Κάποτε ο -τότε θεωρητικά αντικειμενικός- Αντώνης Καρπετόπουλος είχε την ευφυή ιδέα να ονομάσει έτσι μια εκπομπή του στην ΕΡΤ. Έβαλε δίπλα του και την Αφροδίτη Σημίτη. Χαριτωμενιά στο πάνελ, χαριτωμενιά στον τίτλο. Άλλωστε τότε -και για πολλά χρόνια πριν και μετά- ο Ολυμπιακός τα έλεγχε όλα. Ομάδες, διαιτητές, παράγοντες, πάγκους, σημαιάκια. Λίγο χιούμορ θα εκτόνωνε το κλίμα του “ολοκληρωτικού ερυθρόλευκου καθεστώτος”, τις παράγκες και τα αίσχη που συνηθίσαμε να βλέπουμε από διαιτητές που οδηγούσαν… καροτσάκι κάθε χρόνο την ομάδα του Πειραιά στους τίτλους.

Είναι σίγουρο ότι ο καλός συνάδελφος -ανοιχτά και ξεκάθαρα πλέον, εξέχων στέλεχος της ερυθρόλευκης προπαγάνδας- δε θα περίμενε ποτέ, αυτή την έκφραση να τη βρει μπροστά του. Πόσο δε μάλλον έχοντας απέναντι του τον ΠΑΟΚ. Τον ΠΑΟΚ που όσο ήταν αδύναμος, ήταν και αγαπητός. Τον χτυπούσαν φιλικά στην πλάτη και συνέχιζαν την αρπαγή σωρείας πρωταθλημάτων, είτε το άξιζαν είτε όχι. Κάποια στιγμή, και αφού από τον Κόκκαλη πήγαμε στον Μαρινάκη, το πράγμα εξελίχθηκε και φτάσαμε στο “να φτιάξτε ομάδες να κερδίζετε και τους διαιτητές”. Με το ίδιο αίσθημα υπεροχής του “κάνω ό,τι γουστάρω”. Το υπερτροφικό “εγώ” και ο “φαταουλισμός” του Έλληνα εφοπλιστή ανέβασαν το level της υπεροψίας και της αλαζονείας.

Ώσπου κάποια στιγμή, φτάσαμε να βλέπουμε ένα ντέρμπι Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ με διεθνή αλλά 50αρίσια διαιτησία, και μάλιστα μέσα στο “Γεώργιος Καραϊσκάκης”. Και πού να αντέξουν αυτοί που για δεκαετίες έμαθαν στην απροκάλυπτη εύνοια. Πού να αντέξουν ότι δε θα δίνεται φάουλ κάθε πτώση γύρω από την περιοχή, ότι δε θα προφυλάσσονται οι “ερυθρόλευκοι” παίκτες, ότι θα πάρουν όσα πέναλτι και όσες καθυστερήσεις χρειαστεί για να φτάσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Δε χωνεύεται εύκολα.

Για να πω την αλήθεια, αυτός ο Σάντσεθ Μαρτίνεθ δεν ήταν και τίποτα ιδιαίτερο. Έδωσε αρκετά ανάποδα σφυρίγματα, έχασε φάσεις αλλά ακόμα και αυτά ήταν μοιρασμένα. Αντιμετώπισε ακριβώς το ίδιο τις δυο ομάδες, κι αυτό βοήθησε ώστε να δούμε ένα ωραίο ντέρμπι. Γιατί υπήρχε και αγώνας. Εκεί, ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να είχε κερδίσει μόνο με την εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου και με καλή διαχείριση στην επανάληψη. Το δεύτερο δεν το κατάφερε. Και δεν πιστεύω ότι φταίει ο Φερέιρα για αυτό αλλά οι παίκτες. Ο Πορτογάλος τροποποίησε σωστά τη διάταξή του σε 4-5-1, έκανε σωστές αλλαγές, αλλά τελικά δεν πήρε τίποτα κι από κανέναν. Τόσο ο Άκπομ και ο Πέλκας, όσο ακόμα και ο Μαουρίσιο ήταν οι κατάλληλοι παίκτες με τα κατάλληλα χαρακτηριστικά. Δεν δικαίωσαν όμως τον προπονητή τους. Όπως και ο Μπίσεσβαρ που συνεχίζει να αποτελεί πρόβλημα παρά λύση στη δημιουργία του ΠΑΟΚ.

Από την άλλη, ο Ολυμπιακός συνεχίζει να μου δείχνει πολύ λίγος για να κοντράρει μέχρι τέλους τον Δικέφαλο. Δεν ξέρω τι θα γίνει αν κάνει μεταγραφές ή αν φύγει ο Μάρτινς. Αυτή τη στιγμή δε φοβίζει αλλά φοβάται. Το μοναδικό που μπορώ να του αναγνωρίσω είναι η ένταση που έβγαλαν οι παίκτες του στο τελευταίο 20λεπτο, άσχετα αν δεν μπόρεσαν να απειλήσουν. Με παιχνίδι μεσοβδόμαδα, αυτό θα έπρεπε να γίνει από τον ΠΑΟΚ, όμως αυτός παρουσίασε ξανά το ίδιο σύμπτωμα. Τα είπαμε μια βδομάδα πριν με τον Φερέιρα για αυτό το θέμα. Οφείλει πρώτα να το παραδεχτεί και μετά να το λύσει…

Facebook Page: Θόδωρος Χαστάς

Twitter: Thodoros Hastas

Instagram: theohastas