπεσε στα χέρια ενός ανθρώπου στις φλέβες του οποίου κυλάει ασπρόμαυρο αίμα. Ο Νίκος Καραγεωργίου γνώριζε τον Νίκο Καρέλη πριν πάει στον Εργοτέλη, καθώς ο μικρός είχε πάρει το δρόμο των εθνικών ομάδων. Είναι όμως άλλο να παίζει με τα παιδιά της ηλικίας σου, και άλλο στα 14 σου να σε καλούν για προπονήσεις με την ανδρική ομάδα.
Ο Καρέλης «μεγάλωσε» στα χέρια του Βορειοελλαδίτη τεχνικού, καθώς έγραψε τις πρώτες του 31 επαγγελματικές συμμετοχές υπό τις οδηγίες του. Η πρώτη του, καταγράφηκε στις 20 Απριλίου 2008. Ο Καρέλης ήταν τότε μαθητής πρώτης λυκείου όταν αγωνίστηκε ως αλλαγή στην αναμέτρηση του Εργοτέλη με την Ξάνθη. Μια συμμετοχή – επιβράβευση για την μέχρι τότε πορεία του 16χρονου, στο πρόσωπο του οποίου αρκετοί έβλεπαν ένα ταλαντούχο νεαρό που «το ‘χει».
Ο Καρέλης δεν ανήκει στην… πλευρά των «ντελικάτων». Η δύναμή του, το πείσμα του και ο τσαμπουκάς του τον έκαναν να ξεχωρίσει. Πολλοί τον ξέρουν με το παρατσούκλι «Χουλκ», και κάποιοι νομίζουν οτι το απέκτησε λόγω του περάσματός του από τον Παναθηναϊκό, αλλά αυτό το «κουβαλά» από τότε που φορούσε τα κιτρινόμαυρα του Εργοτέλη.
Το όνομά του Καρέλη είχε ταξιδέψει όχι μόνο πέρα από την Κρήτη αλλά και πέρα από την Ελλάδα. Το καλοκαίρι του 2008, ο Εργοτέλης άναψε το πράσινο φως στο κάλεσμα της Άρσεναλ, με τον Καρέλη να προπονείται για μια εβδομάδα και να παίρνει μέρος και σε τουρνουά με τους «κανονιέρηδες».
Οι Άγγλοι τον είχαν τσεκάρει σε παιχνίδια της εθνικής ομάδας νέων, με την οποία σε πέντε αναμετρήσεις είχε πετύχει τρία τέρματα. Το… γλυκό με τους Λονδρέζους δεν έδεσε, αλλά στην ψυχολογία του Καρέλη, δεν καταγράφηκε ως «αποτυχία». Ούτε βιαζόταν, ούτε φυσικά τον είχαν πάρει τα χρόνια.
Ο Εργοτέλης ήταν το σπίτι του και ο αείμνηστος Απόστολος Παπουτσάκης, πρόεδρος της Κρητικής ομάδας, τον είχε σαν παιδί του. Οι Κρητικοί έμοιαζαν ως ένα ιδανικό ποδοσφαιρικό περιβάλλον, και ο Καρέλης έκανε το πρώτο, μεγάλο άλμα και συνάμα μετέωρο βήμα, το 2012, με προορισμό το άγνωστο, παγωμένο Περμ της Ρωσίας.
Στην ομάδα, που έχει «πληγώσει» όσο λίγες
Στη λίστα «θυμάτων» του Νίκου Καρέλη υπάρχουν αρκετές ομάδες, και ο ΠΑΟΚ είναι μια από αυτές τις οποίες ο 26χρονος επιθετικός έχει «χτυπήσει» αρκετές φορές. Στην κορυφή της συγκεκριμένης λίστας βρίσκεται η Σαρλερουά.
Ο Κρητικός στράικερ έχει αγωνιστεί εναντίον της συνολικά πέντε φορές και τη μοναδική που δεν «μάτωσε» τα δίχτυα της ήταν εκείνη που αγωνίστηκε ως αλλαγή. Τις άλλες τέσσερις, σκόραρε εναντίον της συνολικά οκτώ φορές, με όχι ένα, αλλά δυο χατ τρικ.
Το πρώτο από τα δυο είχε καταγραφεί στις 29 Μαΐου 2016, με την Γκενκ να επιβάλλεται με συνολικό σκορ 5-1, με τον Καρέλη να πετυχαίνει το πρώτο (με πέναλτι), το τέταρτο και το πέμπτο γκολ. Το δεύτερο χατ τρικ ήταν από αυτά που οι Άγγλοι έχουν «βαφτίσει» ως «αυθεντικό» χατ τρικ. Στις 14 Δεκεμβρίου 2016, στον εκτός έδρας προημιτελικό κυπέλλου, ο Καρέλης σκόραρε αρχικά με σουτ με το αριστερό, ακολούθως με σουτ με το δεξί και για φινάλε σκόραρε με το κεφάλι.
Αν υπάρχει μια πικρία για τον Έλληνα επιθετικό είναι πως εκείνο το χατ τρικ ίσως να μη του φέρνει και τις καλύτερες αναμνήσεις διότι καταγράφηκε δέκα ημέρες πριν τη ρήξη χιαστού που είχε υποστεί. Λες και, τραβώντας επάνω του όλα τα βλέμματα με τα πέντε γκολ που συνολικά είχε πετύχει εκείνο το μήνα, και συνολικά 18 από το ξεκίνημα της σεζόν, να του έκανε τη ζημιά.
Ο Καρέλης έχει αντιμετωπίσει τον ΠΑΟΚ συνολικά δώδεκα φορές. Οι τρεις πρώτες ήταν με την φανέλα του Εργοτέλη, όλες ως αλλαγή, τις σεζόν 2009-10 και 2010-11, με τον Δικέφαλο να έχει ισάριθμες νίκες σε εκείνες τις αναμετρήσεις. Την σεζόν 2013-14, την πρώτη του στον Παναθηναϊκό, ο Καρέλης αγωνίστηκε στις τέσσερις από τις πέντε αναμετρήσεις κόντρα στους ασπρόμαυρους.
Στη μοναδική που σκόραρε ήταν στον τελικό του κυπέλλου, όταν και σημείωσε το τρίτο από τα συνολικά τέσσερα γκολ της ομάδας του στο ΟΑΚΑ, στην αναμέτρηση στην οποία ο ΠΑΟΚ δεν μπόρεσε να σηκώσει το βάρος των απουσιών (των Κατσουράνη, Νάτχο και Αθανασιάδη) που «κουβαλούσε» λόγω των καρτών του δεύτερου ημιτελικού με τον Ολυμπιακό.
Την επόμενη σεζόν, ο Καρέλης σκόραρε στις τρεις από τις τέσσερις αναμετρήσεις κόντρα στον ΠΑΟΚ, σε πρωτάθλημα και πλέι οφ, ενώ δίκτυα είχε βρει και στο πρώτο μισό της σεζόν 2015-16, για το πρωτάθλημα, λίγο πριν μετακινηθεί στην Γκενκ.
Η ΡΩΣΙΚΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΙΟΝ 35
Η φανέλα με το Νούμερο…2
Το καλοκαίρι του 2012 ο Νίκος Καρέλης αποφάσισε να ανοίξει την πόρτα της εξόδου. Ήταν αποφασισμένος να βρεθεί σε όποια ομάδα τον δεχόταν.
Ψάχτηκε αρκετά πριν καταλήξει, στις όχθες του ποταμού Κάμα, στους πρόποδες των Ουράλιων όρων. Εκεί βρίσκεται το Περμ (που για μερικά χρόνια ονομαζόταν Μολότοφ) και η Άμκαρ. Πριν καταλήξει σε μια πόλη που το χειμώνα οι μείον 10 βαθμοί κελσίου θεωρούνται… καλοκαιρία, προσπάθησε να ρίξει άγκυρα στη Ναϊμέγκεν, όμως δεν έπεισε τους ανθρώπους της Ολλανδικής ομάδας.
Στο Περμ έμεινε (ίσως μέσα του αντί για το «έμεινε» να έχει το «άντεξε») ένα χρόνο, έχοντας στη πλάτη το νούμερο δυο. Αυτό ήταν ελεύθερο. Το 9 και το 11 τα είχαν προλάβει μεταγραφικά αποκτήματα πριν από αυτόν (και… ποιος να του το έδινε άλλωστε) ενώ το 19 ήταν ήδη «καπαρωμένο». Έγραψε συνολικά δέκα συμμετοχές, με μόλις μια από αυτές να είναι ως βασικός. Στις 21 Οκτωβρίου, ο Καρέλης είχε κληθεί από τον προπονητή του να περάσει ως αλλαγή σε ματς που ο Άμκαρ έχανε από την Τέρεκ Γκρόζνι, με τον Ζοσέ Μαουρίσιο να έχει… προκαλέσει μέρος της ζημίας, καθώς είχε δώσει ασίστ. Οι δυο τους δεν συνυπήρξαν στο ματς. Ο Μαουρίσιο βγήκε στο 67′ και ο Καρέλης μπήκε στο 75′.
Όταν ο Καρέλης έφτασε στην πόρτα του ΠΑΟΚ
Έγινε ο γάμος, που αναβλήθηκε δυο φορές
Το καλοκαίρι του 2013 ο Καρέλης ετοίμασε βαλίτσες επιστροφής, αν και είχε δυο ακόμα χρόνια συμβολαίου στην Άμκαρ. Την πόρτα του, την χτύπησαν αρκετοί.
Ανάμεσα σε αυτές ήταν και ο ΠΑΟΚ. Λογικό, καθώς στους ανθρώπους που βρισκόταν εκείνο το διάστημα εντός των τειχών της Τούμπας, μόνο άγνωστος δεν ήταν ο Νίκος Καρέλης. Ο Γιώργος Γεωργιάδης, που είχε αναλάβει χρέη βοηθού του Χούουμπ Στέφενς, είχε τον Καρέλη στην εθνική ομάδα των ελπίδων. Οι συστάσεις υπήρχαν, όμως το όποιο φλερτ είχε αναπτυχθεί τότε, δεν είχε καταλήξει σε γάμο. Ο Δικέφαλος διέθετε τότε στο ρόστερ του τους Στέφανο Αθανασιάδη και Δημήτρη Σαλπιγγίδη, ενώ εκείνο το καλοκαίρι είχε ενισχυθεί σημαντικά μεσοεπιθετικά με τους Λούκας Πέρεθ και Μίροσλαβ Στοχ.
Ο Καρέλης κατέληξε στον Παναθηναϊκό, που εκείνο το καλοκαίρι αναζητούσε τρόπο να βγει από το οικονομικό αδιέξοδο που είχε βρεθεί λόγω του τέλους της περιβόητης πολυμετοχικότητας και μετά από 2,5 χρόνια βρέθηκε στην Γκενκ. Μέσα στο 2018, ο ΠΑΟΚ άνοιξε δίαυλο επικοινωνίας με τον Καρέλη. Για την ακρίβεια, αυτός ο δίαυλος είχε ανοίξει νωρίτερα, μέσω του εκπροσώπου του Κρητικού επιθετικού, Χρήστου Γάτση. Οι ιθύνοντες του Δικεφάλου, και συγκεκριμένα ο Λούμπος Μίχελ, έχει καλές σχέσεις με τον άλλοτε γενικό διευθυντή του Απόλλωνα Καλαμαριάς και νυν εκπρόσωπο ποδοσφαιριστών, και το όνομα του Καρέλη βρισκόταν στο προσκήνιο.
Ο ΠΑΟΚ δεν τον έβγαλε ποτέ από το τραπέζι, και τελικά πέτυχε το στόχο του με την καλύτερη δυνατή οικονομική συμφωνία. Αν σκεφτεί κανείς πως τον περασμένο Ιανουάριο η Γκενκ (όταν ο ΠΑΟΚ «ψάχτηκε» εκ νέου) ζητούσε κοντά στα δυο εκατομμύρια ευρώ για τον Καρέλη και η συμφωνία έκλεισε σε δανεισμό ενός χρόνου και οψιόν αγοράς, τότε καταλαβαίνει κανείς πως οι ασπρόμαυροι, με τους ελιγμούς τους, πήραν το μάξιμουμ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΘΝΙΚΗ
Η αναγνώριση του Σάντος
Σε επίπεδο εθνικής, ο Νίκος Καρέλης βρίσκεται στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα στην μετά – Σάντος εποχή, καθώς αποτελούσε μέλος των μικρών εθνικών ομάδων το διάστημα που ο Πορτογάλος τεχνικός οδηγούσε την Ελλάδα στην τελική φάση του παγκοσμίου κυπέλλου, στα γήπεδα της Βραζιλίας. Η πρώτη του «γεμάτη» σεζόν σε επίπεδο Σούπερ Λιγκ τον βρήκε στην εθνική ομάδα των ελπίδων, με την οποία είχε πέντε γκολ σε επτά αναμετρήσεις. Ο Πορτογάλος, εκτιμώντας τα πεπραγμένα του, τον είχε συμπεριλάβει στην προεπιλογή για την Βραζιλία, ως επιβράβευση, εξηγώντας του πως στην τελική φάση θα εμπιστευτεί τους ποδοσφαιριστές που οδήγησαν την Ελλάδα μέχρι εκεί.
πηγή : FORZA
