Υπάρχει ένα ισπανικό ρητό που λέει ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερο κρίμα στη ζωή από έναν τυφλό που ζει στη Γρανάδα. Η επί επτά αιώνες πρωτεύουσα του ισπανικού κράτους είναι ένας πολυπολιτισμικός τόπος, που έχει μάθει να ζει μέσα στις… αντιθέσεις.
Η ομάδα λοιπόν που έχει έδρα την πόλη που είναι χτισμένη στους πρόποδες της οροσειράς Σιέρα Νεβάδα θα συμμετάσχει για πρώτη φορά στους ομίλους του Europa League και η κληρωτίδα την έφερε στον δρόμο του ΠΑΟΚ στον 5ο όμιλο του Europa League.
Η ΙΔΡΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ
Η Γραναδα ιδρύθηκε στις 14 Απριλίου του 1931 από τον Χούλιο Λόπες Φερνάντες, ωστόσο μέχρι να καταφέρει να σχηματιστεί πέρασαν αρκετοί μήνες και ο πρώτος της αγώνας ως ομάδα έγινε στις 6 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους.
Μόλις μία σεζόν μετά την ίδρυση πέτυχε τη μεγαλύτερη νίκη της ιστορίας της, αφού τη σεζόν 1932-1933 διέλυσε με 11-0 την Χέρεθ σε αγώνα για τη δεύτερη κατηγορία του ισπανικού ποδοσφαίρου. Μάλιστα, αυτή η νίκη έχει ακόμα ιδιαίτερη σημασία για τους οπαδούς της, διότι τότε η Χέρεθ ήταν ο… μόνιμος ανταγωνιστής της ομάδας από την Ανδαλουσία.
Στην πρώτη κατηγορία του ισπανικού ποδοσφαίρου κατάφερε να ανέβει το 1941 και μάλιστα κατάφερε εκείνη τη χρονιά να πετύχει κάποιες πολύ μεγάλες νίκες, αφού επικράτησε με 8-0 επί της Ρεάλ Οβιέδο, ενώ… φιλοδώρησε με 6 γκολ (6-0) την Μπαρτσελόνα! Ωστόσο, μετά ξαφνικά «έχασε τον δρόμο της και βρέθηκε στη Segunda Division.
Παρόλα αυτά το 1959 κατά κατάφερε να φτάσει στον τελικό του Copa Del Rey, αλλά ηττήθηκε με 4-1 από τη Μπαρτσελόνα. Από το 1970 και μέχρι το 1974 ήταν η καλύτερη περίοδος της, αφού κατάφερε δύο φορές έκτη, ενώ μπόρεσε να κερδίσει τόσο τη Ρεάλ, όσο και τη Μπαρτσελόνα.
ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΟΛΙΓΟ ΔΙΑΛΥΣΗ
Από τότε έως και το 2001 βρισκόταν μεταξύ της Primera Division και της Segunda. Ωστόσο το 2002 βρέθηκε στην τέταρτη κατηγορία λόγω χρεών προς του ποδοσφαιριστές της! Κάπου εκεί την ανέλαβε ο πρώην πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης Λορένσο Σανζ και μαζί με τον γιο του κατάφεραν τη σεζόν 2005-2006 να την ανεβάσουν στην τρίτη κατηγορία.
Ο Σανζ μαζί με τον κόσμο προσπάθησαν να την ανεβάσουν… τρένο στην πρώτη κατηγορία, αλλά τα λάθη στον μεταγραφικό σχεδιασμό και τα μεγάλα οικονομικά ανοίγματα την έφεραν στα όρια της χρεοκοπίας και της διάλυσης! Κάπου εκεί όμως, ήρθε η συμφωνία με την Ουντινέζε. Οι Ισπανοί θα έπαιρνα δανεικούς και ελεύθερους, αλλά θα έπρεπε να δίνουν στην Ουντινέζε όποιο μεγάλο ταλέντο είχαν στις ακαδημίες τους. Η δουλειά όμως έγινε. η Γρανάδα και δεν διαλύθηκε, αλλά στο τέλος της σεζόν ανέβηκε στη δεύτερη κατηγορία του ισπανικού ποδοσφαίρου μετά από 22 χρόνια.
Η σεζόν 2010-2011 ήταν ιστορική, αφού παρά τα προβλήματα που αντιμετώπιζε κατάφερε να ανέβει μέσω του συστήματος των Play Off στην Primera Division με το ρόστερ της όμως να αποτελείται από αρκετούς δανεικούς της Ουντινέζε.
Η ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΠΗ
Τα χρόνια πέρασαν και το 2016 ο Κινέζος επιχειρηματίας Ζιανγκ Λιζάνγκ αποφάσισε να επενδύσει στην ομάδα αγοράζοντας το μερίδιο μετοχών της οικογένειας Πόζο. Ωστόσο την ίδια σεζόν η ομάδα υποβιβάστηκε στη δεύτερη κατηγορία. Έχοντας όμως πλέον επενδυτή και λύνοντας κάποια από τα από τα πολλά της οικονομικά θέματα μπόρσε τη σεζόν 2018-2019 να επιστρέψει στην πρώτη κατηγορία.
Με τον Ντιέγκο Μαρτίνες στον πάγκο πέρυσι κατάφερε να τερματίσει στην 7η θέση και να συμμετάσχει στα προκριματικά του Europa League.
Ξεκίνησε από τον δευτερο προκριματικό γύρο της διοργάνωσης όπου απέκλεισε εκτός έδρας με 0-4 την αλβανική Τέουτα, ενώ στον τρίτο γύρο των προκριματικών πέρασε με ευκολία (2-0) τη Λοκομοτίν Τυφλίδας.
Στα Play Off έπεσε πάνω στη Μάλμε και παρότι έπαιζε εκτός έδρας και οι ομάδες έμοιαζαν ισοδύναμες κατάφερε να κερδίσει με 1-3 και να πάρει το εισιτήριο για τους ομίλους του Europa League.
ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ
Φέτος έβαλε το χέρι στην τσέπη και ψώνισε τόσο από Ισπανία και Αγγλία! Αγόρασε από τη Γουότφορντ με περίπου 7 εκατομμύρια τον 22χρονο Ισπανό φορ Λουίς Σουάρεζ, ενώ έδωσε άλλα 5 εκατομμύρια στην Τενερίφη για να αποκτήσει τον ταλαντούχο μέσο Λουίς Μιγιά. Θέλοντας και εμπειρία στη μεσαία της γραμμής έκλεισε και τον 31χρονο πρώην διεθνή Γάλλο Μαξίμ Γκοναλόνς από τη Ρόμα.
Επίσης, αγόρασε από τη Ρέαλ Μαδρίτης τον Αλμπέρτο Σόρο, ενώ ξαναψώνισε από τη Γουότφορντ τον δεξιό μπακ, Ντιμίτρι Φουλκέ. Επίσης κατάφερε να αποκτησει με τη μορφή δανεισμού τους Βαγέχό από Ρέαλ Μαδρίτης και Κένεντι από την Τσέλσι.
ΕΔΡΑ
Η Γρανάδα αγωνίζεται στο Στάδιο Νουέβο Λος Καρμένες που έχει χωρητικότητα 19.500 θεατών. Το εν λόγω γήπεδο ξεκίνησε να χτίζεται το 1993 και άνοιξε τις πόρτες του στις 16 Μαΐου του 1995. Βέβαια, από τότε έχει αλλάξει, αφού έγινε μια μεγάλη… ανακαίνιση σε αυτό το 2011.
Στο εν λόγω γήπεδο έχει αγωνιστεί και η εθνική Ισπανίας 9 φορές και μάλιστα της πάει… γούρι, αφού και στα 9 παιχνίδια δεν ηττήθηκε.
Η ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΓΡΑΝΑΔΑ ΚΑΙ Η… ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ
Η Γρανάδα ή Γκρανάντα ή Γρενάνδη (γνωστή στα ελληνικά με την ονομασία Ελιβύργη), βρίσκεται στην αυτόνομη περιφέρεια της Ανδαλουσίας, στην Ισπανία. Το σύγχρονο όνομά της πιθανόν να οφείλεται στις πολλές ροδιές που καλλιεργούνται στην περιοχή (“γκρανάδα” στα Ισπανικά).
Το 1492, ο τελευταίος σουλτάνος, ο Boabdil, την παρέδωσε στους Καθολικούς βασιλείς Ισαβέλλα και Φερδινάνδο, οι οποίοι έθεσαν σε εφαρμογή σχέδιο εκχριστιανισμού της πόλης. Έτσι, εκτός από το ότι τα τζαμιά μετατράπηκαν σε εκκλησίες, η εξωτερική διακόσμηση του συγκροτήματος Alhambra ασπρίστηκε, οι ζωγραφιές και οι επιχρυσώσεις αφαιρέθηκαν, και τα έπιπλα απομακρύνθηκαν ή καταστράφηκαν.
Μέσα στην Alhambra χτίστηκε το αναγεννησιακό Palacio του Carlos V, εγγονού της Ισαβέλλας – μια παραφωνία που αδυνατεί να συναγωνιστεί το ισλαμικής αρχιτεκτονικής σύμπλεγμα. Ο δε Μέγας Ναπολέων επιχείρησε να ανατινάξει ολόκληρο το συγκρότημα, αλλά ευτυχώς ένας στρατιώτης του τον παράκουσε, εξουδετέρωσε τα εκρηκτικά και, έτσι, έσωσε την Alhambra από την καταστροφή.
Στους αιώνες που ακολούθησαν, η Μαυριτανική τέχνη υπέστη επιπλέον βανδαλισμούς από τις ισπανικές Αρχές, ωστόσο η Γρανάδα έχει διατηρήσει τον παλαιό αραβικό χαρακτήρα της.
ΤΑ… ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ
1. Η Alhambra (Κόκκινο Φρούριο) κατασκευάστηκε μετά την κατάληψη της Ισπανίας από τους Μουσουλμάνους βασιλείς και αποκαλύπτει με τον πιο καλαίσθητο τρόπο την καλλιτεχνική ευφυΐα των Μαυριτανών τεχνιτών και καλλιτεχνών, καθώς και τον πολιτισμό τους στη Δυτική Ευρώπη.
Πρόκειται για το πιο επιβλητικό κτίσμα στην πόλη. Οι Μαυριτανοί ποιητές την περιέγραψαν ως “μαργαριτάρι ανάμεσα στα σμαράγδια”, ενώ έχει εμπνεύσει και το έργο του Federico García Lorca “Doña Rosita la soltera”.
Αποτελείται από την Alcazaba, που είναι το φρούριο, το Palacios Nazaries, που είναι το κυρίως παλάτι, το παλάτι του Carlos Ε’, όπου στεγάζονται το Museo de la Alhambra και το Museo de Bellas Artes, και από το Generalife, όπου βρίσκονται οι καταπληκτικοί κήποι. Με περίτεχνα διακοσμητικά μωσαϊκά και μεγαλοπρεπείς στοές, συγκαταλέγεται στη λίστα με τα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Απαραίτητο να προαγοράσουμε τα εισιτήρια, γιατί υπάρχει κοσμοσυρροή, και να δηλώσουμε τι ώρα θέλουμε να επισκεφτούμε το Palacios Nazaries. Αν καθυστερήσουμε, δεν θα μας επιτραπεί η είσοδος (https://tickets.alhambra-patronato.es/en/).
2. Η Albayzín (Αραβική συνοικία) βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την Alhambra και αποτελεί το πιο γραφικό κομμάτι της Γρανάδα: πλακόστρωτα ανηφορικά δρομάκια, γραφικά σπίτια, αραβικά μαγαζιά που σερβίρουν τσάι (teteria), μπαράκια και εστιατόρια. Στην κορυφή της Albayzín βρίσκεται το Mirador de San Nicolas, με την πανοραμική θέα προς την Alhambra και ολόκληρη την πόλη. Ανηφορίζοντας, αξίζει μια στάση για μπίρα και tapas (ισπανικά μεζεδάκια) στην Plaza Larga, μία μικρή πλατεία η οποία συγκεντρώνει φοιτητόκοσμο. Λίγο παραπέρα θα συναντήσουμε το Mirador de San Cristobal, από το οποίο φαίνεται το παλιό τείχος που προστάτευε την Albayin.
3. Η Plaza de Isabel la Católica, στην οποία βρίσκεται το μπρούτζινο άγαλμα του Κολόμβου και της Βασίλισσας Ισαβέλλας, η οποία του παραδίδει την ενυπόγραφη άδεια να φύγει για το ιστορικό πρώτο ταξίδι του, που οδήγησε στην ανακάλυψη της Αμερικής. Η υπογραφή της συμφωνίας είχε γίνει στη Γρανάδα.
4. Ο Καθεδρικός της Γρανάδα (Καθεδρικός της Ενανθρώπισης). Από τα σημαντικότερα κτίρια της πόλης, χτίστηκε τον 16ο αιώνα και συνδυάζει το αναγεννησιακό στιλ και την μπαρόκ αρχιτεκτονική. Στο Παρεκκλήσι της Τριάδας, το φόντο για την Αγία Τράπεζα (retable) έχει φιλοτεχνηθεί με έργα του Ελ Γκρέκο, του Χοσέ Ριμπέρα, του Αλόνσο Θάνο και του Σπανολέτο.
5. Το Sacromonte (Ιερό βουνό) είναι η γειτονιά των τσιγγάνων με τα υπόσκαφα σπίτια και το μέρος όπου γεννήθηκε το flamenco στη Γρανάδα. Σε αυτά λαμβάνουν χώρα τα χορευτικά σόου των gitanos με καστανιέτες και κιθάρες, γνωστά ως zambra. Άλλα έχουν μετατραπεί σε εστιατόρια, μπαρ, ακόμα και τουριστικά καταλύματα.
6. Η Plaza Nueva είναι η πιο παλιά πλατεία της πόλης. Η τριγύρω περιοχή δικαίως ονομάζεται “Μικρό Μαρόκο”: καφενεία με εξωτικό τσάι, δυνατό καφέ, αραβικά γλυκά και ναργιλέδες δίπλα σε μαγαζάκια με μεθυστικά μπαχαρικά, γεμίζουν τα στενά, λαβυρινθώδη δρομάκια της πόλης.
7. Η Carrera del Darro, φυσικό σύνορο της Albayzin, εκτείνεται κατά μήκος του ποταμού Rio Darro και είναι ένας γραφικός και ιδιαίτερος δρόμος, στη σκιά του ανακτόρου της Alhambra. Εκεί, εκτός από πραματευτές, ζογκλέρ και αρκετά tapas bar, θα συναντήσουμε και το Hamman El Bañuelo, το κτίριο στο οποίο στεγάζονταν τα λουτρά της πόλης.
8. Η μποέμ γειτονιά του Realejo (Εβραϊκή συνοικία) είναι must με τα πλακόστρωτα δρομάκια, τα πανέμορφα σπίτια, τα γκράφιτι και την αφρόκρεμα των ντόπιων εναλλακτικών που συγκεντρώνει.
