Μεγάλος χαμός γίνεται στο διαδίκτυο και όχι μόνο με αφορμή την ανακοίνωση της ΠΑΕ Ολυμπιακός, ότι ο Ιβάν Σαββίδης είναι «Ρώσος»… Υπονοώντας ότι εθνικά είναι Ρώσος -ήτοι μη Έλληνας- και όχι ότι υπήρξε πολίτης της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Εννοείται ότι η χρήση αυτού του εθνικού προσδιορισμού γίνεται μειωτικά και περισσότερο εντάσσεται σε μια μεγάλη ρατσιστική παράδοση της «Μικράς πλην Εντίμου» που ξεκινά με τους «τουρκόσπορους» του 1922 (της μοναρχικής Δεξιάς) και φτάνει στους «ελληνοποιημένους» του 2000 (του Κωστάκη Καραμανλή) για να αποθεωθεί με τη στέρηση των στοιχειωδών πόρων από τους γέροντες πρόσφυγες Πόντιους της ΕΣΣΔ το 2012 από τον ανάλγητο Γιάννη Βρούτση (κάτι που οδήγησε στο θάνατο από την ανέχεια μεγάλο αριθμό συμπολιτών μας).
Η επιλογή του Ιβάν Σαββίδη να μιλά στα ρωσικά και να χρησιμοποιεί μεταφραστή έχει προκαλέσει διάφορες αντιδράσεις και επικριτικά σχόλια. Εάν αγνοήσουμε τις ρατσιστικές αναφορές του Ανδρέα Ανδριανόπουλου -ο οποίος πριν από καιρό λειτούργησε ως κοινός «χουλιγκάνος» -εμφανίστηκαν πλήθος αναφορών για το θέμα αυτό στο δημόσιο χώρο. Στο πλαίσιο του προβληματισμού για το θέμα αυτό εντάσσεται η σχετική αναφορά του Μαρινάκη, αλλά και πολλών σχολιασμών στο διαδίκτυο. Στην καλύτερη εκδοχή, τα σχόλια αυτά βασίζονται στην άγνοια περί των συνθηκών διαμόρφωσης του νέου ελληνισμού στο ελεύθερο κράτος, καθώς και στην απόλυτη άγνοια της ιστορίας των Ελλήνων στη Ρωσία και στην ΕΣΣΔ…
Δεδομένο είναι ότι ο Σαββίδης προέρχεται από ελληνόφωνο πληθυσμό. Ιστορικά στην ελληνική περίπτωση η γλώσσα ήταν δευτερεύον στοιχείο στην εθνική ταυτότητα. Το πρωτεύον ήταν η ελληνορθόδοξη προέλευση και η συνείδηση περί της ταυτότητας. Χαρακτηριστικό είναι ότι στις πρώτες ελληνικές συνεδριάσεις μετά το 1832, η αλβανοφωνία ήταν κοινός τόπος στη Βουλή των Ελλήνων λόγω της αρβανίτικης καταγωγής μεγάλου μέρους των Βουλευτών. Επίσης, η γλώσσα με την οποία συνεννοούνταν ο Μιαούλης με τους συντρόφους του πριν τινάξει την οθωμανική ναυαρχίδα ήταν επίσης η αλβανική. Χωρίς αυτό να σημαίνει τίποτα….
Επίσης, στις μέρες μας, ο κορυφαίος Έλλην της Διασποράς υπήρξε ο ελληνοαμερικανός μεγαλοβιομήχανος Άντριου Άθενς, ο οποίος διετέλεσε πρόεδρος στα πρώτα Δ.Σ. του ΣΑΕ. Ο Άθενς μιλούσε ελάχιστα ελληνικά και η συνεννόηση γινόταν μόνο στην αγγλική γλώσσα. Αυτό δεν σήμαινε τίποτα όμως στη συνείδησή του και στην δράση του υπέρ του ελληνισμού….
Επίσης, ο Ιβάν Σαββίδης προέρχεται από τον ελληνισμό που μεγαλούργησε από τον 19ο αιώνα στη Ρωσία, αλλά και στη σοβιετική περίοδο έως και το 1937, όταν ξεκίνησαν οι αντιμειονοτικές σταλινικές διώξεις… Οι πληθυσμοί αυτοί διαπαιδαγωγήθηκαν μέσα στο σοβιετικό πλαίσιο των 70 χρόνων, πλήρως αποκομμένοι από τα δυτικά πρότυπα και από την ίδια την Ελλάδα, την οποία θεωρούσαν ως μόνη πατρίδα. Ήταν αναγνωρισμένοι ως επίσημη ελληνική μειονότητα που ο σκληρός πυρήνας της με βάση την απογραφή του 1989 έφτανε τις 360.000 (ο πραγματικός εκτιμάμε ότι πλησίαζε τις 500.000) άτομα περίπου.
Ένεκα των σταλινικών διώξεων του ’37 – ’38 (που έκλεισε τα ελληνικά σχολεία) και των εκτοπίσεων του ’49 στην Κεντρική Ασία ανάπτυξαν μια εξωφρενική ελλαδολατρεία…. Βέβαια, μετά τη σοβιετική κατάρρευση περισσότεροι από 200.000 έφτασαν στην Ελλάδα (μεταξύ αυτών και οι γονείς του Σαββίδη). Εδώ συνάντησαν την πραγματική Ελλάδα και τον αληθινό Νεοέλληνα….
Οπότε, έως σήμερα έχουν μεσολαβήσει 25 χρόνια ελεύθερης επαφής των δύο ελληνικών κόσμων… και υποθέτω ότι οι αυταπάτες και οι ωραιοποιήσεις είχαν παραχωρήσει πλέον τη θέση τους σε μια πιο ρεαλιστική εκτίμηση.
Πηγή: ethnos.gr – Κείμενο: Βλάσης Αγτζίδης
