Ο πυγμάχος του ΠΑΟΚ, Χρήστος Καραγκούνης, μίλησε για την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, για τον επόμενό του στόχο του, για το τμήμα, για το πως συνδυάζει δουλειά και πυγμαχία, για τον Χάρη Μάλλιο, που ανέλαβε το τμήμα, αλλά και για τα νέα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν.
Αναλυτικά όσα δήλωσε:
Για την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου:
«Την πρώτη μέρα πέρασα με μπάι, την Παρασκευή κληρώθηκα με έναν αθλητή της «χρυσής γωνιάς» από την Αθήνα. Πέρασα, είχαμε ένα ωραίο παιχνίδι και την επόμενη ημέρα έπαιξα με έναν αθλητή του Ολυμπιακού. Πήγε καλά, όμως εγώ δεν είμαι ικανοποιημένος από το παιχνίδι μου, θα μπορούσα να δώσω κι άλλα.
Πολλοί μου είπαν ότι στο δεύτερο και τον τρίτο γύρο, ήμουν καλύτερος και αδικήθηκα, αλλά όπως και να έχει έτσι είναι αυτά στην πυγμαχία, πρέπει να κάνεις την διαφορά. Ήταν μια καλή εμπειρία και θα προσπαθήσω να γίνομαι κάθε φορά καλύτερος».
Για τον επόμενό του στόχο:
«Επόμενος στόχος είναι και πάλι το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα του χρόνου, γιατί είναι το πιο σημαντικό και ότι αγώνες μπορώ να πηγαίνω να παίζω, όλα αυτά αναλόγως με συνεννόηση, γιατί δουλεύω κιόλας είναι πως θα βγει και το πρόγραμμά μου. Όσο μπορώ θα κάνω προπονήσεις να πηγαίνω σε αγώνες».
Για το πως συνδυάζει δουλειά και πυγμαχία:
«Η αλήθεια είναι πως είναι λίγο… ζόρικο. Δεν έχεις τις ίδιες αποδόσεις που θα μπορούσες να έχεις, ούτε φυσικά και τις ίδιες προπονήσεις, άμα δεν δουλεύεις, μπορείς να κάνεις και δύο και τρεις προπονήσεις, άμα δουλεύεις, είσαι μια το πολύ δύο προπονήσεις τη μέρα και έχεις άλλες αποδόσεις».
Για την δουλειά που γίνεται στο τμήμα:
«Έρχονται κάποια άτομα, άλλοι αποχωρούν, αλλά εντάξει έχουμε άτομα που προσπαθούνε και το θέλουν πολύ».
Για το γεγονός πως ο Χάρης Μάλλιος ανέλαβε το τμήμα:
«Είναι πολύ πρόθυμος να βοηθήσει και να κάνει ότι μπορεί και αυτό μας δίνει ψυχολογία, ώστε να συνεχίσουμε».
Για τα νέα παιδιά που μπαίνουν στον χώρο της πυγμαχίας:
«Άλλοι έρχονται προπόνηση απλά να γυμναστούν, όμως κάποιος που έχει στόχους θα το παλέψει, πρέπει να δείξει φυσικά πόσο το θέλει, άλλος είναι και ανάλογα τι πίκρες δέχεται από την ζωή και φυσικά υπάρχουν και στους αγώνες αδικίες πολλές φορές.
Αν κάποιος δεν έχει χρόνο, κίνητρο και βοήθεια, δυστυχώς η πυγμαχία δεν είναι τόσο ανεβασμένη στην Ελλάδα και οι περισσότεροι αθλητές δεν έχουμε βοήθεια. Οπότε αυτό είναι κάτι που μπορεί να σε κάνει να μην ασχοληθείς τόσο ή και ακόμα να τα παρατήσεις, γιατί χρειάζεσαι και λεφτά χρειάζεσαι και να δουλεύεις, οπότε όλα αυτά σε αφήνουν πίσω».
