Αίσθηση προκάλεσε η εμφάνιση του Τάσου Μητρόπουλου στο ρόλο σχολιαστή στην αθλητική εκπομπή του «Open Tv», το «Total Football», διότι οι τηλεοπτικές εμφανίσεις του από τα χρόνια που μεσουρανούσε στα ελληνικά γήπεδα είναι επιλεκτικές και μετρημένες.
Ωστόσο, φαίνεται ότι δεν προκάλεσε την ίδια… αίσθηση σε όλους. Κάποιοι φαίνεται ότι ενοχλήθηκαν, όχι μόνο από αυτά που είπε, αλλά κυρίως από το ΠΟΥ τα είπε.
Φαίνεται ότι ο ερυθρόλευκος οργανισμός είναι αλλεργικός στην δημοκρατία και την ελεύθερη διατύπωση λόγου. Διότι, δεν εξηγείται αλλιώς η… ενστικτώδης αντίδραση ερυθρόλευκων Μ.Μ.Ε. που έσπευσαν να σβήσουν μονοκονδυλιά την μακρόχρονη προσφορά του Τάσου Μητρόπουλου στον Ολυμπιακό.
«Ο Ράμπο που έγινε… ρόμπα» ήταν ο βαρύγδουπος τίτλος φίλα προσκείμενης στη διοίκηση ιστοσελίδας, που φαίνεται ότι ενοχλήθηκε από την παρουσία του παλαίμαχου άσου στο «Open TV» αλλά και από τη σύμφωνη γνώμη με την άποψη που εκφράστηκε περί διοικητικής αλαζονείας των Πειραιωτών σε ότι αφορά την αντιμετώπιση του ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό.
Από πότε λοιπόν ποινικοποιείται η ελεύθερη διατύπωση γνώμης; Αν είσαι παλαίμαχος του Ολυμπιακού απαγορεύεται να πεις την άποψη σου αν αυτή έρχεται σε αντίθεση με αυτή του προέδρου του; Από πότε πρέπει κάποιος να δίνει λογαριασμό στην διοίκηση των ερυθρόλευκων για το που θα εμφανιστεί για να εκφέρει δημόσιο λόγο; Μήπως πρέπει πρώτα να δίδεται έγκριση από υψηλά κλιμάκια πριν από κάθε δημόσια τοποθέτηση επί θεμάτων του Ολυμπιακού;
Διότι δεν μιλάμε για έναν απλό παίκτη που πέρασε από το λιμάνι. Μιλάμε για κάποιον που πέρασε τα 12 πιο παραγωγικά χρόνια της ζωής του με τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο στο στήθος, την φανέλα του οποίου φόρεσε 243 φορές. Πως μπορείς να ακυρώνεις έτσι την προσφορά κάποιου, επειδή τόλμησε και είπε την γνώμη του δημόσια και έκανε κριτική στην διοίκηση του; Από πότε απαγορεύεται να έχει κανείς αντίθετη άποψη, από πότε ελέγχεται το δικαίωμα στην κριτική;
Επίσης ας μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο, ο οποίος εργάστηκε για τον Ολυμπιακό σε έμμισθη θέση τόσο επί προεδρίας Σωκράτη Κόκκαλη, όσο και επί Βαγγέλη Μαρινάκη και ο οποίος εκδιώχθηκε επειδή είχε (και έχει) ένα… κουσούρι. Δεν φοβάται να εκφέρει την άποψη του, με όποιο κόστος συνεπάγεται αυτό.
Το πράγμα όμως δεν είναι τόσο αθώο ή απλό, όσο μπορεί κάποιος να πιστεύει: «Φανταζόμαστε για αρχή ότι δεν θα τολμήσει να ξαναπατήσει σε παιχνίδι παλαιμάχων του Ολυμπιακού» είναι το επιμύθιο από το σχετικό δημοσίευμα. Τι είδους δημόσια απειλή είναι αυτή; Τι είδους στοχοποίηση; Γιατί να μην ξαναπατήσει; Τι θα γίνει δηλαδή αν ξαναπατήσει; Πως γίνεται να επιτρέπεται η δημοσίευση ευθείων απειλών, για κάποιον που έκανε το αμάρτημα να πει δημόσια την άποψη του.
Άραγε ο κύριος Αυγενάκης, ο οποίος στα πρώτα του βήματα στο Υφυπουργείο Αθλητισμού εμφανίζεται ιδιαίτερα ευαίσθητος στα θέματα της βίας, τουλάχιστον στις ομιλίες του, τι άποψη έχει για τέτοιου είδους δημοσιεύματα, που… διδάσκουν ήθος; Μπορεί βέβαια να τα θεωρεί και αυθόρμητα. Υπάρχει άραγε κανείς νόημων άνθρωπος που να πιστεύει ότι θα μπορούσε να ήταν κατευθυνόμενα από κάποια κέντρα;
Αλίμονο…
