Συνέντευξη σε μέσο ενημέρωσης της πατρίδας της παραχώρησε η παίκτρια της γυναικείας ομάδας χάντμπολ του ΠΑΟΚ, Μαρία Νίκολιτς, η οποία και τη νέα σεζόν θα φοράει τα ασπρόμαυρα.
Αναλυτικά, είπε:
«Παραμένω στον ΠΑΟΚ για τέταρτη συνεχόμενη σεζόν και είμαι χαρούμενη γι’ αυτό γιατί αισθάνομαι όμορφα στην ομάδα. Τα οικονομικά δεδομένα μπορεί να αλλάζουν λόγω του κορονοϊού και να υπάρχουν μειώσεις μισθών σε όλες τις ομάδες, αλλά εγώ αποφάσισα να συνεχίζω να αγωνίζομαι για τον ΠΑΟΚ. Τη νέα μας σεζόν ο στόχος θα είναι και πάλι το νταμπλ. Ο κύριος αντίπαλος μας, μοιάζει ότι θα είναι η Βέροια, αλλά νομίζω ότι θα τα καταφέρουμε. Θέλουμε να αγωνιστούμε και στην Ευρώπη, αλλά αυτό εξαρτάται και από το τι θα συμβεί με την πανδημία το φθινόπωρο. Ξέρω τις συμπαίκτριες που θα έχω για τη νέα σεζόν, καθώς ο ΠΑΟΚ κρατάει σε μεγάλο βαθμό τον κορμό της περασμένης σεζόν, ενώ θα αποκτηθούν παίκτριες από τη Σερβία, αλλά και συμπατριώτισσες μου. Σίγουρα θα αποκτήσουμε ακόμη μία πίβοτ, γιατί εκεί βασίζεται το παιχνίδι».
Οι σκέψεις της για το μέλλον:
«Έτσι όπως το σκέφτομαι τώρα, αυτή θα είναι η τελευταία μου σεζόν στο επαγγελματικό χάντμπολ. Έμεινα στον ΠΑΟΚ γιατί αισθάνομαι όμορφα. Έχω και άλλες προτεραιότητες στη ζωή μου πλέον, αλλά δεν έχω πάρει ακόμη την τελική μου απόφαση».
Για την δυναμική παρουσία του κόσμου του ΠΑΟΚ:
«Σε παιχνίδια που δεν έχουν κάποιο ενδιαφέρον από πλευράς αποτελέσματος ο κόσμος στην αρχή ήταν λίγος στις εξέδρες. Κυρίως μας παρακολουθούσαν γονείς, συγγενείς, ή αθλητές χάντμπολ από τη Θεσσαλονίκη και κάποιοι ελάχιστοι πιστοί οπαδοί. Όταν όμως αγωνιστήκαμε στην Ευρώπη αυτό άλλαξε τελείως. Με εξέπληξε πάρα πολύ το γεγονός ότι οι εξέδρες ήταν γεμάτες σε έναν αγώνα γυναικείου χάντμπολ. Την πρώτη χρονιά που πήγα στον ΠΑΟΚ χάσαμε ένα κύπελλο. Όμως ο κόσμος τραγουδούσε και μας υποστήριξε παρά την ήττα. Έχουμε οπαδούς του ΠΑΟΚ που μας στηρίζουν από την Αυστραλία και την Αφρική. Δεν έχω παίξει μπροστά σε καλύτερους οπαδούς στην καριέρα μου».
Όσον αφορά τη Θεσσαλονίκη και την προσαρμογή της όλα αυτά τα χρόνια εδώ, σημείωσε:
«Στην αρχή δεν μιλούσα ελληνικά, γιατί όταν πρωτοήρθα στην ομάδα ήμασταν αρκετές ξένες παίκτριες. Στη συνέχεια η επικοινωνία άρχισε να γίνεται είτε στα σέρβικα, είτε στα αγγλικά. Τώρα πλέον δεν έχω κανένα πρόβλημα. Μπορώ και να μιλήσω και να γράψω ελληνικά, αλλά έχω πρόβλημα μόνο στη γραμματική γιατί είναι δύσκολη.
Η ζωή στη Θεσσαλονίκη είναι όμορφη. Δεν βαριέσαι ποτέ. Μένω στο κέντρο και όλα όσα χρειάζομαι είναι δίπλα μου. Ο κόσμος είναι κοινωνικός, τα μαγαζιά είναι συνεχώς γεμάτα».
