Δεν είχε συνηθίσει έτσι. Πρώτη φορά του συνέβαινε (και του συμβαίνει) κάτι τέτοιο, κάτι νέο, έπρεπε να το διαχειριστεί. Κανείς ποδοσφαιριστής δεν παίρνει την φανέλα του βασικού σπίτι του, αλλά είναι πάντα άβολο όταν σου συμβαίνει για πρώτη φορά.

Όπου κι αν έπαιζε, η ενδεκάδα ξεκινούσε από αυτόν. Στη Μπρέινταμπλικ, στη Βίκινγκ, στη Λόκερεν, στη Γρανάδα, στη Ροστόφ. Παντού βασικός. Έλειπε μόνο λόγω κάποιου τραυματισμού ή τιμωρίας.

Όταν ήρθε στον ΠΑΟΚ είχε στα πόδια του ακριβώς 200 παιχνίδια πρωταθλήματος κι άλλα 58 σε άλλες διοργανώσεις ή με την εθνική του. Όλα αυτά μέσα σε 7 χρόνια επαγγελματικής καριέρας, τουτέστιν 35-40 ματς την σεζόν.

Από τον Γενάρη, που μετακόμισε στην Θεσσαλονίκη μέχρι σήμερα, έχει ιδρώσει την φανέλα του ΠΑΟΚ μόλις για 532 λεπτά. Τίποτα, για κάποιον που αυτά τα λεπτά τα έκανε σε έναν μήνα.

Αποκτήθηκε από τον ΠΑΟΚ ως ένας από τους κορυφαίους αμυντικούς του ρωσικού πρωταθλήματος, ως ο θεμέλιος λίθος της άμυνας της Ροστόφ, ως ένας παίκτης που βρέξει χιονίσει ήταν στις κλήσεις της Εθνικής Ισλανδίας, με την τρομακτική ποδοσφαιρική πρόοδο τα τελευταία χρόνια.

Δεν ήρθε για να γυαλίζει τον πάγκο, αλλά ως δικλείδα ασφαλείας σε περίπτωση που κάποιος των Φερνάντο Βαρέλα και Χοσέ Αντόνιο Κρέσπο δεν ανανέωνε το συμβόλαιο του (αμφότερα έληγαν το καλοκαίρι), ως διάδοχη λύση, σε ένα εξαιρετικά αξιόπιστο δίδυμο. Γι’ αυτό και κόστισε ακριβά. Πολύ ακριβά. Είτε το πιστεύετε, είτε όχι, ο Σβέριρ Ίνγκι Ίνγκασον είναι η ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία του ΠΑΟΚ κόστισε πάνω από 4 εκατομμύρια ευρώ! Κι όμως, ο 26χρονος Ισλανδός έπαιξε πέρσι όλο κι όλο ένα ματς πρωταθλήματος, άλλο ένα σκάρτο φέτος (52 λεπτά) και 5 ματς κυπέλλου, όχι όμως τον τελικό, όπου μπήκε ως αλλαγή καθυστέρησης! Σχεδόν τίποτα δηλαδή.

Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί, όμως, ότι αδικήθηκε κιόλας. Πως να σπάσει πέρσι το δίδυμο Κρέσπο – Βαρέλα, που δεν άφηνε τίποτα να περάσει; Πως να βγάλεις από την ενδεκάδα κάποιον εκ των δύο, την ώρα που συνεννοούνταν με κλειστά μάτια και ειδικά στο κρισιμότερο σημείο μιας σεζόν που ο ΠΑΟΚ έφτανε ολοένα και πιο κοντά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος; Δεν ήταν ώρα για πειράματα, ούτε για δοκιμές. Δεν προέκυψαν ούτε τιμωρίες, ούτε τραυματισμοί ως εκ τούτου ο Ισλανδός έμεινε ως χρυσή εφεδρεία να περιμένει την ευκαιρία του.

Η αλήθεια είναι πως ο Ίνγκασον χρειαζόταν χρόνο προσαρμογής. Όχι τόσο στο ελληνικό ποδόσφαιρο ή τον ΠΑΟΚ, αλλά στον τακτικό του σχηματισμό, στην λογική του παιχνιδιού του. Τόσο στη Ροστόφ, όσο και στη Γρανάδα, οι ομάδες του συνήθιζαν να αμύνονται βαθιά, να περιμένουν τον αντίπαλο. Αμφότερες έπαιζαν με τρεις στόπερ, σύστημα που ευνοεί, που κολακεύει τους κεντρικούς αμυντικούς. Σύστημα που κάνει την ζωή τους πιο εύκολη, τους χώρους λιγότερους, την αμυντική γραμμή πιο πυκνή. Στον Δικέφαλο χρειαζόταν να παίξει ψηλά, σε ομάδα κατοχής. Κάτι που είχε να κάνει από την εποχή που έπαιζε στην χώρα του και την Μπρέινταμπλικ, πριν από 6 χρόνια. Ακούγεται ασήμαντο ως λεπτομέρεια, αλλά δεν είναι.

Οι δικαιολογίες, όπως, και τα ψέματα τελείωσαν. Ο σοβαρός τραυματισμός του Φερνάντο Βαρέλα στο γόνατο, φέρνει βίαια τον Ίνγκασον από τον ρόλο της εφεδρείας απότομα στην πρώτη γραμμή. Μία ισλανδική παροιμία λέει «Kemst þó hægt fari». Ακόμα κι αν ταξιδεύεις αργά, θα φτάσεις στον προορισμό σου. Μπορεί να άργησε, αλλά η ώρα του Βίκινγκ ήρθε…

Άμυνα ξανά απ’ την αρχή

Η πρωταθληματική άμυνα του ΠΑΟΚ είχε τον Πασχαλάκη κάτω από τα δοκάρια, τους Λέο Μάτος και Βιεϊρίνια στα δύο άκρα της άμυνας και τους Βαρέλα – Κρέσπο σε ρόλο στόπερ. Πλέον η διάταξη αυτή και για τον επόμενο ένα μήνα τουλάχιστον διαφοροποιείται κατά τα 3/5, αφού ο Ζίφκοβιτς έχει «φάει» τη θέση του Πασχαλάκη, ο Γιαννούλης έχει μονιμοποιηθεί στο αριστερό άκρο της άμυνας μετά τον τραυματισμό του Βιεϊρίνια, ενώ και ο Ίνγκασον μπαίνει στην εξίσωση αντί του τραυματία Βαρέλα.

Με τον ΠΑΟΚ να έχει δεχθεί γκολ σε όλα του τα φετινά ματς, η προσθήκη του Ισλανδού μπορεί να αλλάξει την ενέργεια και την αύρα πίσω, αν και η απουσία του λόγω εθνικών ομάδων, καθιστά αδύνατη τις δοκιμές για αναζήτηση αυτοματισμών σε αμυντικά στημένα και ροή παιχνιδιού. Με τον Ίνγκασον ο ΠΑΟΚ κερδίζει σε ύψος (μετά τον Εσίτι είναι ο πιο ψηλός παίκτης του ρόστερ με ύψος 1,88), βρίσκει έναν στόπερ που μπορεί να παίξει ως βεντούζα στον αντίπαλο φορ, δεν χάνει σε ότι αφορά το build-up και θα προσπαθήσει να ενεργοποιήσει έναν παίκτη που αποτελεί ένα σημαντικό περιουσιακό στοιχείο, ένα σημαντικό κεφάλαιο, μία επένδυση που οφείλει να διατηρήσει ενεργή και ζεστή.

Ψάχνοντας την ευκαιρία

Μία από τις παράπλευρες απώλειες που έφερε ο αποκλεισμός από την Σλόβαν Μπρατισλάβας ήταν η συρρίκνωση του αγωνιστικού προγράμματος, το ρόστερ είχε υπολογιστεί για 6 επιπλέον ευρωπαϊκές βραδιές, που θα απαιτούσαν rotation, μοίρασμα του χρόνου συμμετοχές, ώστε να αποφεύγονται κούραση, τραυματισμοί, αλλά και να παίρνουν ακόμα περισσότεροι παίκτες λεπτά και να αποφεύγονται οι γκρίνιες. Αυτό δεν έγινε ποτέ και με δεδομένο το νέο format του Κυπέλλου Ελλάδας που δεν προβλέπει παιχνίδια για τον κάτοχο του τίτλου μέχρι τον Ιανουάριο, έφερε τον ΠΑΟΚ να έχει ελάχιστα παιχνίδια, κανένα περιθώριο για πειράματα και πολλά στόματα να ταΐσει!

Κάπως έτσι ο Ίνγκασον έμεινε με 52 λεπτά συμμετοχής, παίκτες όπως ο Στοχ, ο Μιχάι, ο Λάμπρου δεν έχουν αγωνιστεί ούτε λεπτό, κάποιοι εξ’ αυτών δεν χωράνε ούτε στην αποστολή. Το «πρόβλημα» θα ενταθεί, τώρα που επιστρέφουν Μαουρίσιο και Βιεϊρίνια, με το παράθυρο να ανοίγει μόνο για περιπτώσεις τραυματισμών ή τιμωριών.

Ο τραυματισμός του Φερνάντο Βαρέλα δεν δίνει μόνο φανέλα βασικού στον Ίνγκασον, αλλά ανεβάζει στην ιεραρχία τον Ένεα Μιχάι, ο οποίος για τον επόμενο ένα με ενάμιση μήνα θα λογίζεται ως τρίτος στόπερ, με τον νεαρό Μιχαηλίδη να είναι κι αυτός σε κατάσταση επιφυλακής, αν προκύψει κάτι.

Με δεδομένο ότι η σεζόν στο πρωτάθλημα θα είναι μεγαλύτερη από πέρσι (36 παιχνίδια) και με την πιθανότητα ο ΠΑΟΚ να έχει άλλα 7 παιχνίδια κυπέλλου (αν φτάσει για τέταρτη σερί χρονιά στον τελικό), τότε καταλαβαίνει κανείς ότι κανείς δεν πρέπει να απογοητεύεται, αφού δεν έχουμε διανύσει παρά το 1/7 της σεζόν. Ευκαιρίες θα προκύψουν, πιθανώς για όλους.

Πηγή : FORZA