Ακριβώς δέκα χρόνια μετά την τελευταία της συμμετοχή σε Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στίβου με τη φανέλα του ΠΑΟΚ, η έφορος -πλέον- του τμήματος Τάνια Κεραμυδά, έλαβε μέρος στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου ΑμεΑ που φιλοξενήθηκε στο ΟΑΚΑ το διάστημα 31 Ιουλίου με 2 Αυγούστου.

Το Σάββατο 2 Αυγούστου και ώρα 08:30 το πρωί, ξεκίνησε ο αγώνας της στον ακοντισμό, όπου στην πρώτη βολή σημείωσε νέο πανελλήνιο ρεκόρ στο αγώνισμα της κατηγορίας της, ενώ στην τέταρτη βολή του ίδιου αγώνα η Τάνια κατέρριψε και πάλι το δικό της πανελλήνιο ρεκόρ με άγχος να προλάβει να τρέξει στα 100μ., που ήταν 10 λεπτά μετά από την έναρξη του ακοντισμού (8:40).

Και οι έξι βολές της Τάνιας Κεραμυδά ήταν πάνω από το προηγούμενο πανελλήνιο ρεκόρ του αγωνίσματος.

Στη συνέχεια βρέθηκε στην εκκίνηση των 100μ. όπου τερμάτισε στην 1η θέση κάνοντας έτσι το double στην πρώτη της συμμετοχή σε Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ΑμεΑ.

Μετά το πέρας των αγώνων και την επιστροφή της στη Θεσσαλονίκη, η αθλήτρια και Έφορος του ΠΑΟΚ, Τάνια Κεραμυδά, δήλωσε στην επίσημη ιστοσελίδα του ΑΣ ΠΑΟΚ.

Πώς αισθάνεσαι που δέκα χρόνια μετά συμμετέχεις ξανά σε αγώνες και μάλιστα σε πανελλήνιο πρωτάθλημα;

«Η αλήθεια είναι ότι δε φαντάστηκα ποτέ ότι η ζωή θα μου τα φέρει έτσι. Όμως γι’ αυτό είναι τόσο όμορφη, επειδή είναι πάντα απρόβλεπτη! Αισθάνθηκα πάρα πολύ όμορφα, ήταν πολύ οργανωμένοι οι αγώνες και μπορώ να πω ότι οι σκέψεις μου ήταν πολύ πιο “ώριμες” απ’ ό,τι δέκα χρόνια πριν. Είχα ένα πολύ ιδιαίτερο άγχος που σε καμία περίπτωση δεν αισθανόμουν να με καταβάλλει αρνητικά. Περισσότερο μεταφράστηκε ως ανυπομονησία θα έλεγα!»

Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τα ΑμεΑ;

«Για να ‘μαι ειλικρινής δε το είχα σκεφτεί ποτέ. Πέρσι το καλοκαίρι που δεν ήμουν σε καλή κατάσταση με την υγεία μου, έτυχε να κάνω μια κουβέντα με την Παραολυμπιονίκη και πρώην αθλήτρια του ΠΑΟΚ, Στέλλα Σμαραγδή, η οποία με παρακίνησε να το σκεφτώ και να ασχοληθώ. Στην αρχή ήμουν αρνητική, γιατί μου φάνηκε κυριολεκτικά αδιανόητο, αλλά μου πρότεινε να έρθω σε επαφή με τον νυν προπονητή μου κύριο Χρήστο Μητσιόπουλο. Είχε απόλυτο δίκιο. Οφείλω να παραδεχτώ ότι εκείνη είναι η αιτία που εν τέλει ξεκίνησα και την ευχαριστώ θερμά.

Από εκεί και πέρα, από το περασμένο καλοκαίρι ήρθα σε επαφή με τον προπονητή για να ξεκινήσουμε προετοιμασία αλλά η υγεία μου δε μου έκανε το χατήρι. Όλη τη χρονιά νοσηλεύτηκα στο νοσοκομείο αρκετές φορές, ακολούθησα πολύ βαριές φαρμακευτικές αγωγές με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κάνω καθόλου προπόνηση. Ο προπονητής μου παρόλα αυτά πίστεψε και πιστεύει πολύ σε εμένα και μετά την καραντίνα με ώθησε να ξεκινήσω προπονήσεις για να “γράψω” την πρώτη μου συμμετοχή σε πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου ΑμεΑ. Τις στιγμές στις προπονήσεις που εγώ δεν πίστευα ότι μπορώ, εκείνος γελούσε και μου έλεγε το αντίθετο. Είναι ένας άνθρωπος που πραγματικά αξίζει τον σεβασμό μου, φυσικά τον έχει και τον ευχαριστώ πολύ που με έκανε να ξανακερδίσω τη χαμένη μου αυτοπεποίθηση. Χαίρομαι που ως ΑμεΑ ανήκω στο Σύλλογο “Ελπίδα Θεσσαλονίκης” το περιβάλλον είναι ωραίο και προσωπικά με αντιπροσωπεύει πλήρως και ως έννοια η λέξη ελπίδα».

Άρα λοιπόν δύο χρυσά μετάλλια και δύο πανελλήνια ρεκόρ σε Πανελλήνιο Πρωτάθλημα με μόνο 2 μήνες προπόνησης;

«Ναι έτσι είναι! Πιθανόν να μην είναι ούτε καν δύο. Ήταν πολύ εξαντλητικό το ωράριο μου καθώς μετά από τη δουλειά πήγαινα αμέσως στην προπόνηση και μετά στις προπονήσεις των ακαδημιών στίβου του ΠΑΟΚ. Πολλές φορές δεν προλαβαίνω ούτε να κοιμηθώ. Ήμουν και είμαι αρκετά καταπονημένη γιατί έχω να διαχειριστώ και την υπόλοιπη μου καθημερινότητα αλλά από εδώ και στο εξής πιστεύω ότι θα ρυθμίσω το χρόνο μου καλύτερα».

Τι να περιμένουμε από εσένα από εδώ και πέρα; Ακοντισμό ή 100μ. τελικά; Ποιοι είναι οι επόμενοί σου στόχοι;

«Φυσικά ακοντισμός! Τα 100μ. είναι πολλά πλέον για μένα και το σώμα μου δε με ακολουθεί. Δε θέλω να πιέζω καταστάσεις, πρέπει μερικές φορές να αποδεχόμαστε τον εαυτό μας και τα όριά μας ακόμα και αν δε μας αρέσει. Δεν κρύβω ότι μου άρεσε πολύ η αίσθηση που ξανακάθισα στο βατήρα μετά από τόσα χρόνια και σίγουρα θα το ξανακάνω σε πανελλήνιο επίπεδο αλλά μέχρι εκεί. Ο ακοντισμός είναι το αγώνισμα που πλέον με ενδιαφέρει και οι στόχοι είναι αρκετοί. Πρώτος, κυριότερος και αδιαπραγμάτευτος για μένα είναι η υγεία μου! Θέλω να είμαι καλά γιατί δυσκολεύομαι αρκετά και εξαιρετικά συχνά. Από εκεί και πέρα όπως όλοι οι αθλητές, έτσι και εγώ πολλά σκέφτομαι αλλά θα προτιμούσα να μη γίνω περισσότερο συγκεκριμένη γιατί μου αρέσει να μιλάω με τις πράξεις. Σίγουρα πάντως δε θα τα παρατήσω γιατί αυτή η ενασχόληση είναι και μεγάλη ψυχολογική διέξοδος για μένα. Υγεία και σκληρή δουλειά!».

Αφιερώνεις σε κάποιον την επιτυχία σου;

«Το χρυσό μετάλλιο στα 100μ. το αφιερώνω με όλη μου την καρδιά στη νονά μου Αλέκα Σιούλη μιας και στα σπριντ έγραψε την ιστορία της. Θα ήθελα πολύ να είναι κοντά μας και να το ζει, λυπάμαι που δεν πρόλαβα να το κάνω νωρίτερα αλλά εύχομαι να με βλέπει από κάπου και να την έχω κάνει χαρούμενη.

Τη συνολική μου εικόνα σε αυτό το πανελλήνιο δε θα μπορούσα να την αφιερώσω κάπου αλλού πέρα από τα παιδάκια μας, στις ακαδημίες του ΠΑΟΚ. Θέλω να καταλάβουν όλα τα μικρά παιδιά ότι δεν πρέπει ποτέ να τα παρατάμε ότι και αν συμβαίνει στη ζωή μας. Οι δυνάμεις που κρύβουμε στην ψυχή μας είναι ανεξάντλητες και πολύ μεγαλύτερες απ’ότι νομίζουμε. Οι αθλητές τρέχουν με τα πόδια τους. Οι πρωταθλητές τρέχουν με την καρδιά τους!»

Και όπως είχα διαβάσει κάπου, η επιτυχία δεν είναι το κλειδί για την ευτυχία. Η ευτυχία είναι το κλειδί για την επιτυχία. Αν αγαπάς αυτό που κάνεις, θα πετύχεις!

«Κλείνοντας αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω από καρδιάς την ομάδα των γιατρών που με παρακολουθούν στενά και καθημερινά, διότι πάντοτε προσπαθούν να με φροντίζουν με τον καλύτερο τρόπο δίνοντας μου τις ιδανικότερες λύσεις που μπορούν».