Την προσωπική μου άποψη για το θέμα μπάσκετ γενικότερα, την έχω καταθέσει αρκετές φορές. Το άθλημα, μετά τις δόξες του παρελθόντος, έχει φτάσει στο τέλμα, με πρώτους υπαίτιους τους ίδιους τους ανθρώπους που το διαφεντεύουν. Η πορτοκαλί “σπυριάρα” ξεκίνησε με λατρεία και ρομαντισμό στην Ελλάδα, και ειδικά στη Θεσσαλονίκη, έφτασε να είναι το πρώτο θέμα ενδιαφέροντος και συζήτησης, αλλά πλέον τα… σπυριά έφυγαν από την μπάλα και βγαίνουν σε όσους ασχολούνται ακόμα με αυτή. Ένα εθνικό πρωτάθλημα χωρίς νόημα, ομάδες που ξεκινούν κάθε σεζόν χωρίς συγκεκριμένους στόχους, διαιρεμένοι ευρωπαϊκοί θεσμοί και διοργανώσεις. Τίποτα που να μπορεί να προσελκύσει θεατές αλλά και χορηγούς.
Στο πλαίσιο της γενικότερης απαξίωσης κινείται και ο μπασκετικός ΠΑΟΚ όλα αυτά τα τελευταία χρόνια. Παρόλα αυτά, υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα πονάει η καρδούλα τους για ένα τμήμα που -αναμφίβολα- έχει προσφέρει πολλές επιτυχίες στο σωματείο, στιγμές δόξας και αγαλλίασης Υπάρχουν ίσως και αρκετοί που περιμένουν μια δυνατή σπίθα για να ενεργοποιηθούν ξανά. Είπαμε, ο μπασκετικός ΠΑΟΚτσής είναι λίγο ιδιόρρυθμη περίπτωση…
Για όλους αυτούς λοιπόν, οι τρέχουσες εξελίξεις στην πολύπαθη ΚΑΕ, αλλά και αυτές που θα έρθουν, είναι εξόχως σημαντικές. Αντιδρούν, ρωτούν, περιμένουν. Πρέπει να λογοδοτήσει κάποιος σε αυτούς. Δεν έγινε ξαφνικά ξέφραγο αμπέλι η εταιρία.
Έτσι φτάνουμε στον Γιώργο Καραμάνο. Έναν Γιώργο Καραμάνο για τους υπόλοιπους, αλλά “κάποιον” Γιώργο Καραμάνο για τον ΠΑΟΚ. Μια περίπτωση που προς το παρόν έχει μόνο κενά, ερωτηματικά και μαύρες τρύπες. Κι αν για την οικονομική του επιφάνεια δεν μπορεί κανείς -προς το παρόν- να πάρει όρκο (άλλωστε κανείς δεν ξέρει ακριβώς με τι ασχολείται), οι… λοιπές δραστηριότητές του μπορούν να κριθούν. Και κρίνονται. Έστω και μέσω των social media, που πλέον αναμφισβήτητα αποτελούν προέκταση του κάθε ανθρώπου. Αποκρουστικά ανορθόγραφες δημοσιεύσεις, φωτογραφίες βραδινών εξορμήσεων, διαχείριση νέων προσωπικών προφίλ με το σήμα του Δικεφάλου, χωρίς να έχει φτάσει ποτέ σε κάποια συμφωνία.
Η όλα ιστορία ξεκινά και τελειώνει στον Μπάνε Πρέλεβιτς, ο οποίος ψάχνει τρόπους να απεμπλακεί από την ΚΑΕ. Αυτή όμως η έντονη επιθυμία δε γίνεται να αλλοιώνει την κρίση ούτε του ίδιου, ούτε όλων μας. Το γεγονός ότι ο Πρέλεβιτς δεν τα κατάφερε ως πρόεδρος, δε σημαίνει ότι από το κακό θα πρέπει να πάμε στο χειρότερο. Έτσι απλά επειδή θέλουμε να ξεφορτωθούμε τις ευθύνες. Έτσι απλά για να μη σκάσει η βόμβα στα χέρια μας. Μια βόμβα της οποίας το φυτίλι το γέμισε κι ο ίδιος ο Πρέλεβιτς.
Το σημείο-κλειδί στο όλο θέμα έχει όνομα: Θανάσης Κατσαρής. Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στην αναμφισβήτητη εμπειρία του και είμαι σίγουρος ότι δε θα αφήσει να πέσει τίποτα κάτω, πριν πάρει την τελική του απόφαση. Έχει ζητήσει αυτά που πρέπει από τον επίδοξο επενδυτή, έχει συγκεντρώσει τις πληροφορίες που χρειάζεται και περιμένει να δει το “φως”. Τι θα συμβεί αν συνεχιστεί το σκοτάδι είναι μια άλλη περίπτωση. Και το σκοτάδι στην ΚΑΕ ΠΑΟΚ είναι πολύ βαθύ και θα γίνει ακόμα βαθύτερο αν δε βρεθεί λύση…
FACEBOOK PAGE: Thodoros Hastas
