Η Ευρώπη είναι πλανεύτρα και ξελογιάστρα. Προσφέρει ιστορικές στιγμές, ασύλληπτες βραδιές. Είναι όμως και ψεύτρα. Ένα βράδυ μπορεί να σε παραπλανήσει. Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος
Λίγες ημέρες πριν από το ιστορικό διπλό στο «Γουάιτ Χαρτ Λέιν», ο ΠΑΟΚ είχε «κολλήσει» στο 0-0 με την Κέρκυρα. Δεν βλεπόταν!
Τρία βράδια μετά την υπερβατική νίκη στο Ντόρτμουντ το 2015, ο Δικέφαλος δεν μπορούσε να πάρει τα πόδια του σε μία ακόμα «λευκή» ισοπαλία στην Λιβαδειά!
Μερικά 24ωρα μετά την ιστορική πρόκριση στο «Χάιμπουρι» επί της Αρσεναλ, οι ασπρόμαυροι προσγειώθηκαν απότομα στην ελληνική καλτ πραγματικότητα με ένα χιτσκοκικό 3-3 στον Κορυδαλλό απέναντι στην Προοδευτική!
Η εξίσωση διαβάζεται και αντίστροφα. Ο Παναθηναϊκός την σεζόν του Γουέμπλεϊ, την σεζόν που έφτασε μία ανάσα από το Κύπελλο Πρωταθλητριών τερμάτισε τρίτος στο πρωτάθλημα. Την σεζόν 1984-85, όταν έφτασε ως τα ημιτελικά της ίδιας διοργάνωσης, το πρωτάθλημα πήγε στον ΠΑΟΚ!
Η ανίκητη αρμάδα του Ραζβάν Λουτσέσκου, που κατέκτησε αήττητο πρωτάθλημα και έκανε νταμπλ, επίτευγμα μοναδικό στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, το φθινόπωρο της ίδιας σεζόν έχασε δύο φορές από την Βίντι και δέχθηκε τέσσερα γκολ στην Τούμπα από την ΜΠΑΤΕ Μπόρισοφ!
Το κάζο στην Λευκωσία για τον ΠΑΟΚ είναι μεγάλο. Πολύ μεγάλο. Είναι στραπάτσο, είναι νίλα, είναι χαστούκι, είναι ναυάγιο, βάλτε ότι χαρακτηρισμό θέλετε. Όχι, τόσο γιατί ηττήθηκε από την Ομόνοια. Όσο, γιατί ηττήθηκε από αυτή την Ομόνοια.
Την Ομόνοια που είχε να κερδίσει εδώ και δύο μήνες, την Ομόνοια με τις απανωτές γκέλες απέναντι σε Ομόνοια Αραδίππου, Ολυμπιακό Λευκωσίας, Νέα Σαλαμίνα, Δόξα Κατωκοπιάς, την Ομόνοια των τριών γκολ στα τελευταία οκτώ επίσημα παιχνίδια, την Ομόνοια που είχε στο μυαλό της το επερχόμενο ντέρμπι με τον ΑΠΟΕΛ, την Ομόνοια του 17χρονου Λοΐζου, του 19χρονου Κακουλή και του 19χρονου Τζιωνή.
Αυτό, ναι. Είναι αποτυχία και μάλιστα χοντρή. Ο ΠΑΟΚ τα θαλάσσωσε!
Ένα λεπτάκι όμως. Ακόμα κι αν ο ΠΑΟΚ, έκανε το αυτονόητο (βάσει συνθηκών) και κέρδιζε στην Λευκωσία, θα χρειαζόταν άλλη μία μικρή υπέρβαση. Να κερδίσει την επόμενη Πέμπτη την (ισόβαθμη της Μπαρτσελόνα στην La Liga) Γρανάδα, για να περάσει στους 32. Κι ο ΠΑΟΚ, όπως έχει δείξει η σύγχρονη ιστορία, έχει αποδείξει ότι στους «ευρωπαϊκούς» τελικούς (ειδικά) στην Τούμπα δεν τα πολυκαταφέρνει.
Το αστείο είναι ότι η συγκεκριμένη ομάδα δεν έχει να απολογηθεί για τίποτα και σε κανέναν. Ο ΠΑΟΚ της λιτότητας κέρδισε σε ένα δίμηνο Μπεσικτάς, Μπενφίκα, Αϊντχόφεν! Έφτασε το ευρωπαϊκό ταβάνι του, απλώς… δεν κατάφερε να το τρυπήσει. Κανείς δεν χρειάζεται να απολογείται, επειδή δεν ξεπέρασε τον εαυτό του.
Αν το δει κανείς ψυχρά, λογιστικά, υλικά, η συγκεκριμένη ομάδα το καθήκον της, το έπραξε. Μπήκε σε ομίλους, έφερε σε μπόνους της ΟΥΕΦΑ πάνω από 15 εκατομμύρια ευρώ, η μείωση της τρύπας από το FFP είναι και δικό της έργο. Η ίδια δημιούργησε ακόμα μεγαλύτερες προσδοκίες, αλλά η ίδια τις γκρέμισε. Με χρηματιστηριακούς όρους, θα έλεγε κανείς ότι η αγορά από μόνη της έκανε σε βάθος χρόνου τις διορθώσεις, έφερε την λογική εξισορρόπηση.
Κι όλα αυτά ενώ μεσούσης της σεζόν δέχθηκε σαρωτικές αλλαγές, που την τάραξαν συθέμελα. Είδε παίκτες της που ήταν βασικοί άξονες να αποχωρούν (Πέλκας, Άκπομ, Λημνιός, Λέο Μάτος), είδε να έρχονται παίκτες που δεν έκαναν προετοιμασία, αλλά έπρεπε να ενσωματωθούν άμεσα στον βασικό κορμό (Μουργκ, Τσόλακ, Ουαγκέ), υποδέχθηκε παίκτες μετά από πολύμηνη αποχή για διάφορους λόγους (Βιεϊρίνια, Αουγκούστο) βίωσε την αλλαγή προπονητή, την αλλαγή φιλοσοφίας και την αλλαγή τακτικού σχηματισμού και αυτό που λέγεται οικονομικός εξορθολογισμός με πτώση μπάτζετ και προγραμματισμό για χτίσιμο νέας ομάδας.
