«Κεραυνοί» και πάλι από τον Ράζβαν Λουτσέσκου για τα όσα έγιναν στο περσινό πρωτάθλημα, με τον τεχνικό του ΠΑΟΚ να τονίζει μεταξύ άλλων ότι: «όλα άρχισαν από τον Ολυμπιακό κι από τον άνθρωπο που αποκαλούσαν προπονητή τους, που ήταν ψεύτης!».
Όπως διαβάσατε νωρίτερα εδώ, ο τεχνικός του ΠΑΟΚ αναδείχθηκε ως ο κορυφαίος προπονητής στην Ρουμανία και στην ψηφοφορία μιας από τις μεγαλύτερες εφημερίδες στην πατρίδα του, την «Gazeta Sporturilor».
Μεταξύ άλλων ο τεχνικός του ΠΑΟΚ μίλησε για όλα όσα έγιναν την περσινή χρονιά στο ελληνικό πρωτάθλημα, για το βραβείο του κορυφαίου τεχνικού στην Ρουμανία αλλά και για τον πατέρα του.
Παράλληλα όμως ρωτήθηκε για το τι θα κάνει σε περίπτωση που ο ΠΑΟΚ θα κατακτήσει το πρωτάθλημα, αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Ύστερα, μετά από εκείνο το βράδυ, θα πάω στο κρεβάτι μου στις τέσσερις τα ξημερώματα και μετά θα ξυπνήσω πραγματικά ανακουφισμένος! Όχι απλά χαρούμενος, αλλά ανακουφισμένος!».
Αναλυτικά όλα όσα είπε στη συνέντευξη που παραχώρησε στην «Gazeta Sporturilor»:
Πως σας φαίνεται το γεγονός ότι είστε ο κορυφαίος προπονητής για το 2018;
“Είναι ωραίο (σ.σ. χαμογελάει). Ο πατέρας μου πόσες φορές έχει πάρει αυτό το βραβείο; Τέσσερις; Περιμένω να κατακτήσω το πρωτάθλημα το 2019. Ποτέ δεν ήθελα να μπω σε διαδικασία ανταγωνισμού με τον πατέρα μου. Δεν με ενδιαφέρουν τα ατομικά βραβεία, προτιμώ απλά το πρωτάθλημα. Πρέπει ωστόσο να παραδεχθώ, ότι είμαι πολύ ικανοποιημένος, για αυτή τη διάκριση. Είναι μία αναγνώριση της δουλειάς μου αυτή. Σίγουρα υπάρχουν κι άλλοι προπονητές, που έχουν κάνει σπουδαίο έργο, αλλά ίσως δεν αναγνωρίζεται όλο αυτό”.
Θα πείτε στον Μιρτσέα Λουτσέσκου γι’ αυτό το βραβείο;
“Όχι! Θέλω να το διαβάσει κατευθείαν στην εφημερίδα και μετά να δω την έκφραση του, όταν θα διαβάζει την συνέντευξη. Σίγουρα, θα είναι πολύ περήφανος και χαρούμενος. Όσο τον ξέρω, θα είναι περήφανος για μένα, για τον τρόπο που μεγάλωσα και τις αξίες που μου έχει περάσει. Πάντα ήμουν… παιδί του μπαμπά! Είμαι περήφανος για αυτό, κουβαλάω μαζί μου όσα μου έχει μάθει και είμαι πραγματικά ευγνώμων για όλα. Είχα την ευκαιρία να πάρω τις δικές μου αποφάσεις. Πήγα σε μικρότερες ομάδες, έχτισα χαρακτήρα, έμαθα να κάνω σωστές επιλογές, χωρίς να με ενδιαφέρει το “αύριο”. Αν αυτή τη στιγμή αποφασίσω να αφήσω το ποδόσφαιρο, θα είμαι καλά χωρίς να κάνω τίποτα, δεν θα έχω θέμα. Θα παίζω τένις και θα τρέχω στο πάρκο. Κι όλα αυτά χάρη σε αυτόν, για αυτό τον ευχαριστώ!”.
Είναι μία ξεχωριστή τιμή για εσάς αυτό; Εργάζεστε στο εξωτερικό και ξεχωρίζετε:
“Είναι λίγο πιο περίπλοκο, το να δουλεύεις στο εξωτερικό. Τώρα, αυτό που θέλω, είναι να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα και το Κύπελλο στην Ελλάδα. Μετά το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή, παίρνω το μπουφάν μου, πηγαίνω στο σπίτι του και κάθομαι χωρίς να με βλέπει κανείς, για 15-20 λεπτά. Αυτό θέλω, ησυχία! Όταν κερδίζεις, όλα είναι φυσιολογικά. Αλλά, όταν χάνεις, είναι σαν την… “Αποκάλυψη”. Αυτό ισχύει σε ένα τόσο μεγάλο κλαμπ, όπως ο ΠΑΟΚ”.
Το πρωτάθλημα με τον ΠΑΟΚ θα είναι διαφορετικό σε σχέση με τη σεζόν 2005-06 κι όσα πετύχατε με την Ραπίντ στο UEFA;
“Δεν τίθεται θέμα σύγκρισης. Μιλάμε για έναν τίτλο στο εξωτερικό, με μία ομάδα που έχει να κατακτήσει το πρωτάθλημα 33-34 χρόνια. Είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση. Θα μπορούσε να είναι ένα δεύτερο πρωτάθλημα (σ.σ. υψώνει τον τόνο της φωνής του) γιατί και πέρυσι ήταν δικό μας! Αλλά μας το “έκλεψαν”, επειδή ο ΠΑΟΚ το κατέκτησε στο γήπεδο. Μπορεί να χαθεί ένα πρωτάθλημα για ένα οφσάιντ, για ένα πέναλτι, αυτά συμβαίνουν και είναι κατανοητά, αλλά αυτό που συνέβη πέρυσι, ήταν πέρα από κάθε φαντασία, μας πήραν τους βαθμούς στα δικαστήρια! Δεν υπήρχε τίποτα, όλα ήταν ψεύτικα, όλα άρχισαν από τον Ολυμπιακό κι από τον άνθρωπο που αποκαλούσαν προπονητή τους, που ήταν ψεύτης!”.
Με τι θα μπορούσατε να συγκρίνετε τη δουλειά σας ως προπονητής;
“Λέω πολύ συχνά, ότι είμαστε ευλογημένοι, γιατί κάναμε το πάθος μας, επάγγελμα. Αλλά πολλές φορές, καταλαβαίνω κι εγώ ο ίδιος, ότι είναι σαν να βρίσκεσαι μόνος, μπροστά σε έναν… τυφώνα. Όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, βρίσκεσαι στο επίκεντρο και δέχεσαι έντονη κριτική, από τον Τύπο, από τον κόσμο. Σε στιγμές έντασης εντός ομάδας, όταν για παράδειγμα δύο, τρεις παίκτες δεν παίζουν, πρέπει να έχεις δυνατό χαρακτήρα, για να μην δυσκολέψουν τα πράγματα”.
Θα επιστρέφατε στη Ρουμανία;
“Ναι, με μεγάλη μου ευχαρίστηση. Αλλά όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή. Θέλω να μείνω όσο το δυνατόν περισσότερο στο εξωτερικό, αλλά αν μου παρουσιαστεί κάποια ευκαιρία και είναι η κατάλληλη στιγμή, θα επιστρέψω στη Ρουμανία”.
Έχετε ασχοληθεί με παίκτες από τη Ρουμανία; Έχετε κάνει κάποια πρόταση;
“Ξέρετε κάτι, δεν μου αρέσει να μπαίνω σε τέτοια θέματα. Υπάρχουν πολλοί Ρουμάνοι που μου στέλνουν μηνύματα. Δεν απαντάω σε κανένα από αυτά. Αυτό που λέω στον ιδιοκτήτη της ομάδας είναι το εξής: “Αυτή είναι η στρατηγική μου, πρέπει να αλλάξουμε αυτό, αυτοί είναι οι κατάλληλοι άνθρωποι. Μετά οι άνθρωποι της ομάδας, μου φέρνουν δύο, τρεις προτάσεις, την αναλύω μαζί τους και μετά αποφασίζουμε, ανάλογα και με τα οικονομικά δεδομένα”.
Ποιος σας έβγαλε το παρατσούκλι “The General” (σ.σ. ο στρατηγός)στην Ελλάδα;
“Το τμήμα επικοινωνίας του ΠΑΟΚ και μετά το υιοθέτησαν και οι εφημερίδες. Εμένα, το μόνο που με απασχολεί, είναι να κατακτήσουμε τον τίτλο. Ύστερα, μετά από εκείνο το βράδυ, θα πάω στο κρεβάτι μου στις 4 τα ξημερώματα και μετά θα ξυπνήσω πραγματικά ανακουφισμένος! Όχι απλά χαρούμενος, αλλά ανακουφισμένος! Σας το λέω, αυτό που σιχαίνομαι περισσότερο στη ζωή, είναι οι νύκτες μετά τις ήττες. Είναι απαίσιο. “Καίγομαι”, δεν μπορώ να κοιμηθώ, ξυπνάω με εφιάλτες, κάθε δέκα λεπτά!”.
Σε κάτι τέτοιες στιγμές, θα προτιμούσατε να κάνατε κάποια άλλη δουλειά;
“Σίγουρα! Πάντα λέω “στο τέλος της σεζόν θα φύγω”. Είναι σαν να βάζω ένα όριο, που το ξεπερνάω”.
Πως αισθάνεστε σε αυτή την ηλικία;
“Πιο ώριμος, νιώθω καλά με τον εαυτό μου, με τη γυναίκα μου, περνάμε μαζί ποιοτικό χρόνο. Αγαπώ πολύ τα ζώα μου”.
Θα αλλάζατε κάτι, αν γυρνούσατε το χρόνο πίσω;
“Όχι! Τίποτα. Έχω μία όμορφη οικογένεια. Πρόσφατα έγινα για δεύτερη φορά παππούς στα 49. Τα παιδιά μου, είναι απλοί άνθρωποι, με απλά συναισθήματα. Δουλεύουν σκληρά, δεν απολαμβάνουν απλά, όσα έχουν”.
Πως διαχειρίζεστε τις νίκες;
“Προσπαθώ να μην το σκέφτομαι πολύ, όσο γίνεται. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δουλεύουν, για να έρθει μία επιτυχία. Όλοι έχουμε το ίδιο μερίδιο, οπότε όλοι πρέπει να χαιρόμαστε μαζί. Ο προπονητής είναι απλά ένα σημαντικό κομμάτι της ομάδας”.
