Αν ο Φιόντορ Ντοστογιέφσκι ζούσε και έβλεπε το Ομόνοια-ΠΑΟΚ νομίζω πάλι τον ίδιο τίτλο θα έβαζε στο μυθιστόρημά του… έγκλημα και τιμωρία!
Ο ΠΑOΚ είχε 70% ποσοστό κατοχής, είχε 15 κερδισμένα κόρνερ και συνολικά 21 τελικές προσπάθειες. Ωστόσο κατάφερε να ηττηθεί από μια ομάδα κατώτερη από αυτόν. Γιατί; Γιατί η αντίπαλος του ήταν απόλυτα συγκεντρωμένη στο πλάνο της. Οι “ασπρόμαυροι” πλην ενός 35λεπτου συνολικά δεν ήταν συγκεντρωμένοι. Βιαστικά τελειώματα, κακές τοποθετήσεις στην αντίπαλη περιοχή και πολλά σοβαρά λάθη στο αμυντικό κομμάτι.
Και τα δύο γκολ που δέχθηκαν οι “ασπρόμαυροι” θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί. Στο πρώτο ο Σένε σουτάρει ανενόχλητος, αφού δεν πέφτε κανείς πάνω του και στη συνέχεια ο Κακουλής που τον χάνει ο Βαρέλα εκμεταλλεύεται την κακή απόκρουση του Ζ. Ζίβκοβιτς.
Όσον αφορά τη φάση του πέναλτι, ο Ελ Καντουρί δεν έχει κανένα απολύτως λόγο να απλώσει το χέρι του και να πετάξει κάτω τον Λοΐζου, αφού εκεί που είναι ο παίκτης της Ομόνοιας δεν μπορεί να κάνει τίποτα επικίνδυνο, αν και για τον Μαροκινό υπάρχει και η δικαιολογία της κούρασης, αφού φάνηκε ότι είχε αρχίσει να μένει από δυνάμεις.
