Ο Ράζβαν Λουτσέσκου, ανήμερα τον γενεθλίων, παραχώρησε συνέντευξη στην ρουμανική ιστοσελίδα Fanatik, μιλώντας για άγνωστες πτυχές της ζωής του, τον ΠΑΟΚ, αλλά και την σχέση του με τον πατέρα του, Μίρτσεα.
Αναλυτικά τα όσα στην μεγάλη του συνέντευξη στην Fanatik της Ρουμανίας:
-Χρόνια πολλά Ράζβαν. 50 ετών, το πιστεύεις;
Κι όμως 50. Ουφ…
-Πώς ήταν η σχέση σου με τον Μίρτσεα Λουτσέσκου;
Δεν ξέρω αν πρέπει να μιλήσουμε γι’ αυτό. Για εμένα είναι κάτι φυσιολογικό, δεν μπορώ να το εξηγήσω. Ο χαρακτήρας μας, ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε, η υπευθυνότητα προς τις οικογένειες μας είναι η απάντηση.
-Σου άρεσε από μικρός το ποδόσφαιρο;
Ναι, σίγουρα. Θυμάμαι ακόμη τα παιδικά μου χρόνια που είχα στο μυαλό μου εικόνες από το ποδόσφαιρο. Είτε ήμουν στην γειτονιά είτε ήμουν στο σπίτι μου, ακόμη και μόνος μου, έφτιαχνα τις δικές μου ομάδες. Μεγαλώνοντας, στα 14 μου, συνέχιζα να παίζω ποδόσφαιρο, έπαιζα ακόμη και με μπάλες του πινγκ πονγκ. Ήμουν και είμαι τρελός για το ποδόσφαιρο.
-Και πήγαινες και στα παιχνίδια του πατέρα σου…
Ναι, πήγαινα στα εντός έδρας παιχνίδια του πατέρα μου και ήμουν στο πλευρό της μητέρας μου. Είχα ένα τρελό και μοναδικό πάθος. Κοίταζα εκστασιασμένος το γήπεδο και μετά τα ματς συνήθιζα να πηγαίνω με τον πατέρα μου στις προπονήσεις, ήμουν στα αποδυτήρια μαζί του και ήταν κάτι που περίμενα με μεγάλη ανυπομονησία. Το να πάω στο γήπεδο, το να πάω στην προπόνηση, το να πάρω μια κανονική μπάλα, το να παίζω μαζί με τους ποδοσφαιριστές αν και ήμουν ακόμη παιδί.
-Έπαιζες με τον Μίρτσεα στο σπίτι, όταν γυρνούσε από τα παιχνίδια;
Όταν ήμουν τριών χρονών, είχαμε κάνει «τέρμα» την πόρτα του σπιτιού. Ήταν φιλόδοξος και δεν με άφηνε να κερδίσω. Όταν ήμουν έξι, άρχισε να μου μαθαίνει τα βασικά και τότε ξεκίνησα και γω να τον κερδίζω. Ήταν κάτι τρελό (σ.σ γέλια). Ο πατέρας μου με έμαθε και γω τον κέρδισα. Αυτό ήταν απίθανο. Έχω τόσες ιστορίες με τον πατέρα μου απ΄όταν ήμουν μικρός. Ήμουν τριγύρω του όλη την ώρα. Ήταν πολύ στοργικός και κοντά σε μένα. Υπήρχαν και στιγμές λύπης όταν έχανε κάποιο παιχνίδι. Εγώ ήμουν πάντα στο πλευρό του σε στιγμές χαράς αλλά και λύπης. Ζήσαμε μαζί και ξέρω πολύ όλα όσα ένιωσε.
-Πώς νιώθεις για όλα όσα σου δίδαξε ο πατέρας σου;
Μου μετέδωσε όλες τις εμπειρίες του και με βοήθησε πολύ στο να είμαι ισορροπημένος και δυνατός μπροστά σε πολλές δύσκολες και περίεργες καταστάσεις. Δεν είχα ποτέ διαφωνίες μαζί του. Δύο ή τρεις φορές υπήρξαν κάποιες καταστάσεις που χρειάστηκε να μου πει λίγα λόγια παραπάνω. Ας το αποκαλέσουμε εκπαίδευση.
-Πώς γνώρισες την γυναίκα σου;
Στο κολέγιο. Είχα αργήσει μια μέρα να πάω, δεν πήγαινα πολύ συχνά γιατί είχα καθημερινά προπονήσεις και προσπαθούσα να προλάβω τις πρωϊνές ώρες από τις 8 εώς τις 10. Μία από εκείνες τις ημέρες, είχε αργήσει και η γυναίκα μου και γνωριστήκαμε καλύτερα, αν και ήμασταν στην ίδια τάξη. Μιλήσαμε και από την πρώτη στιγμή την ερωτεύτηκα πολύ. Συνεχίσαμε να έχουμε επαφή, να μιλάμε για τους επόμενους μήνες και ήταν ξεκάθαρο πως υπήρχε κάτι από την πρώτη στιγμή. Ειλικρινά, την ερωτεύτηκα αμέσως και τον Μάρτιο την ζήτησα επίσημα σε γάμο. Από την πρώτη στιγμή αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί είτε στους γονείς είτε στους δικούς μου. Και το φθινόπωρο του ’89 αποκτήσαμε ένα μικρό δυαράκι στο οποίο μετακομίσαμε.
-Ο κόσμος γνώριζε ότι είσαι ο γιος του Μίρτσεα Λουτσέσκου, πως σε αντιμετώπιζαν οι συμφοιτητές σου;
Δεν μπορώ να πω… Ήμουν όπως είμαι. Ένας κανονικός άνθρωπος, πάντα μου άρεζε να αντιμετωπίζω με σεβασμό τους ανθρώπους και να έχω ευχάριστη ατμόσφαιρα στον περίγυρο μου. Τώρα δεν γνωρίζω πως με βλέπουν απ΄έξω. Ήμουν ένας άνθρωπος με προσωπικότητα. Γενικά, ελπίζω ότι αυτούς που έχω κοντά μου και αποκαλώ φίλους να με εκτιμούν γι΄αυτό που είμαι.
-Τι ρόλο έχει η μητέρα στη ζωή σου;
Όπως κάθε μητέρα… Τώρα κοιτάει στο τηλέφωνο της, πόσους βαθμούς έχει στη Θεσσαλονίκη, πως είναι ο καιρός και μου λέει, αύριο έχει κρύο, θα βρέχει, ντύσου καλά. Έφαγες; Τι έφαγες; Και με την μητέρα μου υπάρχει μια καλή και βαθιά σχέση. Ο πατέρας μου συχνά ταξίδευε και ήταν αυτή που έμενε μαζί μου όλη την ώρα.
-Πως είσαι στον ΠΑΟΚ τώρα;
Εδώ στον ΠΑΟΚ, έχω ένα γκρουπ που έχει οικογενειακό κλίμα και υπάρχουν εξαιρετικές σχέσεις μεταξύ μας. Ο πρόεδρος είναι απόλυτα εντάξει απέναντί μας. Δεν κάνω αρνητικές σκέψεις και δεν με ενδιαφέρει το κουτσομπολιό. Αρκετές φορές έρχονται και μου μιλάνε για διάφορα πράγματα αλλά δεν μπορώ να χάνω το χρόνο από την δουλειά μου για ανοησίες. Δεν μου αρέσει αυτό. Είναι στη φύση μου να είμαι κοινωνικός, μου αρέσει το κλίμα ενός γκρουπ, μου αρέσει να συμπεριφέρομαι σωστά και αυτό με βοηθάει στην σχέση μου με τους ποδοσφαιριστές. Και στην Ξάνθη και στην Ραπίντ και όπου ήμουν, υπήρχε πολύ ωραία ατμόσφαιρα μέσα στην ομάδα. Και αυτό όχι επειδή έχω κάποια μέθοδο, δεν τα έχω κάπου… γραμμένα, είναι ο τρόπος που σκέφτομαι.
-Ραζβάν ποια είναι η μεγαλύτερη σου απογοήτευση;
Είναι πολύ δύσκολο να δώσεις μια απάντηση. Αν με ρωτάς τώρα δεν ξέρω. Ξέρεις γιατί; Γιατί κατάλαβα ότι στη ζωή μαθαίνεις πάντα κάτι νέο. Υπάρχουν στιγμές και στιγμές. Κοίτα, τώρα διάβαζα ένα βιβλίο που έλεγε για τους πετυχημένους ανθρώπους ότι υπάρχει μια άγνωστη λέξη γι΄αυτούς, αποτυχία. Ίσως να μην υπάρχει και η λέξη απογοήτευση. Υπάρχει όμως μια λέξη, αποτελέσματα. Και αυτό τους δίνει τη δύναμη να εκλαμβάνουν ως εμπειρία και το θετικό και το αρνητικό αποτέλεσμα. Παίρνω αυτό το μάθημα και συνεχίζω. Προσπαθούν να πιστέψω σε αυτό που κάνω…
-Ποια στιγμή σου έρχεται πρώτη;
Σίγουρα η περσινή σεζόν έκρυβε μια μεγάλη απογοήτευση επειδή παλέψαμε και κερδίσαμε το πρωτάθλημα στο γήπεδο και στη συνέχεια Ολυμπιακός και ΑΕΚ ήρθαν και το πήραν από εμάς. Ήρθαν στην Τούμπα αποφασισμένοι να μας… ξεγελάσουν, να εξαπατήσουν και να μην αγωνιστούν. Η ιστορία δουλεύτηκε από τον Ολυμπιακό. Ο Ολυμπιακός δεν περίμενε πως μετά από αυτό δεν θα έπαιρνε το πρωτάθλημα και τελικά τερμάτισε τρίτος. Πες μου πόσες ομάδες στον κόσμο, πόσοι προπονητές κερδίζουν το πρωτάθλημα στον αγωνιστικό χώρο και οι επιτροπές αποφασίζουν που θα καταλήξει τελικά ο τίτλος. Νομίζω πως είμαστε το μοναδικό φαινόμενο. Η απογοήτευση είναι τεράστια. Μιλάω και για τους παίκτες που έχω τώρα. Πόσες ευκαιρίες έχει κάποιος να κερδίσει το πρωτάθλημα; Πρέπει να κάνεις πάντα το καθήκον σου, για σένα και την οικογένειά σου. Έχεις μία, δύο, τρεις πιθανότητες για να κερδίσεις ένα πρωτάθλημα… Όπως και να΄χει αποτελεί πια ιστορία αλλά η απογοήτευση παραμένει μεγάλη.
-Έχεις ζήσεις όμως και μοναδικές στιγμές…
Η μοναδική μεγάλη στιγμή ήταν η αναμέτρηση ανάμεσα σε μένα και τον πατέρα μου. Ήταν μια από τις πιο συναρπαστικές στιγμές της ζωής μου. Αν μιλάμε για τη σχέση πατέρα και γιου, ήταν η πιο συναρπαστική στιγμή της ζωής μου. Αν μιλάμε σε αγωνιστικό επίπεδο, υπάρχουν κι άλλες εκπληκτικές στιγμές στην καριέρα αλλά αυτή είναι σίγουρα η πιο εκπληκτική.
-Σκέφτηκες κατά την διάρκεια του ματς ότι είχες απέναντί σου τον πατέρα σου;
Όχι, κατά την διάρκεια του αγώνα, όχι.
-Την καριέρα σου ως ποδοσφαιριστή, πώς θα την περιέγραφες;
Ως φυσιολογική. Αυτό που ήθελα εγώ ήταν να… χτίσω το δικό μου όνομα. Τα κατάφερα. Ίσως να μπορούσα να κάνω ακόμη περισσότερα. Ίσως… Δεν ξέρω.
-Ποιο είναι το πρότυπο προπονητή για σένα;
Δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο πρότυπο. Αλλά μου αρέσει ο τρόπος που κοουτσάρει ο πατέρας μου γιατί τον έζησα. Τον παρακολούθησα και μου μετέδωσε συνειδητά ή μη τον τρόπο δουλειάς του και την φιλοσοφία του ως επαγγελματίας. Μου αρέσει επίσης ο Γκουαρδιόλα και ο τρόπος που καταφέρνει να χτίζει ομάδες, το πως τις διαχειρίζεται και τις κάνει να αγωνίζονται στο ανώτερο επίπεδο.Τόσο στην Μπαρτσελόνα, όσο και στην Μπάγερν και στην Σίτι, έφτιαξε τοπ ομάδες και τις πήγε ένα βήμα μπροστά. Διαβάζω γι΄αυτόν, διαβάζω όλα του τα βιβλία και μου αρέσει πολύ σαν προπονητής.
-Θα προπονείς μέχρι τα 70 σου όπως ο πατέρας σου ή θα αποχωρήσεις νωρίτερα;
Δεν το γνωρίζω και δεν μπορώ να το πω. Νομίζω ότι θα είμαι σε θέση κάποια στιγμή να πω: «Δεν θέλω να προπονώ άλλο και δεν θα προπονώ». Δεν λέω ότι θα το κάνω τώρα αλλά κάποια στιγμή θα το κάνω γιατί θέλω μαζί με τη γυναίκα μου μια δεκαετία στιγμών… Το μόνο πράγμα που σκέφτομαι και μπορώ να κάνω σαν εικόνα, είναι να στέκομαι μπροστά στο τζάκι, με ένα καλό κονιάκ στο χέρι και ένα τσιγάρο και να θυμάμαι όλες εκείνες τις στιγμές που μου έφερε η ζωή. Όμως ακόμη έχω πάθος για τη δουλειά μου. Δεν προγραμματίζω, ίσως είμαι για πολύ καιρό ακόμη στους πάγκους, ίσως και όχι. Δεν μπορώ να περιμένω για τα ματς. Δεν πηγαίνω απλά εκεί πέρα και παρακολουθώ τα ματς και αναλύω την τακτική. Δεν το κάνω από υποχρέωση, είναι το επάγγελμα μου και απολαμβάνω να το κάνω. Μου αρέσει να αναλύω τις λεπτομέρειες ενός αγώνα και μου αρέσει να πηγαίνω στις προπονήσεις.
-Πόσα παιχνίδια παρακολουθείς σε μια ημέρα, σε ένα μήνα, σε ένα χρόνο;
Δεν μπορώ να πω…
-Τρία ή τέσσερα παιχνίδια την ημέρα; Κάθεσαι εφτά με οχτώ ώρες μπροστά στην τηλεόραση…
Όταν πρέπει να προετοιμάσουμε ένα παιχνίδι, ναι. Ο τρόπος που δουλεύουμε έχει να κάνει με την προετοιμασία. Έχουμε δύο άτομα στον ΠΑΟΚ που είναι υπεύθυνοι για να κάνουν την παρουσίαση του επόμενου αντιπάλου μας. Εγώ παίρνω τις ιδέες μου και στη συνέχεια προετοιμάζω τις λεπτομέρειες και πως θα τις εφαρμόσουμε. Αλλά ναι… Βλέπω περίπου τρία ματς την ημέρα. Μου παίρνει αρκετό χρόνο γιατί δεν τα παρακολουθώ απλά αλλά γυρίζω και πίσω για να δω τις φάσεις. Φαντάζομαι σε αυτές τις φάσεις που θα μπορούσε να πάει η μπάλα, ποιες θα ήταν οι αποστάσεις κλπ.Συνθέτω από αυτά τις ματς, τις καλύτερες στιγμές ώστε να μπορώ να μεταδώσω κάτι στην ομάδα. Και όταν βγαίνουμε στον αγωνιστικό χώρο, συνδέουμε αυτά που κάναμε στην προπόνηση, με αυτά που είδαμε. Δεν γίνεται τίποτα τυχαία στο ποδόσφαιρο.
-Μετά τον ΠΑΟΚ, τι;
Δεν σκέφτομαι τι υπάρχει μετά τον ΠΑΟΚ. Σκέφτομαι ότι ανήκω τώρα στον ΠΑΟΚ και ότι θα πρέπει να κερδίσουμε το επόμενο ματς. Σκέφτομαι ότι πρέπει να πάρουμε το πρωτάθλημα και το Κύπελλο. Αυτός είναι ο στόχος μας και όλες οι άλλες σκέψεις είναι παραπλανητικές.
-Την επομένη της κατάκτησης του πρωταθλήματος, τι θα σκέφτεσαι;
Αυτό που θέλω είναι να ανοίξω τα μάτια και να νιώσω απόλυτη ησυχία. Δεν θέλω τίποτα άλλο, απόλυτη ησυχία…
