Ηγέτης δεν είναι 90 λεπτά περιβραχιόνιο στο χέρι, ντους και μετά σπίτι. Ηγέτης σημαίνει ευθύνη 24 ώρες το 24ωρο, 7 μέρες την εβδομάδα. Ο ΠΑΟΚ είναι τυχερός που μπορεί να εναποθέτει το περιβραχιόνιο του στο μπράτσο του Αντελίνο Βιεϊρίνια.
Το ακροατήριο κρέμονταν από τα χείλη του. Κάποιοι εξ’ αυτών είχαν πληρώσει μέχρι και 5.000 ευρώ για να κλείσουν το βράδυ της Πέμπτης μία θέση στο στάδιο Lanxess της Κολωνίας για να βρίσκονται ανάμεσα στους περίπου 15.000 που θα συμμετείχαν στην Παγκόσμια Σύνοδο Ηγεσίας και θα άκουγαν από τα δικά του χείλη τι κάνει έναν ηγέτη να είναι… ένας καλός ηγέτης.
Ο Μπάρακ Ομπάμα ανέβηκε γεμάτος αυτοπεποίθηση στο βήμα, η υποδοχή του ήταν ανάλογη με αυτή σε έναν ροκ σταρ.
Με τον γοητευτικό του λόγο μάγεψε τα πλήθη, είχε πάντα μία σπάνια ικανότητα να ακροβατεί ανάμεσα στο απλησίαστο του πλανητάρχη και το γήινο ενός απλού καθημερινού ανθρώπου: «Καλός ηγέτης», είπε, «δεν είναι αυτός που διατάζει, αλλά αυτός που ακούει και αισθάνεται τους ανθρώπους», ήταν ο πρώτος και απαράβατος κανόνας του.
Η ηγεσία εκπορεύεται από τους ανθρώπους, πηγάζει από τους ανθρώπους και υπηρετεί τους ανθρώπους. Τρεις ημέρες αργότερα, ο Αντρέ Βιεϊρίνια μετά από ένα ακόμα κοπιαστικό μεροκάματο, σταμάτησε έξω από τα αποδυτήρια της Τούμπας και ένιωσε πιο κοντός από ποτέ μπροστά στη γιγάντια μορφή της Ραφαηλίας που τον περίμενε καρτερικά στο καροτσάκι της. Αστειεύτηκε μαζί της, έπαιξε μαζί της, της έταξε μυστικά κάτι στο αυτί, ασχολήθηκε μαζί της, πέτυχε το μεγαλύτερο πράγμα: την έκανε να χαμογελάσει. Άλλωστε, στο γέλιο ενός παιδιού, βλέπεις τον κόσμο ολάκερο.
Ο Μπάρακ Ομπάμα συνέχισε να γοητεύει τα πλήθη στην Κολωνία: «Αυτό που σε πάει μπροστά σαν ηγέτη είναι η δουλειά, όχι το χειροκρότημα». Μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα νοτιότερα, ένας άλλος Πορτογάλος προσπαθούσε να κάνει τα λόγια του, πράξη. Όχι, τώρα. Από την πρώτη ημέρα που ξαναπάτησε το πόδι του στην Θεσσαλονίκη.
Λίγο μετά το τέλος του παιχνιδιού με την Λαμία, αν και θα μπορούσε να πετάει στα σύννεφα, χαμήλωσε ξανά το κεφάλι μπροστά στην κάμερα της κρατικής τηλεόρασης και άρχισε να λέει πόσο μικρός νιώθει μπροστά στον Γιώργο Κούδα, ως σωστός ηγέτης που αναγνωρίζει ότι αποτελεί κληρονόμο κάτι που προϋπήρχε πολύ πριν από αυτόν: «Τι να πω εγώ για τον Κούδα; Ο Κούδας είναι ο Θεός του ΠΑΟΚ». Ο αρχηγός οφείλει πάνω από όλους, αλλά συνάμα και ένας από όλους. Αν χρειαστεί, ακόμα και κάτω από όλους,
