Για την κατάκτηση του πρωταθλήματος μέσα στον Πειραιά μίλησε το λίμπερο του ΠΑΟΚ, Δημήτρης Κωνσταντινίδης, ο οποίος τόνισε ότι αυτό που έζησε εκείνη την χρονιά ήταν σαν… όνειρο.
Όσα είπε στην ιστοσελίδα του «ασπρόμαυρου» ερασιτέχνη:
«Το 2016-17 ήταν η πρώτη μου σεζόν στον ΠΑΟΚ, μόλις είχα φύγει από την Ορεστιάδα. Ο ΠΑΟΚ ήταν δύο συνεχόμενες φορές πρωταθλητής και όπως είναι λογικό ο ενθουσιασμός μου ήταν τεράστιος που θα γινόμουν και εγώ μέλος αυτής της ομάδας. Θέλοντας πολύ να ζήσω και εγώ στιγμές ανάλογες με αυτές που έβλεπα στις προηγούμενες χρονιές του ΠΑΟΚ.
Φτάσαμε λοιπόν στα ημιτελικά, παίξαμε με τον Παναθηναϊκό που ήταν πολύ δυνατός εκείνη την χρονιά και μας είχε κερδίσει δύο φορές στην κανονική περίοδο. Είχαμε αρχίσει να ανεβαίνουμε, παίζαμε πολύ καλά. Κάναμε ένα σχετικά εύκολο 3-0 στις νίκες και προκριθήκαμε στον τελικό κόντρα στον Ολυμπιακό. Είχαν έρθει λοιπόν οι τελικοί και ήταν κάτι που περίμενα με τρελή ανυπομονησία.
O πρώτος τελικός δεν κύλησε και φύγαμε με 3-0 ήττα μέσα στο Ρέντη. Δεύτερος τελικός και κερδίζουμε μέσα στο Παλατάκι 3-0, ήταν και η πρώτη νίκη στη σεζόν απέναντι στον Ολυμπιακό. Εκεί πιστεύω άρχισε να γυρνάει η ψυχολογία μας και καταλάβαμε πως όλα είναι εφικτά.
Τρίτος τελικός και γίνεται το μπρέικ με 2-3. Απίστευτη χαρά! Όλοι μας, πολύ ενθουσιασμένοι και ήμασταν ένα βήμα μακριά από το τίτλο, αφού το τέταρτο ματς ήταν στο σπίτι μας. Προσωπικά ήταν σαν ένα όνειρο έτοιμο να πραγματοποιηθεί και όλα αυτά που έβλεπα τις προηγούμενες χρονιές να τα ζήσω και εγώ.
Tο Παλατάκι γεμάτο, ατμόσφαιρα φανταστική αλλά ο αγώνας δε πήγε και τόσο καλά. Χάσαμε 0-3 και εκεί πιστεύω ήταν που πάρα πολλοί μας ξέγραψαν και θεώρησαν τον Ολυμπιακό πρωταθλητή, καθώς ξαναγυρνούσε η σειρά στην έδρα του. Μετά το τέταρτο ματς σίγουρα ήμασταν στεναχωρημένοι που δεν τελείωσε μέσα στην έδρα μας, αλλά δεν νιώθαμε απογοήτευση, ούτε τα είχαμε παρατήσει. Αντιθέτως έβλεπα πολύ ηρεμία στην ομάδα, σιγουριά και πολύ καλό κλίμα, λέγαμε πως αφού το κάναμε μία φορά, μπορούμε να το κάνουμε ακόμα μία, όντως το πιστεύαμε.
Την ημέρα του τελικού είχε γίνει ένα φοβερό περιστατικό το οποίο δεν μπορώ να ξεχάσω. Ο οδηγός που μας μετέφερε κατάλαβε λάθος και έτσι δεν πήγαμε για πρωινή προπόνηση. Ήταν από τις πιο αστείες στιγμές, ο Ελγκέτα είχε τρελαθεί. Φυσικά το λάθος δεν ήταν της ομάδας, αλλά ο οδηγός ζούσε σε άλλο πλανήτη. Έτσι πήγαμε στον αγώνα απροπόνητοι.
Μέσα στο Ρέντη γινόταν χαμός. Όπως είναι λογικό είχαν ετοιμαστεί και αυτοί για φιέστα. Φαινόμασταν τόσο ανεπηρέαστοι απ’ότι γινόταν εκεί μέσα, που όλα τα παιδιά έπαιξαν φανταστικά και ειλικρινά σε εκείνο το ματς δε θυμάμαι κανέναν που να υστέρησε έστω και λίγο. Μετά την κατάκτηση του τρίτου σετ ο Ολυμπιακός έσβησε, και το τέταρτο το πήραμε πολύ εύκολα. Ήμασταν δηλαδή πρωταθλητές. Ένα συναίσθημα ανεπανάληπτο που δεν μπορώ να περιγράψω. Αυτό που είχαμε καταφέρει εκείνη τη μέρα, εκεί μέσα, ήταν κάτι το μοναδικό. Είχαμε ξεπεράσει τους εαυτούς μας και ήμασταν πολύ περήφανοι για αυτό!
Γενικά εκείνη την χρονιά δύσκολα θα την ξεχάσω. Ήταν ένα όνειρο για μένα που έγινε πραγματικότητα. Ήταν κάτι πολύ ωραίο, γιατί παρ’όλο που η νίκη ήρθε με πολύ ανορθόδοξο τρόπο το χάρηκα πολύ! Η στιγμή που προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο μετά τον 5ο τελικό, οπού γινόταν πανικός με αμέτρητους φίλους του ΠΑΟΚ, επικρατούσε μία ατμόσφαιρα φανταστική. Είναι εικόνες που δεν θα ξεχάσω ειλικρινά ποτέ!»
