Λογική και αναμενόμενη η πανηγυρική έως και… πανηγυρτζίδικη υποδοχή της νίκης του ΠΑΟΚ επί του Παναιτωλικού. Το ντεμπούτο του Πάμπλο Γκαρσία δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητο για κανέναν λόγο. Ούτε η σύνδεση του Ουρουγουανού με το αποτέλεσμα και την αγωνιστική εικόνα της ομάδας, ούτε η επιρροή του σε αυτά, ούτε βέβαια και οι υπέρ-απλουστευτικές αναλύσεις.
Τον ΠΑΟΚ του Γκαρσία είναι αδύνατον να τον είδαμε με δυο προπονήσεις και ένα επίσημο παιχνίδι. Είχαμε όμως κάποιες αποχρώσες ενδείξεις, κάποια στοιχεία πάνω στα οποία μπορούμε να πατήσουμε και εμείς και ο Ουρουγουανός για τη συνέχεια.
Ο Δικέφαλος ήταν καλύτερος του Παναιτωλικού στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα, αλλά εκεί γύρω στο 88′ το σκορ ήταν 1-1. Το γκολ δε “φώναζε” αλλά ήρθε και μάλιστα εις διπλούν. Άστρο; Δεν πολυπιστεύω σε αυτά. Πείσμα, θέληση και διεκδίκηση; Ναι, εκεί αρχίζουμε να τα βρίσκουμε…
Η αλλαγή του συστήματος και η τετράδα στην άμυνα ήταν η πρώτη σοβαρή σφραγίδα που έβαλε ο νέος τεχνικός του ΠΑΟΚ. Σε αυτήν, εγώ είδα έναν Βαρέλα πιο σίγουρο, πιο… εγκλιματισμένο στο περιβάλλον. Ακόμα και τον Ίνγκασον, άσχετα αν ο Ισλανδός τα ρήμαξε όλα με το πέναλτι που έκανε και την αστάθεια που είχε μετά από αυτό. Είδα ξανά overlap στις πτέρυγες, είδα να κερδίζονται χώροι στο γήπεδο. Όχι, δεν είναι μαγικό το 4-3-3, ούτε καταστροφικό το 3-4-3. Ας μην το ξαναπιάσουμε όμως αυτό.
Σε ατομικό επίπεδο, έχω αρχίσει στα αλήθεια να αναρωτιέμαι αν το διαβατήριο του σημερινού δεξιού μπακ του ΠΑΟΚ αναγράφει όντως “Moussa Wagué” ή κάτι άλλο. Αν έγινε κάποιο λάθος ή αν πέσαμε θύματα πλαστοπροσωπίας. Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς, προς το παρόν. Από εκεί και πέρα είναι μεγάλη υπόθεση ότι ο Τσόλακ βρήκε δίχτυα, έστω και από πέναλτι. Κατά άλλα, ο πιο βασικός στόχος για τους παίκτες είναι να βρουν χημεία μεταξύ τους. Και αυτό θέλει υπομονή.
Η νίκη ήταν η καλύτερη επιλογή για να ξεκινήσει αισιόδοξα η εποχή Γκαρσία και για να κερδίσει ωφέλιμο χρόνο ο ΠΑΟΚ του. Μια ισοπαλία θα άλλαζε μόνο τη σημειολογία της υπόθεσης. Τίποτα παραπάνω. Η ουσία είναι ότι όλο αυτό το αγωνιστικό οικοδόμημα χρειάζεται δουλειά. Νέου είδους δουλειά, νέα χημεία, νέα φιλοσοφία, νέα στρατηγική. Για να πηγαίνει με το “μαχαίρι στα δόντια” αλλά προς τη σωστή κατεύθυνση. Να παίζει “αντρικά” αλλά και ποδοσφαρικώς ορθολογικά. Υπό τις οδηγίες του “ινδιάνου”. Η δουλειά (θα) κάνει τους άντρες…
ΥΓ. Δεν είναι εύκολο να περιγράφεις αγώνα ποδοσφαίρου, ειδικά του ελληνικού πρωταθλήματος. Αλλά χρειάζεται να κάνεις… μεγάλη προσπάθεια για να ρίξεις ευθύνη στον τερματοφύλακα για την γκολάρα του Νινούα. Δε χρειάζεται όμως καθόλου προσπάθεια για κάτι ευτραφείς αντιπροέδρους ομάδων. Εκεί, η βλακεία βγαίνει αβίαστα…
Facebook Page: Θόδωρος Χαστάς
Twitter: Thodoros Hastas
Instagram: theohastas
