Ο Κώστας Βασιλόπουλος γράφει για την βαθμολογική απώλεια του ΠΑΟΚ στη Λάρισα που στενεύει τα περιθώρια για την διεκδίκηση του πρωταθλήματος.
Αλλιώς φανταζόταν στον ΠΑΟΚ την αυγή του 2021 σε αγωνιστικό επίπεδο και αλλιώς την βίωσαν. Απέναντι στην σαφώς υποδεέστερη (σε όλα τα επίπεδα) Λάρισα, ο Δικέφαλος δεν κατάφερε να πάρει τους 3 βαθμούς και νιώθει ευγνωμοσύνη για το γεγονός ότι έφτασε στην ισοφάριση με το εύστοχο χτύπημα πέναλτι του Βιειρίνια στην εκπνοή του αγώνα.
Η ομάδα του Πάμπλο Γκαρσία, είχε την υπεροχή –απόλυτα φυσιολογικό σε σχέση με την διαφορά δυναμικότητας των δυο ομάδων- αλλά δεν είχε ουσία στο παιχνίδι της. Παίζοντας κυρίως από τα πλάγια και όχι από τον άξονα (λόγω της απουσίας του Σβάμπ και του μέτριου χθες Καντουρί), δημιούργησε ευκαιρίες τις οποίες όμως σπατάλησε με πρωτοφανή αφέλεια.
Η αλήθεια είναι ότι εκτός από αφέλεια, λείπει από τον ΠΑΟΚ ο φορ που θα κάνει γκολ, εκμεταλλευόμενος ακόμα και… μισή φάση. Αυτό άλλωστε είναι κάτι που έχει εντοπιστεί από την ημέρα που παραχωρήθηκε ο Ακπομ. Δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε ιδιαίτερα. Προκύπτει από την συχνότητα με την οποία σκοράρει η ομάδα, σε σχέση με τις ευκαιρίες που δημιουργεί σε κάθε παιχνίδι.
Αυτό ακριβώς έγινε και στη Λάρισα. Δημιούργησε ευκαιρίες, τις οποίες αδυνατούσε να εκμεταλλευτεί. Δεν είναι η πρώτη φορά που το γράφω, ούτε ανακάλυψα την Αμερική. Απλά επιβεβαιώνεται αυτό που διαπιστώνουμε από τον Σεπτέμβριο. Ο ΠΑΟΚ «πονάει» στο γκολ. Ο Τζόλης έλυσε αρκετές φορές το πρόβλημα, δεν μπορείς όμως από ένα παιδί 18 ετών, να περιμένεις να βγάζει τα κάστανα από τη φωτιά σε κάθε παιχνίδι.
Αυτό έπρεπε να το κάνουν παίκτες όπως ο Μουργκ και ο Τσόλακ, για τους οποίους δαπανήθηκαν πολλά χρήματα το καλοκαίρι, χωρίς αντίκρισμα για την ώρα.
Διαβάστε ολόκληρο το blog του Κώστα Βασιλόπουλου, πατώντας εδώ
