Ο Χρήστος Παπανικολάου, γνωστός ως «Αρχηγός» στην ΠΑΟΚτσήδικη κερκίδα τα προηγούμενα χρόνια, ζει πλέον μόνιμα στη Γερμανία.
Ήταν παρών στη συνάντηση των φίλων του Δικέφαλου με τον Μπάνε Πρέλεβιτς στο Ντίσελντορφ και μετά από αυτήν έστειλε το δικό του μήνυμα (μέσω Facebook) προς όλο τον κόσμο του ΠΑΟΚ.
Αναλυτικά σημείωσε:
«Δεν έχεις το δικαίωμα!
Υπήρχε κάποτε ένας άντρας που όλοι τον είχαν σαν πρότυπο!
Είχε κερδίσει με το σπαθί του το σεβασμό, ακόμα και των πιο ορκισμένων του εχθρών!
Κανείς δεν μπορούσε να του τη βγει σε τίποτα! Ο άντρας αυτός είχε δύο παιδιά που τα λάτρευε πιο πολύ κι από τη ζωή του!
Πιο πολύ και από την ίδια του την ύπαρξη! Ζούσε δυνατά, μαζί τους την κάθε στιγμή, γεμίζοντας πολύ συχνά το πρόσωπο του με δάκρυα!
Δάκρυα… Άλλοτε από χαρά και περηφάνια και άλλοτε από πίκρα και απογοήτευση που τον κέντριζαν, όμως να αναδείξει, ακόμα περισσότερο την ανδρεία του, γεμίζοντας τον με πείσμα!
Το ένα παιδί ξεκίνησε λαμπρά τη ζωή του! Ξεχώρισε κατ’ ευθείαν αρχικά στο σχολείο και στη συνέχεια στη ζωή κάνοντας τον πατέρα αφενός μεν περήφανο και ευτυχισμένο βλέποντας, ότι οι κόποι του δεν πάνε χαμένοι!
Αυτή ακριβώς η περηφάνια, του έδινε κουράγιο να παλέψει και για το άλλο του παιδί, που ακριβώς την ίδια ώρα είχε σοβαρά προβλήματα!
Δεν ήταν κακό το δεύτερο παιδί, απλά είχε μπλέξει άσχημα, με παρέες κακές που καθημερινά το βύθιζαν στη μιζέρια και στην ανυποληψία! Μάτωνε η ψυχή του πατέρα, αλλά το πάλευε! Το πάλευε σκληρά! Έπεσε με λύσσα πάνω στο πρόβλημα του σπλάχνου του και υπέστη πολλά! Απαξιώθηκε, κυνηγήθηκε, τον εκμεταλλεύτηκαν εις γνώσιν του στην προσπάθεια του να διώξει τις κακές παρέες γύρω από το παιδί του! Μέρα νύχτα το πάλευε, ξανά και ξανά και ξανά!
Όλοι σήκωσαν τα χέρια, μπροστά στην επιμονή αυτή, ακόμα και η ίδια η ζωή!
Όλοι απορούσαν με το φαινόμενο αυτό! Τι ήταν αυτό, εκτός από την πατρική αγάπη, που έκανε τον πατέρα τόσο μάγκα; Μα φυσικά η πρόοδος του πρώτου παιδιού, το οποίο ήταν ήδη στην κορυφή της Ευρώπης, πρόοδος η οποία κάθε φορά που πήγαινε να τα παρατήσει, ήταν εκεί για να του βροντοφωνάξει: “Όχι δεν είσαι κακός πατέρας! Μπορείς να τα καταφέρεις! Σφίξε τα δόντια και συνέχισε!” Έτσι και έγινε…
Ήρθε η ώρα που το προβληματικό παιδί, ξέφυγε από τις κακές παρέες! Παντρεύτηκε, έκανε οικογένεια και άρχισε να γίνεται αντάξιος της φήμης του πατέρα του!
Τον βλέπουν πλέον και τρέμουν! Χάνονται από το πρόσωπο της γης, όλοι τους! Ο πατέρας, μετά τα όσα πέρασε, είναι κατάκοπος!
Έχει ματώσει ψυχικά και υλικά! Νιώθει ότι δεν μπορεί να προσφέρει κάτι άλλο! Το μόνο που θέλει είναι να κάτσει στο θρόνο της ζωής και να απολαύσει τη γιορτή! Νιώθει ότι το αξίζει και δεν έχει άδικο! Νιώθει ότι με το σπαθί του κάθεται στο θρόνο του και έτσι ακριβώς είναι! Τη στιγμή ακριβώς αυτή, που φοράει τα καλά του για να πάει στη γιορτή, περνάει μπροστά από τα μάτια του όλη του η ζωή σαν ταινία και νιώθει ότι κάτι του λείπει!
Κάτι σημαντικό! Ένα κομμάτι από τον ίδιο τον εαυτό του! Σάρκα από τη σάρκα του! Ψυχή απ’ την ψυχή του! Το άλλο του παιδί! Ένα παιδί που ενώ τον έκανε κάποτε τόσο περήφανο και έδινε χρώμα και νόημα στη ζωή του, αυτός το παραμέλησε!
Το άφησε και τώρα βρίσκεται σε τέλμα!
Σίγουρα υπάρχουν πολλά δικαιολογητικά, δεν πέρασε και λίγα, ο πατέρας αυτός! Δεν μπορώ να τον κρίνω! Κανένας δεν μπορεί! Όσα φέρνει η ώρα όμως δεν τα φέρνει ο χρόνος!
Τώρα είναι που θα αποδείξει ποιος είναι, στον πιο αμείλικτο κριτή, στον ίδιο του τον εαυτό! Τώρα που προβάρει τα καλά του στον καθρέφτη, για τη γιορτή! Τώρα που ξύπνησε από το λήθαργο και επιστρέφει στο θρόνο του ως θριαμβευτής!
Τώρα που η πρόκληση ορθώνεται μπροστά του! Τώρα που μια απλή κίνηση, θα στείλει την ψυχή του στα ουράνια! Τώρα είναι η ώρα σου στοργικέ πατέρα που ακούς στο όνομα
“Λαός του Π.Α.Ο.Κ.” Είναι η ώρα σου να βροντοφωνάξεις:
#keeppaokalive! Δεν μπορείς να ξεχάσεις το άλλο σου παιδί!
Απλά δεν έχεις το δικαίωμα!»
