Ωραία. Τα παλικάρια με τα κοντά παντελονάκια ξαναμαζεύτηκαν στα προπονητικά κέντρα, παίζουν κυνηγητό ανά 5αδες και 6αδες ανάμεσα σε στοίβες με αντισηπτικά και μάσκες, και μετά καβαλούν τα πολυτελή αυτοκίνητά τους για να πάνε να κάνουν μπάνιο στο σπίτι. Κι έπειτα; Κάποια στιγμή αναγκαστικά θα ασχοληθούμε και λίγο πιο σοβαρά. Στη ρεαλιστική πλευρά μιας πιθανής επανέναρξης του πρωταθλήματος.
Υπό τις υπάρχουσες συνθήκες και προϋποθέσεις, μόνο δυο περιπτώσεις χωρούν στο μυαλό μου: ή ο κορονοϊός και οι επιπτώσεις του δεν ήταν ποτέ τόσο σοβαρές όσο παρουσιάστηκαν, ή αυτό που θα παρακολουθήσουμε δε θα είναι ποδόσφαιρο αλλά μια σπαρταριστή παρωδία.
Εμβόλιο δεν υπάρχει ακόμα, φάρμακο δεν υπάρχει ακόμα. Άρα ο ιός βρίσκεται ακόμα εκεί έξω, χωρίς να υπάρχουν τρόποι για να αντιμετωπιστεί ή να εξολοθρευτεί. Σωστά; Η κατάσταση εξακολουθεί να εξαρτάται από την ατομική ευθύνη και την ατομική υγιεινή. Σωστά;
Ας αφήσουμε λοιπόν τα όσα τραγελαφικά γίνονται στις προπονήσεις των ομάδων που ποτέ δε θα τα δούμε σε κοινή θέα. Ας αφήσουμε στην άκρη το γεγονός ότι κάποια στιγμή πρέπει να γίνουν ποδοσφαιρικές προπονήσεις, με μία μπάλα, συστήματα, επαφές, φιλικά ματς. Αλλιώς, προετοιμασία για επίσημο ματς δε γίνεται. Ας πάμε κατευθείαν στη… μαγική εκείνη μέρα που θα δούμε να ξεκινά ο πρώτος προγραμματισμένος αγώνας της Super League.
Αποδυτήρια θα υπάρχουν με τους παίκτες μέσα; Οδηγίες από τον προπονητή; Θα ανασαίνουν όλοι αυτοί μαζί σε μικρό χώρο; Με μάσκες ή χωρίς; Τους προφυλάσσουν αλήθεια οι μάσκες;
Και βγαίνουν οι δυο ομάδες με… ωραιότατες αποστάσεις μεταξύ τους στον αγωνιστικό χώρο και μας δείχνουν πόσο πιστά ακολουθούν τους κανόνες. Μετά; Η μία μπάλα που θα χρησιμοποιείται και θα πιάνεται από όλους; Ο ιδρώτας που θα στάζει από τους 35 βαθμούς Κελσίου μέσα στο κατακαλόκαιρο; Οι ποδοσφαιριστές θα μπορούν να φτύνουν, να κάνουν τάκλιν, να πιάνονται στις μονομαχίες, να στέκονται μαζί στο τείχους του φάουλ; Κι αν μπορούν, θα θέλουν ή θα φοβούνται; Ποιος θα τους “αναγκάσει” να κάνουν κάτι για το οποίο μπορεί να κινδυνεύσει η υγεία των ίδιων ή των δικών τους ανθρώπων;
Κι αφού τελειώσει η παρωδία, οι συγγενείς και φίλοι των ποδοσφαιριστών θα πρέπει να τους προσεγγίσουν; Ποιος τους εξασφαλίζει;
Κι αλήθεια γιατί πρέπει να γίνουν όλα αυτά; Για ποιο λόγο θα πρέπει να ληφθεί τέτοιο ρίσκο; Για να μη χαθούν τα λεφτά που τρέχουν από τα μπατζάκια της Super League; Από πού; Μα η υγεία δεν είναι αυτό που προέχει; Αυτό δε μας λένε τόσο καιρό οι Κυβερνώντες; Για αυτή την υγεία διαλύθηκε η πραγματική οικονομία μέσα σε δυο μήνες, το ποδόσφαιρο τούς συγκίνησε;
Ή μήπως θέλουν να ανυψώσουν το ηθικό του λαού, που θα δει ξανά -από το σπίτι του- ελληνικό ποδόσφαιρο; “Χέστηκα για το ηθικό του έθνους. Οι ζωές των ανθρώπων είναι σε ρίσκο” όπως είπε προχθές ο Ντάνι Ρόουζ στην Αγγλία. Για την Premier League. Φανταστείτε τι λένε οι Έλληνες για την Super League…
ΥΓ. Σύμφωνα με τα τελευταία ρεπορτάζ, ο πολυτάλαντος Λευτέρης Αυγενάκης μετράει μέρες μέχρι τον ανασχηματισμό για να μας αποχαιρετήσει. Σε περίπτωση που κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιωθεί, θα πρόκειται για μια σκανδαλώδη απόφαση Μητσοτάκη, με συγκεκριμένες αιτίες. Τις ίδιες για τις οποίες τοποθετήθηκε εξ αρχής ο Κρητικός πολιτικός σε αυτή τη θέση. Και αυτό δεν έχει καμιά σχέση με τον Μαρινάκη…
Facebook Page: Θόδωρος Χαστάς
Twitter: Thodoros Hastas
Instagram: theohastas
