Για να είμαι ειλικρινής, κάπου εκεί στο 60′ άρχισα να περιμένω αυτή τη γνωστή μία φάση που θα δεχτεί ο ΠΑΟΚ και θα δει την μπάλα να καταλήγει στα δίχτυα του. Το έργο επαναλήφθηκε για άλλη μια φορά, αλλά ως sequel έπρεπε να είναι πιο εντυπωσιακό. Με περισσότερη δράση και ανατροπές…
Ως συνήθως, υπήρξαν δυο μορφές αγώνα για τον Δικέφαλο. Αυτή μέχρι να συμπληρωθεί μια ώρα παιχνιδιού, και τα υπόλοιπα 35 λεπτά μέχρι το φινάλε. Αυτή που είναι κυρίαρχος και αυτή που χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του. Αυτή που πρέπει να “τελειώσει” το παιχνίδι και αυτή που παλεύει για να μην τον “τελειώσει” ο αντίπαλος.
Έτσι όπως είναι τώρα ο ΠΑΟΚ, όλα πηγαίνουν καλά μόνο αν του βγει το ματς. Όσο έχει τον έλεγχο και την αυτοκυριαρχία. Αλλιώς, δυσκολεύεται να διαχειριστεί οποιαδήποτε αναποδιά που θα έρθει κατά τη διάρκεια του 90λεπτου. Και νομοτελειακά, πάντα έρχεται. Για 60 λεπτά έκανε αυτά που ξέρει και μπορεί. Το 0-1 όμως δεν έφτανε. Από την ισοφάριση και μετά, όλα αφέθηκαν στην μοίρα τους. Και η μοίρα δεν τα έχει καλά με τον ΠΑΟΚ τελευταία.
Πριν φτάσουμε όμως στη μοίρα, πρέπει να μετρήσουμε και τα τόσα πολλά μαζεμένα λάθη που έγιναν απόψε στο Περιστέρι. Από την εκτέλεση του πέναλτι μέχρι τις… ασίστ του Γιαννούλη και τις αλλαγές του Γκαρσία.
*Καλώς ο Γκαρσία υπεραμύνθηκε -μετά το ματς- της απόφασης Τζόλη να εκτελέσει το πέναλτι. ΑΛΛΆ, όταν υπάρχουν Βιεϊρίνια και Σβαμπ στο γήπεδο, δε γίνεται να παίρνει την μπάλα ο 18χρονος. Χάνεται η ιεραρχία, χάνεται ο μπούσουλας. Χάνεται και ο παίκτης αν δεν έχει τον σωστό ψυχισμό και τη σωστή υποστήριξη.
*Το κεντρικό αμυντικό δίδυμο συνεχίζει να μην έχει καμιά επικοινωνία και συνοχή μεταξύ του. Ανεξαρτήτως σύνθεσης. Σε συνδυασμό με τον επίφοβο Πασχαλάκη, δεν ξέρεις ποτέ ποια στιγμή θα προκύψει ο κίνδυνος.
*Ο Γιαννούλης βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Από τρία λάθη του έρχονται τα τρία γκολ του Ατρομήτου. Γιατί; Σίγουρα όχι γιατί το θέλει. Φαίνεται στην αντίδρασή του μετά το 1-1 που χτυπιέται ξέροντας ποιος φταίει. Σίγουρα όχι γιατί το αξίζει. Οι ικανότητες και οι δυνατότητές του έχουν φανεί πολλάκις και δεν επιδέχονται αμφισβήτησης.
Η περίπτωση του διεθνή μπακ αποτελεί άλλο ένα κραυγαλέο παράδειγμα κακής διαχείρισης ποδοσφαιριστή στον ΠΑΟΚ. Εξοντωμένος από τα συνεχή παιχνίδια αφού δεν υπάρχει μπακ-απ, χωρίς καθαρό μυαλό λόγω συμβολαίου, είναι προφανές ότι έχει θολώσει.
*Ο Μουργκ συνεχίζει να χρησιμοποιείται σε μια θέση που δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Πολύ… αέρινος και χωρίς διάθεση να βάλει πόδια στη φωτιά. Τα ίδια ισχύουν και για τον μπλαζέ Αουγκούστο που κάνει… χάρη αν παίξει άμυνα.
*Βεβαίως, στην κεφαλή των ευθυνών βρίσκεται ο Πάμπλο Γκαρσία. Και η διαχείριση του είναι κάτι που προβληματίζει. Τόσο την ώρα του αγώνα, όσο και έξω από αυτόν. Διέσυρε τον Τσόλακ μέσα σε διάστημα λίγων ημερών, έβαλε… χύμα ως αλλαγή όλους τους καινούριους παίκτες με 1,5 προπόνηση, τέλειωσε το ματς με μια ενδεκάδα άγνωστη μεταξύ της.
Είναι κι άλλα. Πολλά. Σίγουρα ξεχνάω πράγματα να γράψω. Το χειρότερο από όλα είναι ότι υπό αυτές τις συνθήκες, ο ΠΑΟΚ πετάει από το μπαλκόνι όλα τα περιουσιακά του στοιχεία και τα βλέπει να πέφτουν χρηματιστηριακά. Ποια είναι σήμερα η εικόνα και η μεταπωλητική αξία του Μιχαηλίδη; Του Γιαννούλη; Του Τσόλακ; Του Αουγκούστο; Του Λάμπρου;
Ο τελευταίος έχει παίξει 27 λεπτά τους τελευταίους 2,5 μήνες και είναι χωρίς επίσημο ματς τις τελευταίες 45 μέρες. Ο προπονητής της Τβέντε δήλωσε ότι δεν μπορούμε να υποσχεθούμε χρόνο συμμετοχής στον Λάμπρου και για αυτό τον αφήνουμε. Της Τβέντε. Και λίγες μέρες μετά, ο Λάμπρου μπαίνει στο ματς για να σώσει τον ΠΑΟΚ!
Όσο για τον Ουάρντα; Αν ο ΠΑΟΚ μπορούσε αυτήν την περίοδο να παρομοιαστεί με μία φιγούρα, τότε σίγουρα θα ήταν του Αιγύπτιου. Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…
Μέχρι τότε, ας μείνουμε στον στίχο των αδερφών Κατσιμίχα: «Υπάρχουν και χειρότερα, μα θα στα πω αργότερα. Don’t worry, be happy».
Καλό βράδυ στην ομήγυρη.
Facebook Page: Θόδωρος Χαστάς
Twitter: Thodoros Hastas
Instagram: theohastas
