Μετά την επιστροφή μας από το Άμστερνταμ, ηρέμησα και έβαλα τις σκέψεις μου σε μια τάξη. Ο αποκλεισμός του ΠΑΟΚ κατ΄ εντολή της UEFA (όχι εν αγνοία φαντάζομαι του Θόδωρου Θεοδωρίδη που λύνει και δένει), έχει πολλές αναγνώσεις.
Ο Δικέφαλος έχασε την ευκαιρία να διεκδικήσει την πρόκριση του στους ομίλους της διοργάνωσης για πρώτη φορά στην ιστορία του και παράλληλα έχασε το πακέτο των εκατομμυρίων. Για την ακρίβεια δεν τα έχασε, του τα έκλεψαν. Δεν σκοπεύω να σταθώ στο έγκλημα που συντελέστηκε στο Άμστερνταμ.
Το είδε όλη η Ευρώπη. Το έγραψε ακόμα και ο Ολλανδικός Τύπος… ««Νόμιζες πως η UEFA έστειλε έναν άνθρωπο να περάσει τον Άγιαξ». Ούτε με τον διαιτητή θα ασχοληθώ. Γελάνε στην Αγγλία με τον τυπάκο που χρησιμοποιεί η UEFA για τις δύσκολες αποστολές.
Θα πάω παρακάτω. Αυτό θεωρώ πως έχει σημασία. Το παρακάτω. Τα κέρδη δηλαδή του ΠΑΟΚ, από την αλησμόνητη βραδιά στο Άμστερνταμ. Πείτε με τρελό αλλά, ο ΠΑΟΚ ίσως κέρδισε πιο πολλά απ΄ αυτά που του έκλεψαν. Κέρδισε τον σεβασμό των οπαδών του και την αναγνώριση των αντιπάλων του. Τουλάχιστον όσων σκέφτονται με υγιή τρόπο. Κέρδισε το δικαίωμα να θεωρείται από όλους, η καλύτερη ομάδα της Ελλάδας.
Κέρδισε την αναγνώριση του διεθνούς Τύπου που δεν μπορούσε να μείνει απαθής μπροστά στο «έγκλημα». Κέρδισε νέους φιλάθλους που ξέρουν γιατί επέλεξαν να γίνουν υποστηρικτές του ΠΑΟΚ. Είναι η ομάδα που ανάγκασε τον Αγιαξ να συμπεριφέρεται σαν μικρή ομάδα μέσα στο ίδιο της σπίτι, κάνοντας καθυστερήσεις, μπροστά στην ορμή των παικτών του Δικεφάλου, ακόμα και μετά το 3-1.
