Το τέλος του ντέρμπι με τον Άρη ήταν και το οριστικό τέλος αυτής της σαχλαμάρας, αυτής της χιλιοπαιγμένης κασέτας περί χαλίφη και περί πρωταθλήματος των Πρεσπών.
Αν μάθαιναν στον μουσουλμανικό κόσμο ότι ο όρος έχει αποδοθεί ποδοσφαιρικά στον Ιβάν Σαββίδη και τον ΠΑΟΚ, θα είχαμε άσχημα ξεμπερδέματα.
Είναι εύκολο να κολλάς ετικέτες. Συνήθως είναι ανέξοδο και σίγουρα πολύ βολικό. Είναι μία υπέροχη δικαιολογία εκεί που χρειάζεται να μην αποδοθούν οι ευθύνες εκεί που πρέπει και δεδομένα κάτι ευκολοχώνευτο από την μάζα. Ακόμα κι αν δεν υπάρχει ένας χαλίφης, πρέπει να τον δημιουργήσουμε.
Μία τελευταία επινόηση είναι το «πρωτάθλημα των Πρεσπών». Ότι τάχα μου, δήθεν, το πρωτάθλημα το δίνει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στον ΠΑΟΚ με αντάλλαγμα την σιωπή του στο μακεδονικό ζήτημα.
Άρες, μάρες, κουκουνάρες, κι όλα μαζί στο μπλέντερ για να φτιάξουμε έναν γκουρμέ χυλό, να σερβίρουμε στον κόσμο.
Το τέλος του ντέρμπι με τον Άρη ήταν και το οριστικό τέλος αυτής της σαχλαμάρας, αυτής της χιλιοπαιγμένης κασέτας. Διότι, αν όντως υπήρχε ένας χαλίφης, αν υπήρχε όντως το πρωτάθλημα των Πρεσπών, τότε ο ΠΑΟΚ δεν θα έφευγε ποτέ με γκέλα από το τοπικό ντέρμπι απέναντι στον Άρη. Θα είχε καθαρίσει ο… χαλίφης, ο… Πρωθυπουργός, η Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ, ο Θεός ο ίδιος.
Προσοχή! Ο ΠΑΟΚ πιθανώς και να έκανε το χειρότερο του φετινό παιχνίδι. Ήταν κάπως μπλαζέ, είχε υφάκι στο γήπεδο. Το μάτι δεν γυάλιζε, οι συνεργασίες δεν ήταν οι ίδιες, τα τρεξίματα δεν είχαν την ένταση από ανάλογα ντέρμπι, τα άτσαλα τελειώματα είχαν ίχνη υπεροψίας πάνω τους.
Ο Άρης έπαιξε στα ίσα από το πρώτο λεπτό, κυνήγησε ορθολογικά το γκολ, δεν… ήπιε θάλασσα μετά το 1-0, έπαιξε την μπάλα του, ήταν πιθανώς η καλύτερη ομάδα που πέρασε φέτος από την Τούμπα, από την οποία έφυγε για δεύτερη φορά αλώβητος και μάλιστα με το ίδιο σκορ, όπως στο Κύπελλο.
Ωστόσο, ακόμα και μία τέτοια υπερβατική εμφάνιση δεν θα αρκούσε για να φύγει αήττητος, αν το διαιτητικό τρίο έκανε τα δέοντα. Δεν λέω ότι η φάση στο γκολ του Φραν Βέλεθ ήταν εύκολη. Οριακή ήταν, ριπλέι χρειάζεσαι για να πάρεις πρέφα ότι ήταν οφσάιντ. Ωστόσο, είναι ένα γκολ άκυρο που δεν θα έπρεπε να μετρήσει. Αν υπήρχε VAR, θα ακυρωνόταν.
Ένας διαιτητής που λειτουργεί υπό το καθεστώς ενός… χαλιφάτου θα έδινε πολύ άνετα πέναλτι την φάση στο τέλος του ημιχρόνου, στην ανατροπή του Μπίσεσβαρ από τον Ροζ και πιθανότατα το ντέρμπι θα τελείωνε εκεί. Ο Νορβηγός όμως είδε θέατρο, αυτό έδωσε, κιτρίνισε τον Ολλανδό και πήγαμε όλοι παρακάτω.
Λέτε τώρα να έχουμε κανένα κυβερνητικό διάβημα προς την Νορβηγία, κανένα διπλωματικό επεισόδιο με τους Σκανδιναβούς που πάνε να χαλάσουν το… «πρωτάθλημα των Πρεσπών»;
Σοβαροί να είμαστε.
Η σημαία του «χαλιφάτου» από τους συνωμοσιολόγους έγινε το περιβόητο χέρι του Βιεϊρίνια στην Λαμία. Ένα καθαρό πέναλτι που δεν δόθηκε στο 11ο λεπτό για τους γηπεδούχους. Ακόμα κι αν γινόταν εκεί το 1-0 (που ποτέ δεν ξέρεις αν θα μετουσιωθεί σε γκολ ένα πέναλτι), γιατί αυτόματα αυτό σημαίνει και γκέλα για μία ομάδα που ανέτρεψε ανάλογο μειονέκτημα στο σκορ στο Ηράκλειο και στο «Κλεάνθης Βικελίδης» και είχε 79 λεπτά μπροστά της για να γυρίσει το ματς;
Πως γίνεται να είναι διαιτησία χαλιφάτου, μία διαιτησία που στο 60ό λεπτό του ίδιου αγώνα αφήνει τον ΠΑΟΚ με 10 παίκτες λόγω αποβολής του Κάνιας και δεν βλέπει την εγκληματική σκαριά του Μπαράλες που άφησε μία τεράστια χαρακιά στα πλευρά του Πασχαλάκη;
Σε έναν χαλίφη δεν του ακυρώνεις γκολ του Άκπομ, όπως αυτό με τον Πανιώνιο, που καλύπτεται από την μισή Νέα Σμύρνη. Σε έναν χαλίφη δεν κλείνεις τα μάτια σε ανατροπές όπως αυτή του Ζαμπά στο Ηράκλειο ή του Καντουρί στο Περιστέρι, φάσεις που έβγαζαν μάτια. Δεν τα είδαν, δεν τα έδωσαν, πάμε παρακάτω. Δεν γίνεται όμως και κερατάς και δαρμένος. Δεν πάει έτσι.
Στην ζωή δεν υπάρχει το 50-50, ο Αριστείδης ο δίκαιος δεν ζει, ο Σολομώντας που θα μπορούσε να σκαρφιστεί μία τέτοια λύση, έζησε πριν από 30 αιώνες. Οι καλοθελητές εύκολα μπορούν να δημιουργήσουν μία εικονική πραγματικότητα, που βολεύει και πουλάει.
Στην περίπτωση μας, ο ΠΑΟΚ έχει συγκεντρώσει 58 βαθμούς μετά από 22 αγωνιστικές (60 μέσα στο γήπεδο που θα έλεγε και ο Λουτσέσκου) και παραμένει αήττητος με την πιο παραγωγική επίθεση και την πιο αποδοτική άμυνα.
Πιθανώς, στο τέλος της κούρσας να σηκώσει το πρωτάθλημα, μπορεί να λυγίσει στο τέλος και να χύσει την καρδάρα με το νερό. Όλα μέσα στην ζωή και στην μπάλα είναι. Όσο δεν έχει εξασφαλίσει μαθηματικά κάτι, όλα ανοιχτά είναι.
Αν λοιπόν το χάσει, τι θα απογίνει ο χαλίφης; Τι θα απογίνει η συμφωνία των Πρεσπών;
Τότε, το αφήγημα θα μιλάει για ποδοσφαιρική αυτοκτονία, μιας ομάδας που έχει πάρει +1 πρωτάθλημα από την Λάρισα και λιποθύμησε στα δύσκολα.
Και έτσι και γιουβέτσι, ανάλογα τι βολεύει κάθε φορά.
Για να τελειώνουμε λοιπόν με αυτό το παραμύθι, αν το πάρει φέτος ο ΠΑΟΚ θα είναι πρώτος μάγκας. Αν το πάρει κάποιος άλλος, τότε εκείνος θα είναι ο πρώτος μάγκας. Το μόνο σίγουρο είναι πως τίποτα δεν χαρίστηκε στον Δικέφαλο του Βορρά. Τίποτα δεν του ήρθε στρωμένο, βολικό, έτοιμο. Από το -2 ξεκίνησε, πληρώνοντας τα περσινά του «χαλιφάτα».
Έτσι κάνουν οι χαλίφηδες; Έτσι ξηγιούνται οι κυβερνήσεις;
