Η επιστροφή του Ζέσους στον πάγκο των «Αετών της Λισαβόνας», μετά από περισσότερες από 1.900 ημέρες απουσίας, μπορεί να προκάλεσε εντάσεις στις τάξεις της Μπενφίκα, ωστόσο ο 66χρονος προπονητής θεωρείται από τους περισσότερους συμπατριώτες του ένας εκ των κορυφαίων της γενιάς του.
Στη μάχη της Τούμπας ο Αμπέλ Φερέιρα θα βρει απέναντι του έναν προπονητή με έντονη επιρροή στον τρόπο σκέψης του. Γιατί μπορεί ο Ζεσουάλδο Φερέιρα να είναι ο μέντορας του, αλλά και ο Ζόρζε Ζεσούς διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στη διαδρομή του 41χρονου τεχνικού από τους αγωνιστικούς χώρους στους πάγκους. Γι’ αυτό και μιλάει πάντα με κολακευτικά λόγια για τον «μίστερ» του πορτογαλικού ποδοσφαίρου.
ΠΑΙΚΤΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ
Σε μια συνέντευξη του στη «Record», που δημοσιεύθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο, ο προπονητής του ΠΑΟΚ δεν έκρυψε τον θαυμασμό του για τον σημερινό προπονητή της Μπενφίκα. «Είναι ξεχωριστός και χαρισματικός, τον θαυμάζω πολύ και κάνει περήφανους όλους τους Πορτογάλους με τα όσα έχει πετύχει στο ποδόσφαιρο», είχε πει ο Φερέιρα που γνωρίστηκε με τον Ζεσούς το 2004 στο «D. Afonso Henriques» του Γκιμαράες.
Ο Αμπέλ είχε παίξει πέντε παιχνίδια στο πρωτάθλημα υπό τον Αουγκούστο Ινάσιο τον οποίο ο Ζεσούς αντικατέστησε μετά την 14η αγωνιστική, αλλά μόνο υπό τις οδηγίες του σημερινού προπονητή της Μπενφίκα κατάφερε να βρει τον εαυτό του, να γίνει βασικός, συμμετέχοντας σε 15 αγώνες ως δεξί μπακ μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος, το οποίο βρήκε τη Βιτόρια να πανηγυρίζει την παραμονή στην κατηγορία.
«Είχε ένα μοναδικό τρόπο να αναγκάζει τους ποδοσφαιριστές να σκέφτονται μέσα στο γήπεδο», είχε πει παλιότερα, επισημαίνοντας την ικανότητα του Ζεσούς να απαντάει στις ερωτήσεις και τις αμφιβολίες των παικτών με το τι υπαγορεύει το ίδιο το παιχνίδι στην εξέλιξη του». Το χάρισμα του Ζεσούς ήταν μοναδικό. Μπορούσε να σου δείξει που «θα εμφανιστεί» ο αντίπαλος την ώρα της τακτικής και αυτό γινόταν και μέσα στο γήπεδο.
Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΟΥ
Ο Ζόρζε Ζεσούς ξεκίνησε την προπονητική καριέρα πριν από 31 χρόνια, την σεζόν 1989-90, από την άσημη Αμόρα. Σχεδόν μια δεκαετία αργότερα πρωτοεμφανίστηκε στη μεγάλη κατηγορία με την Αμαδόρα, στη συνέχεια πέρασε από τους πάγκους των Σετούμπαλ, Γκιμαράες, Μορεϊρένσε, Λεϊρία, Μπελενένσες, Μπράγκα (με την οποία κέρδισε το Ιντερτότο το 2008) πριν υπογράψει την 1η Ιουλίου του 2009 στην Μπενφίκα.
Σε έξι σεζόν και μετά από 321 αγώνες (227 νίκες, 47 ισοπαλίες, 47 ήττες) είχε ξαναφέρει πίσω τη χαμένη αίγλη των «Αετών» και να κερδίσει 3 πρωταθλήματα, 5 Λιγκ Καπ, 1 Κύπελλο Πορτογαλίας και 1 Σούπερ Καπ.
Η σεζόν 2012-13 ήταν μια από τις καλύτερες περιόδους, αλλά συνάμα και μία από τις πιο τρομακτικές, που βίωσαν Μπενφίκα και Ζεσούς. Η απώλεια του Γιουρόπα Λιγκ από την Τσέλσι στον τελικό με το γκολ του Ιβάνοβιτς στο 92ο λεπτό, η ήττα με ανατροπή από την Γκιμαράες στον τελικό του Κυπέλλου, αλλά κυρίως το χαμένο πρωτάθλημα την προτελευταία αγωνιστική από την Πόρτο, με γκολ που πέτυχαν οι «Δράκοι» στις καθυστερήσεις, δεν πρόκειται να ξεχαστούν ποτέ.
«Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΜΥΝΑ»
Ανέκαθεν λάτρευε το επιθετικό ποδόσφαιρο, έγινε διάσημος για το πληθωρικό στυλ παιχνιδιού των ομάδων του, αλλά και για την αμφιλεγόμενη συμπεριφορά απέναντι στους συναδέρφους του, γενικά κάνει τρελά πράγματα κατά τη διάρκεια των αγώνων, όπως το να φωνάζει και να χειρονομεί προς τους παίκτες του και τους διαιτητές.
Η τακτική προσέγγιση των ομάδων του και τη συμπεριφορά τους κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον και η FORZA επιχειρεί να τα βάλει σε μια τάξη. Η αμυντική προσέγγιση περικλείεται γύρω από το γνωστό μότο του: «η επίθεση είναι η καλύτερη άμυνα» κάτι που σχεδόν πάντα κατάφερε να το κάνει πράξη. Από τις μέρες που προπονούσε μικρούς συλλόγους, ήταν προφανές και εκπληκτικό το πόσο καλά έπαιξαν οι ομάδες τους, με δύναμη και μεγάλη ικανότητα στην επίθεση, κοινώς πετύχαιναν πολλά γκολ.
Η αμυντική γραμμή σε τετράδα παίζει πάντα ψηλά, συμβάλλοντας στο επιθετικό κομμάτι, ενώ βασική οδηγία που μοιάζει με εντολή είναι η ασφυκτική πίεση στην μπάλα όταν η ομάδα τη χάσει. Τα δύο μπακ μοιάζουν περισσότερο με δεύτερους εξτρέμ, πάντα εμπλέκονται στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας. Η μεσαία γραμμή αποτελείται πάντα από ικανούς και τεχνίτες εσωτερικούς μέσους, τα δύο εξτρέμ της ομάδας είναι προικισμένοι και γρήγοροι, επίσης παίκτες που διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας. Συνήθως παίζουν πιο κοντά στο κέντρο, παρά την αντίπαλη περιοχή, καθώς αυτό που αρέσει στον Ζεσούς είναι η δημιουργία φάσεων από τον άξονα.
Στο αγαπημένο 4-4-2 οι δύο επιθετικοί δεν παίζουν ποτέ στην ίδια ευθεία. Ο ρόλος του επιθετικού μπροστά από τον τελευταίο ποδοσφαιριστή είναι πολλές φορές το κλειδί για την σύνδεση ανάμεσα στις υπόλοιπες γραμμές. Αυτόν τον ρόλο είχε παίξει άριστα ο Ντάνιελ Ποντένσε στα χρόνια της Σπόρτινγκ, ενώ το στυλ του φορ που του αρέσει είναι επιθετικοί τύπου Καρντόσο ή Μπας Ντοστ, οι οποίοι στα χέρια του πετύχαιναν πάνω από 25 γκολ κάθε σεζόν.
ΕΝΤΟΝΟ ΤΟ «ΕΓΩ»
Ο Ζόρζε Ζεσούς παραμένει μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, με πολύ έντονο το «εγώ του». Όταν κερδίζει όλα πάνε καλά, ωστόσο, όταν τα πράγματα δεν πάνε τόσο καλά, όπως τη σεζόν 2010-11 στη Μπενφίκα ή την σεζόν 2016-17 στην Σπόρτινγκ, οι οπαδοί τον βρίσκουν γελοίο και ανεπιθύμητο στην ομάδα!
Όταν με την Σπόρτινγκ κέρδισε τη Ρεάλ Μαδρίτης στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, ο Ζεσούς πήγε στη συνέντευξη τύπου και δήλωσε δίχως ίχνος αντιδιαστολής, ότι η νίκη οφειλόταν στο γεγονός ότι αυτός είναι ο καλύτερος προπονητής στην Πορτογαλία και ότι οι ομάδες του πάντα παίζουν φανταστικά. Δεν είπε το παραμικρό για τους παίκτες του. Η κατάληξη; «Εχασε» τα αποδυτήρια, η μια ήττα διαδεχόταν την άλλη και η Σπόρτινγκ από φαβορί για τον τίτλο κατέληξε σύντομα εκτός διεκδίκησης του πρωταθλήματος.
«ΑΝΑΣΤΗΣΕ» ΤΗ ΦΛΑΜΕΝΓΚΟ
Όταν αποφάσισε να πάει στη Σαουδική Αραβία και ακολούθως στη Βραζιλία, πολλοί ήταν αυτοί που αναρωτήθηκαν αν θα μπορούσε να προσαρμόσει τις ιδέες του μακριά από την Πορτογαλία. Κι όμως, στη Φλαμένγκο η εφαρμογή των ιδεών του έφερε στην ομάδα με τους περισσότερους οπαδούς ένα πρωτάθλημα Βραζιλίας, ένα Κύπελλο Σουνταμερικάνα και το Κόπα Λιμπερταδόρες, μετά το 39 ολόκληρα χρόνια.
Η Φλαμένγκο στα χέρια του κέρδιζε και μάγευε το κοινό, παίζοντας εξαιρετικό ποδόσφαιρο το οποίο ήταν σύμφωνα με το επιθετικό DNA του συλλόγου. Όλα αυτά σε ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον, όπου τα πράγματα δεν ήταν τόσο αυστηρά και επαγγελματικά όσο στην Ευρώπη. Ο Ζεσούς τα άλλαξε όλα. Διαφοροποίησε την προπόνηση, πρόσθεσε ένταση και πίεση μέσα στο γήπεδο και πέτυχε απόλυτα στο τακτικό σχέδιο του.
Ξεκίνησε με το 4-1-3-2, αλλά το χρησιμοποίησε μόνο στα πρώτα παιχνίδια και πολύ γρήγορα προσάρμοσε τους ποδοσφαιριστές στο αγαπημένο του 4-4-2. Εκεί και πάλι κομβικό ρόλο έπαιζαν οι δύο εσωτερικοί μέσοι, οι δύο ακραίοι και οι δύο παίκτες στην επίθεση.
Πηγή: FORZA
