Τέσσερις μήνες μετά την ανακοίνωση πως πάσχει από λευχαιμία ο Σίνισα Μιχάιλοβιτς έδωσε συνέντευξη τύπου για να παραθέσει με τον δικό του τρόπο την συγκλονιστική μάχη που δίνει από τότε.

Λίγο πριν αρχίσει να μιλάει στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα του νοσοκομείο Σαντ’ Ορσολα στην Μπολόνια, είδε την πόρτα να ανοίγει και να ξεπροβάλλουν οι παίκτες του που ήθελαν να του κάνουν έκπληξη: «Δεν θα έπρεπε αν είστε στην προπόνηση τέτοια ώρα; Δεν υπάρχει καμία καλή δικαιολογία για να μην είστε εκεί τώρα»! Τον λόγο πήρε ο αρχηγός Μπλερίμ Τζεμαΐλι, ο οποίος απάντησε με την ατάκα: «Μας έλειψες λιγάκι κόουτς και θέλαμε να είμαστε εδώ».

Ο Σίνισα Μιχάιλοβιτς ήταν ενθουσιασμένος, αλλά και συγκινημένος μαζί. Τέσσερις μήνες μετά την ανακοίνωση ότι πάσχει από λευχαιμία ήταν στο βήμα για να πει ότι η μάχη που δίνει βρίσκεται σε καλό δρόμο: «Δεν μπορώ να καθίσω για πολύ σε ένα δωμάτιο με τόσους ανθρώπους. Είμαστε τώρα 20-25 άτομα, είμαστε ήδη πολλοί. Είναι μία εκδήλωση για να δηλώσω την ευγνωμοσύνη μου για την αγάπη που έλαβα τους τελευταίους μήνες. Την τελευταία φορά που μίλησα ήταν στις 13 Ιουνίου, όταν ανακοίνωσα την ασθένειά μου.

Μετά από αυτό το ταξίδι που έκανα επέλεξα να δώσω αυτή την συνέντευξη τύπου πλάι στους γιατρούς που με περιέθαλψαν. Θα ήθελα να περιγράψω το μονοπάτι που διέσχισα και την κατάσταση της υγείας μου. Σε αυτούς τους δύσκολους 4 μήνες γνώρισα εκπληκτικούς ανθρώπους, τις νοσοκόμες που με φρόντισαν και με υποστήριξαν. Έχω σκληρό χαρακτήρα, μερικές φορές δύσκολο, όμως αυτές ήταν υπέροχες. Ευχαριστώ όλους όσοι με υποστήριξαν με γράμματα, με μπάνερ, με μηνύματα. Ήταν υπέροχο. Θέλω να τους ευχαριστήσω όλους. Ένιωσα προστατευμένος, ειδικά από τους οπαδούς της Μπολόνια που μου συμπεριφέρθηκαν σαν να ήμουν γιος τους. Ευχαριστώ από καρδιάς την οικογένεια μου, τον αδερφό μου, την μητέρα μου, τα παιδιά μου, την γυναίκα μου. Το μόνο πρόσωπο που πραγματικά έχει μεγαλύτερα αρχ…α από μένα!

Ποτέ δεν ένιωσα ήρωας, είμαι απλώς ένας άνθρωπος. Αυτή η αρρώστια δεν μπορεί να ξεπεραστεί μόνο με θάρρος, αλλά με φροντίδα. Δεν είναι ντροπή. Το μόνο πράγμα που οι ασθενείς δεν πρέπει να χάσουν είναι η θέληση τους για ζωή. Χρειάζεται υπομονή για να πολεμήσεις αυτή την ασθένεια, είναι μπάσταρδη. Το να περάσει κανείς τέσσερις μήνες σε ένα δωμάτιο χωρίς να πάρει ούτε μία ανάσα καθαρού αέρα δεν είναι εύκολη. Ακόμα φοβάμαι, αλλά με δυναμώνει κιόλας, με βοηθάει να μην είμαι υπερβολικός. Ελπίζω να βγω από εδώ ένας καλύτερος άνθρωπος. Στην προηγούμενη μου ζωή η υπομονή δεν ήταν το φόρτε μου. Τώρα είναι ένα δώρο που πρέπει να έχω. Απολαμβάνω κάθε λεπτό.

Δεν ήθελα η ασθένειά μου να γίνει δικαιολογία για την Μπολόνια. Θα περίμενα περισσότερα από αυτούς στο γήπεδο. Πολέμησα κάθε μέρα και έκανε πράγματα που κανείς δεν θα έκανε. Ήμουν εκεί με 40 πυρετό. Πάντα. Κάθε μέρα έκανα θυσίες για να είμαι εκεί. Παρόλα αυτά είμαι τσαντισμένος με τα αποτελέσματα, την νοοτροπία, τα παιχνίδια. Από εδώ και πέρα πρέπει να δίνουμε το 200%.

Κάποιες φορές οι νοσοκόμες δίσταζαν να μπουν μέσα στο δωμάτιο, επειδή ήμουν πολύ νευρικός, επειδή ήθελα να πάρουμε βαθμούς, ώστε να επιστρέψουμε στο σωστό δρόμο. Όταν έφυγα η σύζυγος μου πόσταρε μία φωτογραφία με μία φράση του Έρος Ραματσότι που έλεγε ότι τα καλύτερα πράγματα δεν έχουν έρθει ακόμα. Τώρα θέλω να χρησιμοποιήσω μία άλλη φράση του Βάσκο Ρόσι: Είαι ακόμα εδώ. Και θα είμαι!

Σε ότι αφορά τον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς, το ακούσαμε για πρώτη φορά πριν από 10 ημέρες. Θα δούμε τι θα γίνει. Ενδιαφέρεται. Αν έρθει θα το κάνει για μένα, αλλά κατανοώ ότι υπάρχουν κι άλλες προτάσεις. Θα με πάρει τηλέφωνο όταν λάβει την τελική του απόφαση, όμως προς το παρόν όλα είναι στον αέρα».