Ο Χρήστος Παπανικολάου, γνωστός ως «Αρχηγός» στις τάξεις του κόσμου του ΠΑΟΚ, έγραψε ένα συγκινητικό κείμενο για τον Μάκη τον «Μανάβη», τον μεγάλο «Στρατηγό» της κερκίδας του Δικέφαλου, ο οποίος αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα υγείας τον τελευταίο καιρό.
Αναλυτικά έγραψε στο facebook:
«Εσύ είσαι αυτός που μας έμαθε πως να είμαστε παλικάρια!
Μας έμαθες επίσης όχι απλά να βλέπουμε λίγο παρακάτω, αλλά να βλέπουμε τί υπάρχει πίσω από τα βουνά! Δε θα ξεχάσω ποτέ στα 16 μου χρόνια, κατά την έξοδο από το Αλκαζάρ, την ημέρα του θανάτου του Μπλιώνα, μια πελώρια σκιά ενός ανθρώπου που τον έτρεμαν όλοι να σκύβει και να μου λέει στο αυτί: «Μικρέ το νου σου! Πρόσεχε μη σου χώσουν τίποτα στην τσέπη την ώρα του ελέγχου και σε χρεώσουν! Κοίτα τα χέρια που θα σε ψάξουν να είναι άδεια!»
Πως είναι άραγε δυνατό να ξεχάσω που μας πρόσεχες όλους ανεξαιρέτως σα να ήμασταν παιδιά σου; Με ποιον θα καθίσουμε στο πούλμαν, ποιος μας πλησίασε, τι μας είπε, αν προσπάθησε να μας «φάει» ή αν μας κέρασε κάτι που δεν έπρεπε…
Μας έμαθες να αγαπάμε τον ΠΑΟΚ με πάθος! Μας έμαθες να μην παρατάμε ποτέ κανέναν!
Όσοι πάμε τόσοι γυρνάμε, το θυμάμαι ακόμα!
Μας έμαθες να είμαστε σκληροί, απαιτητικοί αλλά δίκαιοι και προπαντός όχι αχάριστοι!
Μας έμαθες να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά, να μην εμπιστευόμαστε κανέναν, να ακούμε τα πάντα και να μην πιστεύουμε τίποτα!
Μας έμαθες να ξεχωρίζουμε τους ανθρώπους από χιλιόμετρα! Ακόμη και σήμερα μας πλησιάζει άνθρωπος και πριν μιλήσει ξέρουμε τι θέλει…
Γαλούχησες τη δική μου γενιά εξ ολοκλήρου και κατάφερες να μας κάνεις μάγκες και όχι αλήτες! Ξέρεις πολύ καλά μέσα σου βαθιά, ότι αυτό ήταν που έσωσε και τον ΠΑΟΚ από τα πέτρινα χρόνια που πέρασε! Αυτό ακριβώς, ότι ξεπετάχτηκε μια γενιά που, δε λογάριαζε τίποτα! Ακριβώς όπως εσύ!
Δε λογάριαζε ούτε ταλαιπωρίες, ούτε κακουχίες, ούτε κυνηγητά! Δεν τον πτοούσαν οι αποτυχίες! Ο δικός μας ο ΠΑΟΚ δε χάνει ποτέ!
Ναι Μάκη! Ποτέ δε χάνει! Πως να χάσει όταν έχει χιλιάδες ατσαλωμένες ψυχές να τον στηρίζουν; Ψυχές που τις ατσάλωσες εσύ!
Προχτές που μιλήσαμε στο τηλέφωνο, μου είπες και πάλι ότι με αγαπάς πολύ!
Όπως τότε… Εγώ δε σ’ αγαπώ και το ξέρεις! ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ όπως όλοι μας!
Επιπλέον θα σου είμαι για πάντα ευγνώμων για όσα μου έμαθες!
Δε χρειάζεται να γράψω κάτι περισσότερο! Ούτε θα χρειαστεί να πούμε τίποτε παραπάνω όταν ξαναβρεθούμε! Άλλωστε οι δυο μας πάντα με τα μάτια συνεννοούμασταν!
Έγραψα αυτά τα λίγα λόγια, αν και ξέρω ότι δε σου αρέσουν κάτι τέτοια μόνο και μόνο για να γνωρίζει ο Ιβάν Σαββίδης, σε τι άνθρωπο συμπαραστάθηκε, την ώρα που χρειάστηκε!
Ξέρω Μάκη μου ότι όλα θα πάνε καλά! Στο λέω εγώ που βλέπω πίσω από τα βουνά, όπως με έμαθες εσύ!»
